Item gefilterd op datum: december 2012

Cirrose: ernstige verlittekening van de liver.When normale leverweefsel beschadigd is, verandert het in littekenweefsel of fibrose. Dit littekenweefsel kan verminderen bloedtoevoer door de lever, waardoor het moeilijk is voor de lever om functies die essentieel zijn voor leven en gezondheid zijn uit te voeren.

Veel mensen geloven dat cirrose geeft een geschiedenis van alcoholmisbruik, maar dit is niet noodzakelijk waar. Veel ziekten en aandoeningen kan mogelijk ernstige littekenvorming van de lever, waaronder maar niet beperkt tot alcoholmisbruik. Een normale lever heeft geen schade of littekenweefsel. Zoals schade veroorzaakt door de ziekte vordert, levercellen sterven en veranderen in litteken cellen. Aanvankelijk slechts minimale littekens of fibrose aanwezig is (fase 1). Fibrose kan gaan naar fase 2, dan naar het podium 3, en uiteindelijk naar fase 4 of cirrose.

Cirrose veroorzaakt zelden symptomen in een vroeg stages.When leverfunctie verslechtert, vermoeidheid, vermoeidheid, misselijkheid, gewichtsverlies en zwelling in de benen en buik optreden. Geelzucht-een geelverkleuring van de huid en het wit van de ogen en hevige jeuk kan ook optreden. Cirrose heeft vele oorzaken (Tabel 2).

Alcohol is een van de meest voorkomende oorzaken van cirrose. Het kan direct verwonden gezonde levercellen, zodat deze cellen veranderen in littekenweefsel. Alcohol brengt ook schadelijke vet in de lever. In de Verenigde Staten alcohol is niet de meest voorkomende oorzaak van cirrose. Vette lever ziekte niet in verband met het gebruik van alcohol, die bekend staat als niet-alcoholische steatohepatitis, is de belangrijkste oorzaak van de leverziekte in dit land. Infectie met virussen zoals hepatitis C (HCV) en hepatitis B (HBV) kan leiden tot cirrose. Daarnaast kan een aantal erfelijke aandoeningen, zoals erfelijke hemochromatose en alfa-1 antitrypsine deficiëntie, en auto-immuunziekten, zoals primaire biliaire cirrose en primaire scleroserende cholangitis, tot cirrose.

De lever is het grootste vaste orgaan in het lichaam . Het ligt aan de rechterkant van de buik ( rechts van de maag ) , achter de onderste ribben en onder de longen . De lever is verdeeld in twee secties die lobben . Bij een gezonde volwassene is de lever de grootte van een voetbal , weegt ongeveer 2,5 tot £ 3 . Dit orgel ontvangt de bloedtoevoer uit twee bronnen : de poortader en de leverslagader . De poortader brengt bloed die voedingsstoffen naar de lever uit de darm , en de leverslagader brengt bloed en zuurstof naar de lever van het hart en de longen . De levervenen terug bloed naar het hart ( figuur 4) . De lever voert meer dan 400 functies elke dag om het lichaam gezond te houden . Enkele van zijn belangrijkste taken worden hier beschreven:

• De productie van gal, die het lichaam toelaat om eiwitten, vetten en koolhydraten te gebruiken

• Het gebruik en de opslag van vetten , suikers , ijzer en vitaminen

• Productie van bloedstolling stoffen zoals protrombine

• Ontgiften van drugs , alcohol en andere potentieel schadelijke stoffen

• De productie van een eiwit albumine , die ervoor zorgt dat de lichaamsvloeistof in de bloedvaten

• Controle op de aanwezigheid van bacteriën in het bloed

Obstruction.When het serumcreatinine stijgt, hetgeen een probleem met de nieren moet obstructie altijd uitgesloten. Obstructie een blokkade die meestal van invloed de ureter en leidt tot verhoogde druk in de nier (Figuur 3). Een abrupte daling van de urineproductie is een teken van obstructie. Een niertransplantatie echografie kan de obstructie diagnosticeren en aan te geven waar het probleem is. De obstructie kan worden verlicht door decompressie. Een buis kan in het gecomprimeerde deel van de nieren of in de blaas gebracht. Het is belangrijk om de nier, ureter, en blaas studeren om de etiologie van de obstructie te bepalen. Obstructie is gemakkelijk omkeerbaar.

Afwijzing treedt op wanneer uw immuunsysteem uw niertransplantatie . U ontvangt de inductietherapie en onderhoudstherapie zodat je lichaam accepteert uw niertransplantatie . Dit heet enting . Zonder immunosuppressiva uw immuunsysteem uw transplantatie zou herkennen als een vreemde indringer en proberen om het te vernietigen .

Je zal nauw worden gevolgd na uw transplantatie . We vermoeden afwijzing wanneer uw serumcreatinine stijgt . Afwijzing is gediagnosticeerd op een weefselmonster . We krijgen het weefselmonster door het doen van een niertransplantatie biopsie . In een niertransplantatie biopsie is een kleine naald in de niertransplantatie ingebracht om een klein stukje van de nier te verwijderen . Het weefsel wordt onderzocht onder een microscoop voor tekenen van afstoting . Als afwijzing aanwezig is , zijn er medicijnen die wij u kunnen geven om de aanval te stoppen . In 2005 werd slechts 10 % van de patiënten die een niertransplantatie ondergingen nodig medicatie voor afwijzing in hun eerste jaar na de operatie.

Eerste , het vinden van donoren is een van de grootste uitdagingen voor de toekomst van niertransplantatie . De discrepantie tussen het aantal patiënten op de wachtlijst en beschikbare donoren is onthutsend . Volgens OPTN gegevens van 1 januari 2009 , door middel van 30 september 2009 , waren er 82.162 ontvangers wachten en slechts 7923 overleden donoren , levende donatie goed voor nog eens 4.724 donateurs . Innovatieve manieren om de live donorpool breiden worden ontwikkeld , zoals gekoppeld en lijst uitwisselingen en desensibilisatie .

Ten tweede , de meeste niertransplantatie patiënten overlijden van cardiovasculaire ziekte . We moeten het bewustzijn over cardiovasculaire risicofactoren zoals hoge cholesterol , diabetes mellitus en hypertensie te verhogen en harder werken om deze risicofactoren te wijzigen .

Het goede nieuws is dat ons begrip van het immuunsysteem is gegroeid , en acute afstoting is uitgegroeid tot een zeldzame gebeurtenis voor onze patiënten . Meer patiënten worden getransplanteerd door ons vermogen om de immuunrespons modificeren . Patiënten die op de wachtlijst zou zijn geweest voor de jaren als gevolg van hoge concentraties antilichamen worden getransplanteerd door middel van processen zoals desensibilisatie .

De verkrijgings-en transplantatiecentra netwerk (OPTN) houdt statistieken over entoverleving. Met ingang van 1 mei 2008, de 1-jaar aangepast overleving voor overleden donor niet-geëxpandeerde criteria donor niertransplantaties was 91.7% voor alle leeftijden van de ontvangers. De 5-jaars overleving was 70,4% en de 10-jaars overleving, 43,7%.

Voor uitgebreide criteria donor niertransplantaties, het 1-jaar aangepast transplantaat overleving was 84,8%, na 5 jaar 54,9% en na 10 jaar 26,3%.

Voor levende donor niertransplantatie ondergaan, de aangepaste transplantaat overleving na 1 jaar was 95,7%, na 5 jaar 80,8% en na 10 jaar 57,9%. De aangepaste overlevingskansen boven zijn een gemiddelde over alle leeftijdsgroepen. Er zijn vele factoren die het voortbestaan van niertransplantaties beïnvloeden, zoals de oorspronkelijke oorzaak van de ESRD (end-stage renal disease), therapietrouw, en levende donor versus overleden donor.

Staat voldoende immunosuppressieve medicatie ontvangen op uw niertransplantatie, maar niet zoveel dat je infecties te onderhouden. In de operatiekamer, krijgt u inductie therapie. Dit is een hoge dosis immunosuppressieve medicatie die kunnen bestaan Solu-Medrol, Thymoglobulin en mycofenolaat. U ontvangt deze medicijnen in de dagen onmiddellijk na de operatie en vervolgens onderhoudstherapie begin je. De onderhoudsbehandeling is mycofenolaat en een calcineurineremmer of sirolimus. Wat onderhoud therapie omvat prednison. De onderhoudsbehandeling is de medicatie die u neemt op home.We in staat zijn om de niveaus van de calcineurineremmers en sirolimus te meten. Studies hebben aangetoond optimaal voor deze medicijnen.

Ze had een verschrikkelijke tijd met dialyse, dus we willen deze nier aan last.What kunnen we doen om ervoor te zorgen dat de nieren functioneren voor de komende jaren? -

Een van de belangrijkste aspecten van het leven na niertransplantatie is de medicatie. De immunosuppressieve medicijnen zijn cruciaal voor het behoud van de niertransplantatie. Het is belangrijk dat je vrouw vertrouwd raakt met haar immunosuppressiva. De transplantatie verpleegkundige coördinator zal je vrouw te informeren over deze zeer belangrijke medicijnen, zelfs voordat de operatie plaatsvindt. Alle medicatie instructies worden zorgvuldig beoordeeld, met inbegrip van een schema van wanneer de medicijnen te nemen. Het is zeer nuttig om een routine wanneer je terug naar huis.

Veel dialysepatiënten hebben de gewoonte van de beperking van hun vochtinname. Na niertransplantatie is het belangrijk om goed gehydrateerd te blijven. Dat betekent dat het drinken van voldoende vocht, zodat uw inname van vloeistoffen is groter dan uw output van urine in een periode van 24 uur.

Uw vrouw zal worden gevraagd om toezicht te houden en te registreren haar vitale functies (die gewicht, temperatuur, bloeddruk en hartslag is inclusief) elke dag. Houd uw transplantatie team meteen als je vrouw ontwikkelt een temperatuur hoger dan 100,5 ° F. Als er een verandering van bloeddruk of hartslag, dient de transplantatie team gecontacteerd.

Uw vrouw zal regelmatig bloed laboratoria moeten haar nierfunctie controleren. In de eerste maand na de transplantatie, zal ze worden gezien door de transplantatie team wekelijks.

Aanvankelijk na niertransplantatie je vrouw zal merken een dramatische toename in haar urineproductie. Ze zullen vaak plassen, vaak wakker door de nacht om te plassen. Dit is volkomen normaal. Na verloop van tijd, zal haar blaas in staat zijn om een grotere hoeveelheid urine op te houden zodat ze niet hoeft te zo vaak plassen. Als er een branderig of bloeden met plassen, vertel uw transplantatie team over. Het kan worden gerelateerd aan een UTI (urineweginfectie). Dit kan gemakkelijk worden getest en behandeld met antibiotica.

Tot slot is het belangrijk om gezond verstand te gebruiken! Goed handen wassen voorkomt de verspreiding van infecties. In de eerste dagen na de operatie te voorkomen dat mensen die ziek zijn. Bel de transplantatie team als u ziek wordt. `` `

Er zijn drie "hook ups":
1. nierslagader
2. nierader
3. pisbuis

De nierslagader van je donor wordt genaaid in uw bekkenslagader (figuur 2). De renale ader van uw donornier wordt genaaid in de iliacale ader. De urineleider (de buis van de nieren naar de blaas die de urine draagt) van je donor wordt genaaid in uw blaas.

De niertransplantatie geplaatst in de iliacale fossa (figuur 1). Dit is het gebied tussen je heupbeen en schaambeen. Je eigen nieren bevinden zich in een apart compartiment. Je eigen nieren bevinden zich in uw rug aan weerszijden van de wervelkolom onder je onderste ribben. Wanneer u uw transplantatie, je moedertaal nieren typisch atrofie (Shrin