Marketingplan
- Gepubliceerd in Marketing
Plan met vier kernelementen: strategisch kader, huidige situatie, gewenste situatie en hoe te komen van de huidige naar de gewenste situatie
Plan met vier kernelementen: strategisch kader, huidige situatie, gewenste situatie en hoe te komen van de huidige naar de gewenste situatie
Model uit de massamarketing, wordt veelal weergegeven door 4 P’s: product, prijs, plaats (distributie) en promotie.
Verzameling van alle marketingactiviteiten in een organisatie, ongeacht de afdeling waar ze plaatsvinden.
Postmoderne mensen ervaren de wereld als complex en veranderlijk. In de romans word geen eenduidige werkelijkheid getoond., waarin vaststaat wat waar en onwaar is. Ook typerend is het combineren van verschillende genres en stijlen binnen een boek en het gebruik van intertekstualiteit (verwijzingen naar andere boeken).
Tijdens deze periode waren romanschrijvers hevig aan het experimenteren met verteltechniek en stijl. Alain Robbe-Grillet roept op om bekende realistische verteltechnieken overboord te gooien, hier ontstaan boeken uit waarin je nauwelijks een plot kunt ontdekken. Personages hebben geen diepgang maar omgeving word gedetailleerd beschreven.
Onder invloed van het existentialisme ontstond het absurdistisch toneel: communicatie met een ander mens is onmogelijk, personages praten zinloos langs elkaar heen. Bekende schrijvers hiervan zijn Eugène Ionesco en Samuel Beckett.
Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog twijfelen mensen de zin van het bestaan. De basisgedachte van het existentialisme is dat de wereld absurd, chaotisch en zinloos is. De mens heeft slecht twee zekerheden: 1. hij bestaat (existeert) 2. hij zal sterven.
De mens is vrij om zijn eigen leven te bepalen en hij is alleen verantwoordelijk voor zijn eigen keuzes. Jean-Paul Sartre schrijft ‚La nausée’ waarin hij de absurditeit van het leven voelt. Samen met zijn levenspartner, de schrijfster Simone de Beauvoir is hij een van de leiders van het existentialisme. Albert Camus is ook een belangrijke existentialist.
Modernistische romanschrijvers zien de mens als een onzeker iemand in een onlogische wereld. Zij schrijven over twijfelende personages en het innerlijk is belangrijk. Zij gebruiken hiervoor bv monologue intérieur (directe weergave van de vaak warrige gedachtengang van een personage).Vaak doorbreekt de schrijver de chronologie en het perspectief is vaak bij een ik-verteller.
Marcel Proust
‚À la recherche du temps perdu’ is door Proust geschreven met als onderwerp dat hij de voorbije tijd terughaalt via het geheugen.
André Gide schrijft verhalen waarin zijn personages opzoek zijn naar hun eigen normen en waarden.
De eerste wereldoorlog had een grote impact op de Franse literatuur. Tussen de twee wereldoorlogen werd het trauma van de loopgravenoorlog verwerkt. Expressionistische dichters nemen niet de buitenwereld, maar hun eigen ideeën en gevoelens als uitgangspunt. Om die zo kernachtig mogelijk uit te drukken gebruiken ze een heftige stijl met korte regels, weinig leestekens en een vaste strofe indeling.
De Dada-beweging gaat nog verder met als motto ‚alles is kunst: niets is kunst’. Hier kwamen niet altijd meer begrijpelijke teksten uit. Alleen kunstenaars onder elkaar begrepen zoiets. Ze experimenteerde met typografie.
Guillaume Apollinaire heeft een bundel ‚Calligrammes’, waarin de vorm van het gedicht ook de inhoud verbeeld.
De surrealisten halen hun inspiratie uit dromen, die zij zien als de uitlaatklep van het onderbewuste. Zij experimenteerde met ‚écriture automatique’ waar je spontaan opschrijft wat je voor de geest komt. André Breton had de leiding. Louis Aragon en Paul Éluard waren bekende dichters.