Het begrip cultuur is een uiterst complex en moeilijk te omschrijven begrip. Soms krijgt het begrip cultuur een bijklank in die zin dat een bepaalde sociale klasse meer cultuur zou bezitten dan een andere, lager gesitueerde sociale klasse.
Het sociologisch cultuurbegrip is veel uitgebreider dan de relativiteit van een cultuurbegrip. De verzameling van kunstzinnige uitingen in onze maatschappij is vanuit sociologisch oogpunt een deelverzameling van de verzameling van alle culturele elementen van de samenleving.

Cultuur is in de algemene betekenis van het woord een product van de menselijke interactie en betekent niet alleen de hoger gekwalificeerde verwezenlijkingen van de mens, maar alle verwezenlijkingen die zowel van materiële als immateriële aard zijn.

De meeste zaken rondom ons kunnen we als cultuur bestempelen. Cultuur is dan de verzameling van artificiële elementen die door menselijke interventie tot stand gekomen zijn.

De sociologische definitie van cultuur beperkt zich grotendeels tot de ontwikkeling van de immateriële cultuur. Onder die sociologische betekenis van het cultuurbegrip vallen onder meer de wetenschappelijke kennis, meningen, tradities, gewoonten, doeleinden, waarden en normen, ... die door meerder personen worden gedeeld en als functie hebben om het sociale gedrag te structureren en te verduurzamen.

Cultuur en cultuurverschillen zijn er ook verantwoordelijk voor dat leden van een bepaalde samenleving of deelpopulatie geen gebruik zullen maken van technische mogelijkheden die niet passen binnen hun cultuurgemeenschap.

Cultuur heeft bijgevolg consequenties voor de mensen die erdoor worden beïnvloed.

De onderliggende oriëntatie voor strategisch handelen is de individuele strevingen zo efficiënt mogelijk door te zetten en impliceert dus een instrumentale manier van met elkaar omgaan, een doelrationele wijze van sociaal handelen. Het sturingsmechanisme in dit handelen is geld en macht.

Bij communicatief handelen is er geen doelrationele orëntatie in het geding maar een gerichtheid op onderlingen verstandhouding, op een gedeeld of wederzijds begrip.

Ze zijn dus uit op een wederzijds consensus of overeenstemming n wel met betrekking tot de globale handelingssituatie en de gevolgen daarvan voor de individuele handelingsplannen.

De waarheidsclaim slaat op de waarheid van de feiten. De normatieve claim slaat op de juistheid van de sociale norm waarop men zich beroept. De waarheidsclaim verwijst naar de authenticiteit van de subjectieve beleving.

Communicatieve handelen bezit een eigen soort redelijkheid, door Habermas communicatieve rationaliteit genoemd. Deze rationaliteit heeft niet te maken met het efficiënt nastreven van inividuele doelen of waarden, maar wel met de opgave van goede redenen of argumenten in een dialoogsituatie, door hem Diskurs genoemd.

Heel veel interacties gebeuren zonder een expliciet gevoerde dialoog, maar verlopen vanuit de veronderstelling dat de spreker desgevraagd de gemaakte aanspraken op waarheid en/of juistheid door het aanvoeren van goede redenen kracht zal kunnen bijzetten en in het geval van aanspraken op waarachtigheid door te verwijzen naar consistent gedrag
Roozbeh Ahmadi Zadeh Yekta Samenvatting sociologie

Leefwereld is het geheel van impliciete vanzelfsprekendheden, een reservoir in gesprekken niet nader gethematiseerde overtuigingen betreffende de objectieve, sociale en subjectieve wereld.
Communicatief en strategisch handelen zijn verbonden met onderscheiden velden. Een veld is een relatief autonoom netwerk waarbinnen zich een sociale en culturele praktijk afspeelt.

Uit het strategisch handelen ontstaan autonome subsystemen: politiek en economie.
Die systemen hebben zich ontkoppeld van het veld van communicatief handelen, en onze leefwereld.
Strategisch en communicatief handelen behoren dus tot onderscheiden velden: systeemwereld enerzijds en de leefwereld anderzijds.

Weber noemt dit van een toename van doelrationeel handelen.
Habermas als een kolonisatie van de leefwereld door deze systemen.
Dit houdt in dat onder druk van economie en politiek een communicatieve voor een strategische handelingsoriëntatie plaatsmaakt. Communicatief of talig overleg wordt ingeruild voor individueel strategisch handelen.
Er zijn organisaties die als systeem gericht zijn op strategische zelfhandhaving, maar steeds meer afhankelijk worden van de creativiteit van medewerkers en het vermogen van die medewerkers om om te gaan met diversiteit.

Symmetrie en complementariteit zijn de benamingen voor de aard van de verhouding die zender en ontvanger in hun communicatie voorstellen.

De basisaxioma’s van de menselijke communicatie zijn belangrijk om de sociale interacties tussen mensen te begrijpen.
We stellen ook vast dat in een sociaal interactiesysteem niet alleen informatie wordt gegeven tussen personen, maar dat er in de communicatie ook iets wordt gezegd over de sociale verhouding. De wijze waarop iets gezegd wordt, zegt ook iets over de machtsverhoudingen tussen mensen.

Het vaststellen van de interpunctie in een bepaalde communicatie is een bron van interpretatie en hangt grotendeels af van diegenen die het probleem moeten interpreteren.

Sociale vaardigheden hebben onder meer te maken mer het beheersen van de verbale mogelijkheden, maar ook met de non-verbale manier waarop informatie wordt overgebracht. Communicatie is ook niet altijd even evenwichtig wat betreft de machtsrelatie tussen mensen.

In de menselijke communicatie kunnen objecten op 2 verschillende manieren worden aangeduid.
1. Men stelt het object voor door een afbeelding
2. Men benoemt het object door een naam

Opvallend bij digitale communicatie is het gebruik van het woord en de nadruk op de logica als middel van communicatie.
Meestal bestaat analoge communicatie uit gebaren, verwijzingen naar voorwerpen, afbeeldingen, gelaatsuitdrukkingen, ...
Dat verschil tussen analoge en digitale taal heeft belangrijke gevolgen voor de menselijke communicatie. Meestal wordt er een congruentie verondersteld tussen analoge en digitale taal, of, tussen verbale en non-verbale communicatie.

De mogelijkheden van digitale taal zijn veel ruimer dan die van analoge. Abstracte begrippen (bv. een boek) zijn niet mogelijk zonder de aanwezigheid van digitale taal onder de vorm van concepten, de taal van de logica en de opbouw van zinnen en woorden.

Als de digitale boodschap niet overeenstemt met de analoge boodschap, dan hebben we paradoxale communicatie.
Het effect van dergelijke communicatie is dat we een boodschap krijgen (bv. Kwaadheid) ie tegelijkertijd ontkend wordt.
Analoge taal kan gemakkelijk door de ontvanger verkeerd geïnterpreteerd worden. Ook hier biedt metacommunicatie een uitkomst.