De incidentie van septische artritis is 2-5 op 100.000. Mensen met een septische artritis zijn daar flink ziek van en het heeft een hoge mortaliteit (11%), vooral bij ouderen is het gevaarlijk. In 91% van de gevallen is stafylococcus aureus of een streptokok de veroorzaker. Het zijn vooral de grote gewrichten, dus heup en knie, die zijn aangedaan.

Gonokokken-artritis is soms een bijkomende aandoening na een urogenitale infectie met neisseria gonnorroe. Kenmerkend zijn pustels op de huid in de buurt van het gewricht.

Ook moet men bedacht zijn op een mogelijke Lyme-artritis (Borrelia bacterie). Er moet dus gevraagd worden naar een tekenbeet en erythema migrans.

Artritis is een ontsteking van het synovium in het gewricht. Bij langdurige of ernstige artritis kan ook schade ontstaan aan het kraakbeen en bot.

Artritis kan gegroepeerd worden naar het aantal ontstoken gewrichten: monoartritis (1), oligoartritis (2-4) of poyartritis (≥5).

Artritis gaat gepaard met typische kenmerken van een ontsteking (tumor, loose of function, dolor, calor, rubor).

De oorzaken van artritis kunnen in 3 groepen verdeeld worden: septisch, kristal, immuun (en artritis als exacerbatie bij artrose). Voor iedere groep is er een andere behandeling. Bij septische artritis moet antibiotica gebruikt worden, bij kristalartris jichtmiddelen en immunosupressiva bij immuunartritis. Verder krijgen patiënten NSAID’s en analgetica en moet het gewricht gekoeld worden.

De diagnose wordt gesteld met de anamnese. Met aanvullend onderzoek in de vorm van een gewrichtspunctie wordt de oorzaak vastgesteld. Verder is er per leeftijdscategorie een vorm van artritis die vaker voorkomt: kinderen -> acuut reuma, adolescenten -> reactieve artritis, middelbare leeftijd -> jicht, ouderen -> pseudo-jicht.

Protheses worden liever niet gezet bij zeer jonge mensen. Dit omdat een prothese een niet al te lange levensduur heeft en maar 2 keer kan worden vervangen.

Bij de plaatsing van een prothese zijn er een aantal complicaties waar men op bedacht moet zijn: vaatletsel, zenuwletsel, infectie, luxatie, fractuur, slijtage of loslating. Vaak vervangen gewrichten zijn: heup, knie, enkel en schouder.

Een infectie van een bot of gewricht kan hematogeen of traumatisch zijn. Kinderen hebben vaak een hematogene, bacteriën komen in het bloed mee. Hematogene infectie bij volwassenen is vaak bij een implantaat. Traumatische infectie kan het gevolg zijn van een ongeluk, maar vaak voorkomend is infectie na een operatie.

Meestal zijn gram-positieve bacteriën de oorzaak, daarna gram-negatieven. Tuberculose nestelt naast de longen graag in de wervelkolom. Mycotische micro-organismen zijn zelden veroorzakers, komt alleen voor bij mensen met immuundepressie.

Door de slechte vascularisatie van corticaal bot en gewrichten kunnen infecties daar niet worden opgeruimd, en blijft deze.

Factoren die een infectie beïnvloeden:

- algemene lichamelijke conditie
- verminderde afweer
- contaminatie voorkomen
- aanwezigheid van implantaten
- vascularisatie: gewrichten, corticaal bot en intervertebraal disci zijn heel slecht doorbloed, hierdoor is er geen afweer
- stijfheid van botten: geen zwelling in bot mogelijk, daardoor drukverhoging en worden bloedvaten dichtgedrukt. Dit geeft weer een slechtere vascularisatie
- bewegelijkheid bij een fractuur
- foreign bodies

Bij orthopedische chirurgie aan botten is hygiëne erg belangrijk. Verder is debridement, het verwijderen van necrotisch/geïnfecteerd weefsel, en goede fixatie van implantaten en fracturen belangrijk. Patiënten krijgen ook nog profylactische antibiotica (liefst lokaal, geïnjecteerd of in ketting geïmplanteerd).

Behandeling van een botinfectie bestaat uit eerste instantie uit antibiotica (lokaal en systemisch), 6 weken en 12 weken bij een implantaat. Mogelijk moet er geopereerd worden om necrotisch materiaal te verwijderen. Necrotisch botweefsel is gevaarlijk (perfecte plek voor infectie), het lichaam kan het zelf slecht oplossen en probeert het daarom letterlijk het lichaam uit te werken (fistel). Soms moet het implantaat verwijderd worden en in de ergste gevallen moet er geamputeerd worden.