- Prijs geen exogeen gegeven meer

- Monopolist bepaalt zelf prijs en hoeveelheid

- MK en MO bij optimale outputniveau lager dan marktprijs

- Dalend verloop vraagcurve: MO altijd kleiner dan GO (= marktprijs)

- Monopolist zet steeds prijs boven MK

- Monopolist kiest altijd punt op elastisch deel vraagcurve (Figuur 9.1.)

- Matewaarin prijs boven MK ligt, wordt de “mark-up” of “price-cost margin” genoemd

- Intuïtie: marktmacht monopolist neemt toe bij inelastischer vraag

- Relatie tussen MO en prijselasticiteit van de vraag:

- Bij winstmaximaliserende outputniveau: MO = MK, dus herschrijven geeft:

- Mark-up, μ, is verschil tussen prijs en MK:

- Onder volmaakte mededinging geen mark-up mogelijk, want ondernemingsvraag perfect elastisch (geen marktmacht):

- Bij eindige elasticiteit neemt marktmacht toe, naarmate elasticiteit kleiner wordt (in absolute waarde)

- Hoe kleiner elasticiteit (in absolute waarde), hoe hoger monopolist zijn prijs kan opdrijven boven de MK

- Abba Lerner (1905-1982): monopoliegraad meten aan

de hand van verhouding μ(p)/p (Lerner-index)

Mark-up: de monopolist zet een prijs boven de marginale kost

- Monopolist kiest dat outputniveau waarbij marginale kosten gelijk zijn aan marginale ontvangsten (qM in figuur 9.2)

Winsmaximerende outputkeuze van de monopolist

Winstmaximalisatie als MK=MO

- Ontvangsten

- Kosten vertonen U-vormig patroon

- Marginale kosten en marginale ontvangsten kruisen mekaar in E

- qM bedraagt 200 broodjes

- Productie < qM :

- MO > MK

- Productie > qM :

- MO < MK

- Prijs is afhankelijk van vraagzijde, hier: pM = €4

- Positieve maximale winst?

- Bij qM:GO>GK

- Indien anders: sluitingsregel gebiedt de productie te staken

- Ook op korte termijn:

- Monopolist houdt enkel rekening met variabele kosten, want vaste kosten spelen geen rol voor bepalen outputniveau

- Pas zinvol te produceren als prijs > gemiddelde variabele kosten

- Op lange termijn:

- Prijs > gemiddelde kosten voor winstgevende productie