Item gefilterd op datum: december 2012

De behandeling van bacteriële prostatitis is met antibiotica . Patiënten met acute bacteriële prostatitis kan een kort verblijf in het ziekenhuis voor intraveneuze antibiotica nodig hebben en dan verder op antibiotica voor 2 tot 4 weken . Mensen met chronische bacteriële prostatitis kan een langere antibioticakuur nodig . In die mannen met terugkerende chronische bacteriële prostatitis , kan de arts een lage dosis antibioctics voorschrijven voor 6 maanden tot recidiverende infecties te voorkomen . Vaak bacteriële prostatitis wordt behandeld met een klasse van antibiotica genaamd quinolonen ( bijvoorbeeld ciprofloxacine , norfloxacine , ofloxacine ) . Voor mensen die allergisch zijn voor chinolonen alternatieve antibiotica, worden gebruikt , afhankelijk van de gevoeligheid van de resultaten urine cultuur . Dergelijke alternatieve antibiotica bevatten doxycycline , minocycline , trimethoprim - sulfamethoxazol en trimethoprim .

Omdat nonbacterial prostatitis wordt erkend en wordt vaak gedacht te worden veroorzaakt door Chlamydia trachomatis , zullen sommige urologen de patiënt een kuur van doxycycline , een antibioticum dat Chlamydia omvat bijzonder geven .

Klinische geschiedenis van de patiënt , algemeen voorkomen en urineonderzoek vaak suggestief voor acute bacteriële prostatitis . Een urine cultuur is vaak positief voor een urineweginfectie . Een rectaal toucher zal meestal identificeren van een zeer mals prostaat. In zeldzame gevallen kan fluctuance voelbaar zijn in de prostaat , als er een prostaat abces . Bij mannen die giftige verschijnen of die niet te verbeteren met antibiotica , kan een transrectale echografie worden verkregen uit te sluiten van een prostaat abces . Een beoordeling van postvoid resterende wordt uitgevoerd . De klassieke diagnostische manoeuvre voor bacteriële prostatitis is de drie -in-lood -test . De patiënt wordt gevraagd om te vervallen en het verzamelen van zijn eerste 10 ml urine . Dit wordt gestuurd voor cultuur en staat bekend als VB1 . Dan wordt de patiënt gevraagd om een midstream urinestaal verzamelen nadat hij vervalt ongeveer 200 ml . Dit urinemonster wordt gestuurd voor cultuur en staat bekend als VB2 . Dan voert de uroloog een digitale rectale examen en massages prostaat van de patiënt in een poging om de prostaat afscheidingen ( EPS ) te uiten in een steriele container. Een prostaat massage is niet altijd succesvol in het produceren van voldoende afscheiding , en voor sommige mannen , kan het heel ongemakkelijk. Na de prostaat massage wordt de patiënt verzocht opnieuw vervallen in een houder , genoemd VB3 , en dit monster is voor kweek verzonden . Bij een toename van het aantal bacteriële kolonies waargenomen in zowel EPS of VB3 , is een diagnose van bacteriële prostatitis gemaakt en behandeling berust op de antibiotische gevoeligheid van de organismen die geïsoleerd werden . Als er geen bacteriën aanwezig , maar witte bloedcellen aanwezig in de VB3 collectie zijn , het is suggestief van nonbacterial inflammatoire prostatitis .

Prostatitis verwijst naar een ontsteking van de prostaat die kan worden gemanifesteerd in een verscheidenheid van manieren . Symptomen van acute bacteriële prostatitis omvatten urinaire frequentie , urgentie dysurie of pijn bij het plassen , nycturie , perineale pijn , lage rugpijn , koorts en / of rillingen . Sommige mannen met acute bacteriële prostatitis kan opleveren met het onvermogen om te plassen en zal een katheter of suprapubische buisplaatsing nodig totdat de ontsteking en pijn hebben opgelost . Sommige mannen met acute prostatitis kan een prostaat abces dat drainage vereist ontwikkelen. Chronische bacteriële prostatitis kunnen vormen op soortgelijke wijze , maar men typisch minder toxisch uiterlijk .

Prostatitis normaal niet optreedt bij kinderen of adolescenten , maar kan voorkomen bij volwassen mannen van elke leeftijd. De diagnose kan worden ongrijpbaar en behandeling is vaak empirisch .

Welke soorten prostatitis zijn er?
De National Institutes of Health ( NIH ) heeft onlangs bepaald de verschillende prostatitis syndromen :

Prostatitis syndromen : NIH classificatie
I. Acute bacteriële prostatitis
II . Chronische bacteriële prostatitis
III . Chronische prostatitis / chronische bekkenpijn syndroom ( CPPS )
A. Inflammatoire
B. noninflammatory Asymptomatische inflammatoire prostatitis

Acute bacteriële prostatitis is meestal een plotselinge ziekte met irriterende urine-symptomen en kan gepaard gaan met koorts . Urine en / of prostaat afscheidingen zijn vaak positief voor bacteriën . Sommige patiënten met acute prostatitis een voorbijgaande verhoging van de PSA hebben . Een PSA moet niet worden gedaan tijdens een aanval van acute prostatitis . Als een PSA per ongeluk wordt getrokken tijdens een aanval van acute prostatitis en komt terug opgeheven , moet een herhaling PSA worden verkregen na een antibioticakuur is toegediend . Chronische bacteriële prostatitis neiging om een indolente aandoening . Irriterende urine-symptomen zijn typisch , maar koorts is zeldzaam , en positieve kweken zijn zeldzaam .

Bij personen met BPH die niet reageren op medische behandeling , die niet in aanmerking voor chirurgische therapie , en bij wie de blaas legen is een probleem , schone intermitterende katheterisatie is een alternatief voor een verblijfskatheter foley katheter . Als een patiënt mobiliteit van zijn handen en gemotiveerd is , kan hij gemakkelijk worden geleerd hoe om schone intermitterende catheterisatie uitvoeren . Met schone intermitterende catheterisatie , plaatst men een schone , niet steriele katheter in de plasbuis en passeert de katheter in de blaas om urine af te voeren uit de blaas . Deze procedure wordt uitgevoerd ergens van 3 tot 6 maal per dag , afhankelijk van hoeveel urine wordt afgevoerd bij elke katheterisatie . De katheters worden gereinigd tussen elke katheterisatie en dezelfde katheter kan worden gebruikt voor tot een maand voordat u een nieuwe katheter. Als een individu is in staat of bereid om zelf catheterisatie te voeren, kan een familielid of verzorger worden geleerd hoe om schone intermitterende catheterisatie uitvoeren .

Sommige patiënten met prostaat obstructie en urineverlies niet kunnen vervallen , ongeacht welk type chirurgische ingreep wordt toegepast . Sommige patiënten verkiezen worden beheerd met een verblijfskatheter urethrale katheter . Het belangrijkste nadeel van een inwendige katheter is infectie en irritatie . Bovendien , soms de katheter verstopt raken met bloed of vuil en moet emergently veranderen . De meeste patiënten met een verblijfskatheter urethrakatheter hebben het veranderd door een bezoekende verpleegkundige thuis of in de spoedafdeling of het kantoor van hun arts bij 1 - tot tussenpozen van 2 maanden .

Een alternatief voor een inwonende urethrale katheter een suprapubische buis. Een suprapubische buis kan percutaan in de blaas worden geplaatst via de buikwand . Veel patiënten vinden een suprapubische buis comfortabeler en eenvoudiger te beheren dan een urethrale katheter. Ofwel de suprapubische buis of urethrale katheter is verbonden met een opvangzak , die kan worden gedragen op het been of opgehangen aan de rand van een bed . Een suprapubische buis is meestal veranderd door een verpleegkundige of arts volgens de urethrale katheter elke 1 tot 2 maanden .

Wat zijn de resultaten met prostaat stents? Prostatic stents zijn apparaten die transurethraal worden geplaatst en uit te breiden naar de prostaaturethra open te houden. In veel opzichten zijn ze vergelijkbaar met de coronaire stents die grote bekendheid hebben verworven.

Prostatic stents worden meestal gebruikt bij oudere mannen die in urineretentie waarvoor een inwonende urethrakatheter en die geen kandidaat zijn voor elk type van invasieve therapie. Na de stents in de plaats voor een paar maanden zijn geweest, het slijmvlies of de bekleding van de plasbuis groeit door hen, en ze niet meer kunnen cystoscopically worden gezien. Zoals vermeld in goed geselecteerde patiënten kunnen prostaathyperplasie stents zeer nuttig.

Radiofrequente behandeling van BPH wordt meestal aangeduid als TONIJN - transurethrale naald ablatie van de prostaat . Deze techniek omvat het plaatsen interstitiële radiofrequente naalden via de urethra in de laterale prostaat lobben coagulatie necrose veroorzaken . Het weefsel wordt verhit tot 110 º C bij een radiofrequentie kracht van 490 KHz 4 minuten per laesie. Het aantal keren dat de naalden in de prostaat lobben geplaatst is ter beoordeling van de uroloog basis van de grootte van de prostaat .

De tonijn apparaat en de generator worden getoond in Figuren 26 en 27 . Twee naalden die op 60 graden hoeken aan elkaar in de prostaat weefsels ingezet door het doorboren van de prostatische urethra . Elke behandeling met naalden behandeld prostaatweefsel ongeveer 1 cm in diameter.

TONIJN van de prostaat gebruikt radiofrequentie energie om de patiënt te behandelen . Zoals met de meeste van de andere MIST resultaten , weinig lange - termijn gegevens beschikbaar zijn , en dus moeten de resultaten met voorzichtigheid worden beschouwd .

Resultaten na magnetron therapie zijn ofwel subjectief en objectief. Subjectieve resultaten gebruiken patiënt symptomen scoren platen waar de patiënten worden gemeld hun perceptie van hun plassen kenmerken. Objectieve resultaten, zoals metingen van peak urinestroom tarieven en post ongeldig restvolumes, worden gemeten door de arts. Verschillende studies hebben aangetoond verbetering van zowel subjectieve als objectieve meting na microgolftherapie. Deze technologie is nog relatief nieuw, en lange termijn gegevens ontbreken. Niemand weet nog of deze veelbelovende eerste resultaten zijn duurzaam.

In een Cochrane review, werd magnetron therapie gevonden om een relatief veilige en effectieve behandelingsoptie voor BPH zijn. Microgolftherapie heeft minder, en minder ernstige bijwerkingen dan TURP. TURP geproduceerd grotere verbetering van urine-symptomen en minder mannen nodig herbehandeling voor symptomatische BPH.

Microgolfenergie is gebruikt om BPH middels zowel transrectale en transurethrale benaderingen, maar de meeste moderne machines gebruiken transurethrale route. Voor deze machines leveren microgolfenergie aan de prostaat via een transurethrale katheter en een ballon transrectale bewaakt rectale temperatuur tegelijk. De behandeling wordt geleverd onder plaatselijke verdoving poliklinisch en duurt gewoonlijk ongeveer een half uur. De patiënt gaat naar huis met een verblijfskatheter urethrakatheter voor een periode van dagen naar het oordeel van de uroloog.

Laser therapie voor BPH is een relatief nieuwe techniek, waardoor serie met grote aantallen patiënten gevolgd gedurende een langere periode beperkt. In een Cochrane review van 20 studies met 1898 patiënten, werden lasertechnieken gevonden om nuttig en relatief veilige alternatieven voor TURP. Verbeteringen in LUT en urine debiet werden genoteerd om iets beter in de TURP groep, hoewel laser procedures had minder bijwerkingen en de vereiste kortere ziekenhuisopname. In een recente studie die TURP contact laserbehandeling vergelijkbaar persoonlijke verbeteringen met een gemiddelde follow-up van 10 jaar na de procedure, echter slechts met patiënten behandeld met TURP vertoonden duurzame doelstelling verbeteringen bij een gemiddelde follow-up van 10 jaar. Zoals bij elke procedure, is het belangrijk om uw arts te vragen over zijn / haar persoonlijke resultaten met het uitvoeren van de procedure.