Waarom wordt PD heet een bewegingsstoornis?

Bewegingsstoornis is de term voor een brede categorie van problemen die aandoeningen van verhoogd en verlaagd beweging omvat. Bewegingsstoornissen kunnen alle delen van het zenuwstelsel omvatten, de meerderheid oorsprong in de hersenen, hoewel verwondingen of aandoeningen van het ruggenmerg en perifere zenuwen ook problemen met beweging veroorzaken. De diagnose van deze aandoeningen vereist een gespecialiseerde opleiding. Kennis over de oorzaken en mechanismen van bewegingsstoornissen groeit snel, net als de vooruitgang in de behandeling. Recente ontwikkelingen hebben toegevoegd aan het begrip van genetische afwijkingen en ook onthullen aantal oorzaken specifieke bewegingsstoornissen. Deze uitbreiding van kennis is een gespecialiseerd gebied gecreëerd binnen de neurologie, dat is gewijd aan de diagnostiek en behandeling van deze aandoeningen.

Sommige bewegingsstoornissen betrekken verhoogde beweging (hyperkinetische bewegingsstoornissen). Tics en tremoren passen deze categorie. Dystonie bestaat uit onwillekeurige spierspasmen resulteert in ongemakkelijke houdingen en aanhoudende (die pijnlijk kan zijn). Dystonie kan de ogen, de hals, de romp en de ledematen te betrekken. Myoclonus bestaat uit snelle, schokkende bewegingen die een vinger of het hele lichaam kunnen betrekken. Ballismus bestaat uit een plotselinge werpen van een arm of een been. Chorea, of dyskinesie, zijn dansachtige, vloeiende bewegingen van armen of benen, vaak met elk deel van het lichaam. Soms stoornissen overlappen. Bewegingsstoornissen kunnen ontstaan door ziekte van het zenuwstelsel of drugs. Stress of angst kunnen alle bewegingsstoornissen verergeren. Er zijn specifieke behandelingen voor veel van deze aandoeningen.

PD, PSP en MSA, in vraag 17 eerder beschreven, vallen in een categorie van aandoeningen waarbij beweging is ofwel vertraagd of afwezig zijn. Hoewel de tremor bij PD een hyperkinesie, dat het gebeurt wanneer de ledematen in rust plaatst in de hypokinetisch categorie kan lijken.