Slechts enkele weefsel in het lichaam herstellen door regeneratie in plaatst van littekenvorming. Been is een weefsel dat regenereert en dit proces heet callus formatie. Soms lukt callus formatie niet, dan ontstaat er toch littekenweefsel, hierdoor wordt het bot disfunctioneel. De callus formatie begint met de aanmaak van fibreus littekenweefsel, dit wordt omgezet in kraakbeen. Na 5-6 weken is het grootste deel van het kraakbeen omgezet in bot.

Er zijn een aantal essentiële elementen betrokken bij botgenezing:

- Mechanica: juiste verhouding tussen compressie en tensie, compressie is nodig maar er moet zo min mogelijk tensie zijn.

- Vascularisatie: voor de callusformatie is veel zuurstof nodig.

- Haematoom: er moet een haematoom aanwezig zijn, want deze zorgt voor initiële prikkels door mediatoren en aantrekking van cellen. Bij een open fractuur is er geen haematoom, daardoor (en door grote infectie gevaar) heelt zo’n fractuur slechter.

Niet steroïde anti-inflammatoire drugs zijn analgetica die ook antipyretisch en antiflogistisch zijn. Ze zijn onder te verdelen in 4 chemische groepen:

- Azijnzuurderivaten: zeer sterk antiflogistisch; diclofenac, indometacin

- Oxicamderivaten: sterk antiflogistisch; piroxicam

Propionzuurderivaten: matig antiflogistisch; ibuprofen, naproxen

- Salicsylzuurderivaten: antiflogistisch bij zeer hoge dosis; acetylsalicylzuur

NSAID’s kunnen ook ingedeeld worden naar selectieve of niet-selectieve COXII-remmers. Cyclo-oxigenase remmers voorkomen de aanmaak van prostaglandine. Ondermeer deze stof zorgt normaal voor prikkeling van nociceptoren. Prostaglandinen zorgen ook voor koorts en verhogen de ontstekingsreactie.

De werking van de verschillende NSAID’s wordt door iedere patiënt anders ervaren en patiënten hebben ook andere bijwerkingen.

Een belangrijke bijwerking van NSAID’s is de beschadiging van het maag-darmkanaal. Van binnenuit zorgt het daar voor beschadiging van het slijmvlies, waardoor ulcusvorming, bloedingen en perforatie kunnen voordoen. Daarnaast kan het cardiovasculaire bijwerkingen geven, zoals hypertensie en een gestoorde plaatjesaggregatie.

Om de maag te beschermen moet bij langdurig gebruik en een hoog risico op gastro-intestinale bijwerkingen een PPI (protonpomp-inhibitor) gegeven worden. In plaats van NSAID’s kunnen ook COXII-remmers (coxib’s) gebruikt worden. Deze zijn even effectief, maar hebben 60% minder gastro-intestinale bijwerkingen

Narcotische analgetica worden gemaakt uit opium. Veel gebruikte middelen zijn: morfine, codeine, tramadol, fentanyl. Opiaten zorgen voor afhankelijkheid, alleen tramadol is niet verslavend. De stoffen werken op opioidreceptoren in het centrale zenuwstelsel, ze remmen hier de voortgeleiding van pijnprikkels. Door de werking in het CZS hebben ze nog veel meer bijwerkingen, o.a.: analgesie, stemmingswisselingen, braken, ademhalingsdepressie, hypothermie, miosis, endocriene effecten. Er zijn ook opioidreceptoren in de darmen, hierdoor hebben opiaten obstipatie als bijwerking.

Paracetamol (in buitenland: acetominophen) is zowel analgetisch als antipyretisch. Het werkingsmechanisme is onbekend. Er is een goede opname na orale of rectale toediening. Grotendeels wordt paracetamol omgezet via een fase II-reactie in een niet-toxische metaboliet. Een deel wordt echter door het P450-systeem omgezet in een toxische stof en daarna pas via fase II-reactie in een niet-toxische metaboliet. Als deze weg te veel wordt gebruikt, bij bijvoorbeeld een hele hoge dosis, kan het schadelijk zijn.