Item gefilterd op datum: december 2012

Overleden donor levertransplantatie heeft de standaard van zorg voor patiënten met leverfalen al meer dan 25 jaar. Vandaar dat na verloop van tijd veel transplantatie chirurgen en programma's hebben de vaardigheden en de structuur die nodig is om deze operatie succesvol uit te voeren ontwikkeld. Dit omvat de mogelijkheid om te accepteren en een lijst van de meest geschikte kandidaten, voert de operatie, te helpen bij het herstel van de ontvanger, en de nodige postoperatieve zorg en ondersteuning. Bijgevolg is de verwachting uitstekende resultaten van postmortale levertransplantatie.

In de afgelopen 10 jaar volwassen levende donor levertransplantatie (LDLT) programma's zijn ontwikkeld in ziekenhuizen met als doel het uitbreiden van de donor zwembad. Vroege rapporten is gebleken dat de resultaten van een levende donor ontvangers 'waren niet zo goed als de resultaten ervaren door hun kadaver ontvanger tegenhangers. Later rapporten van LDLT programma's met de meeste ervaring hebben nu aangetoond dat LDLT kan ten minste gelijk hebben, zo niet beter, uitkomsten. Deze verhoogde effectiviteit is waarschijnlijk toe te schrijven aan dezelfde factoren die overleden donor transplantatie succesvol 20 jaar geleden-ervaring in de selectie van geschikte ontvangers en donoren, evolueert chirurgische vaardigheid, en de infrastructuur om resultaten voor alle optimaliseren. Daarnaast LDLT geniet van enkele andere potentiële voordelen ten opzichte van overleden donor transplantatie. Ten eerste kunnen de ontvangers de mogelijkheid om transplantatie ondergaan lang voordat levensbedreigende lever-gerelateerde gebeurtenissen hebben. Ze zijn waarschijnlijk in een betere fysieke en nutritionele vorm dan patiënten wachten kadaver donaties. Ten tweede, de levende donor lever, maar kleiner dan overleden donors lever is eerder optimale donor eigenschappen vanwege de algehele gezondheid van de donor. Ten derde heeft de medische kosten van het jaar vóór de transplantatie is geschat op ongeveer $ 100.000. Door het ondergaan transplantatie eerder in de loop van de ziekte, dit geld kan worden bespaard. Tenslotte, het gebruik van levende donorlevers resulteert in meer overleden donorlevers voor patiënten met behoefte aan transplantatie die de mogelijkheid LDLT hebben. In sommige opzichten kan een levende donor transplantatie twee levens te redden.

Een potentiële donor moet eerst vrijwillig een deel van zijn of haar lever doneren aan een familielid of iemand met wie hij of zij deelt sterke emotionele banden. Niet alle vrijwilligers zijn echter geschikt worden geacht. De donor bloedgroep moeten compatibel zijn met de ontvanger bloedgroep (zie tabel 6), en zijn of haar lever moet groot genoeg zijn in verhouding tot de lichaamsgrootte van de ontvanger zijn. Veel live-donor transplantatie centra dwingen ook leeftijd en gewicht beperkingen. Typisch, moeten donoren ten minste 18 jaar oud zijn. Dit verhoogt niet alleen de kans op een adequate donorlever grootte, maar zorgt er ook voor dat de donor is van wettelijke leeftijd in te stemmen met de procedure. Het zou zeker lastig, zo niet onethisch-voor een cirrhotic ouder om toestemming te verlenen voor zowel zijn of haar eigen functioneren en de werking van de donor. Zorgvuldige screening tests moeten worden uitgevoerd om de gezondheid en de geschiktheid van de donor te evalueren. Deze tests omvatten basische laboratoriumproeven een volledige medische evaluatie en beeldvorming (CT of MRI) van de lever om de grootte van elke lob en de vasculaire (bloedvat) anatomy bepalen.

De beslissing om een deel van je lever doneren uiterst moeilijk kan zijn. Per definitie is de donor gezond en derhalve geen grote buikoperatie en de bijbehorende risico's moeten. Vele factoren moeten worden overwogen in dit besluit, met inbegrip van de medische problemen eerder genoemde. Heeft de donor hebben iets te winnen uit de exploitatie-specifiek, meer quality time met de gezonde ontvanger? Hoe zou de donor voelen over de operatie als hij of zij ontwikkelde een complicatie? Hoe zit het als de ontvanger had een complicatie of gestorven? Psychiatrische evaluaties worden uitgevoerd zodat de donor voelt niet onnodig druk van andere familieleden en is werkelijk bereid om de procedure te ondergaan.

Zoals bij elke chirurgische procedure, zijn er risico's die betrokken zijn bij het doneren van een deel van de lever. Levende donoren ontvangen algemene anesthesie voor de operatie, en levende donor levertransplantatie wordt beschouwd als een grote operatie. Alle patiënten ervaren wat ongemak en pijn na een operatie. Levende donoren kunnen complicaties zoals infecties, bloeden, of zelfs de dood te ontwikkelen.

Hoewel de meeste donoren melden een algehele positieve ervaring, is het mogelijk om negatieve psychologische gevolgen van een dergelijke donatie. Er kan druk van familieleden of zelfs van zichzelf te doneren. Als er een ambivalentie van de kant van de donor, kan hij of zij zich schuldig voelen. Als de donor een evaluatie wordt bepaald dat de potentiële donor niet geschikt is, kunnen gevoelens van wrok van de ontvanger of zijn of haar familie ontstaan. Soortgelijke gevoelens kan optreden als, na de donatie, de ontvanger heeft een aflevering van afwijzing. Het is belangrijk dat potentiële donoren, ontvangers en hun families bewust van deze problemen en voldoende steun die eventueel optreden. Deze dragers zijn afkomstig uit de transplantatie team, geestelijke gezondheidszorg, en goede vrienden en familie.

Natuurlijk zijn er ook veel positieve aspecten aan levende donatie. Hoewel het doneren van een deel van de lever biedt geen directe medische voordeel voor de donor, heeft belangrijke voordelen voor de ontvanger. De operatie kan worden gepland op een moment dat de ontvanger is in redelijk goede lichamelijke conditie (timing is zeer belangrijk-de ontvanger dient geen te ziek of te goed). Omdat LDLT is een electieve operatie, kan de operatie worden gepland op een tijdstip dat is handig voor zowel de donor als de ontvanger. Een levende donor transplantatie verkort de tijdsduur moet de ontvanger wachten op een orgaan, meestal kortere ziekenhuisverblijf en elimineert de stressvolle periode van wachten op een geschikte orgaan beschikbaar komt.

Levende donatie biedt ook de donor en de ontvanger meer tijd samen, zodra de ontvanger wordt weer gezond. Deze extra tijd verbetert het leven van beide partijen. De ontvanger kan ervaren positieve gevoelens, wetende dat het geschenk kwam van een geliefde. De donor kan worden getroost, wetende dat hij of zij niet alleen een geliefde, maar ook heeft geholpen een andere persoon op de wachtlijst, die nu een overleden donor orgaan dat anders zou zijn gegaan naar de levende donor ontvanger kan ontvangen.

Er is een zeer klein risico op overlijden donor door de werking. Dit risico wordt geschat op minder dan 0,2% of 1 in 500. Tot op heden zijn drie sterfgevallen gemeld bij volwassen rechterkwab leverdonor in de Verenigde Staten. Daarnaast is een levende donor nodig transplantatie kort na donatie. Er waren geen bekende gelijkenissen in de donoren die overleden.

De gemiddelde donor in het ziekenhuis gedurende 7 tot 10 dagen en moeten blijven bij transplantatie programma ongeveer 1 week na ontslag. De donor kan herstellen thuis, maar zal wat hulp van vrienden en familie nodig hebben als hij of zij recupereert uit deze grote buikoperatie. Tijdens de eerste paar weken na de operatie, kan de donor veel van de activiteiten van de normale levensomstandigheden te bereiken, maar zal helpen uitvoeren van taken die het heffen van meer dan £ 5 vereisen nodig. Activiteit kan geleidelijk worden verhoogd in de komende weken. De donor is typisch werkloos gedurende 6 tot 8 weken, afhankelijk van het soort werk dat hij of zij doet. Bijvoorbeeld, kunnen donoren met een zittend beroep kunnen opnieuw minstens deeltijds te werken in 6 tot 8 weken. Donoren die handenarbeid verrichten meestal moet 8 tot 12 weken om te herstellen.

Net als de ontvanger, kan de donor verwachten dat een aantal indirecte kosten in verband met de evaluatie en ziekenhuisopname. De donor's-of, meer waarschijnlijk, zal de recipient's-ziekteverzekering dekken testen van de donor en de arts en het ziekenhuis kosten. Verzekeringsmaatschappijen zelden betalen voor de transportkosten van de donor, voedsel, onderdak, kinderopvang kosten, of verloren loon. Aanvullende financieringsbronnen, zoals spaarrekeningen, fondsenwervers, en de ontvanger, kan nodig zijn om deze kosten te dekken. Dekking voor postdonation complicaties varieert van een verzekering plan om de volgende en moeten worden onderzocht voordat donatie.

De unieke anatomie van de lever kan het worden gescheiden in onafhankelijke anatomische eenheden die in staat hun normale functie (figuur 8) behouden zijn. Sinds 1989 enkele duizenden live-donor levertransplantatie (LDLT) operaties zijn wereldwijd uitgevoerd, meestal tussen een volwassen donor en een pediatrische ontvanger. Deze procedures hebben significante vermindering van het aantal pediatrische patiënten die sterven terwijl op de wachtlijst.

De huidige gegevens wijzen erop dat de resultaten van levende donor levertransplantaties zijn ten minste vergelijkbaar met, en misschien zelfs beter dan de resultaten van de overleden donor levertransplantaties. Omdat het mogelijk kan verhogen van het aantal mensen die kunnen profiteren van een levertransplantatie, LDLT stelt spannende, nieuwe chirurgische mogelijkheden voor volwassen patiënten met eindstadium leverziekte. De basis voor het nemen van een deel van de lever van een levende persoon ligt in een gezonde lever de unieke mogelijkheid om terug te groeien of te regenereren tot normale grootte voor zowel de donor als de ontvanger.

In deze zeer technische werkzaamheden, is de rechter kwab van de lever van de donor (ongeveer 60% van de totale lever) geïmplanteerd in de ontvanger. Gehele lever van de ontvanger wordt verwijderd omdat het ziek is en slecht functioneert. Na de operatie, de snelle regeneratie van de lever kunnen zowel de donor en levers van de ontvanger terug tot bijna volledige grootte. Verbazingwekkend, het duurt meestal de lever van de ontvanger minder dan 1 maand volledig regenereren. Dat tijdsbestek is een beetje langer voor de donor, waarbij de lever neemt vaak een vol jaar om dezelfde prestatie te verwezenlijken.

Omdat de linker kwab is de kleinste van de twee lobben, kan het worden gebruikt als een levende donor orgaan slechts zeer kleine kinderen of volwassenen. De grotere juiste kwab is nodig wanneer de ontvanger is een gemiddelde-formaat of groter volwassene.

Moet ik om daarheen te verhuizen? Levertransplantatie kandidaten kunnen worden vermeld op meer dan een centrum op een gegeven moment, maar profiteren niet van worden opgesomd door twee programma's binnen hetzelfde orgaan toewijzing regio. Alle transplantatie programma's binnen een UNOS regio werk van dezelfde meester lijst.

Als een patiënt kiest om opgenomen te worden door twee programma's, moet hij of zij worden beoordeeld in verschillende UNOS regio's om de wachttijd te beperken. Het is niet een UNOS eis dat patiënten bewegen hun huizen om de regio van de transplantatie centrum. Echter, moet u overwegen een aantal extra problemen bij het zoeken naar een multiple listing. Ten eerste kan uw zorgverzekeraar niet te betalen voor een transplantatie in een centrum buiten uw regio. Ten tweede, als de verzekeraar is het ermee eens te betalen voor de transplantatie, waar die het eerst voorkomt, de betaler vaak dekt niet de kosten van vervoer en accommodatie voor u en uw gezin. Ten derde, organen beschikbaar komen op zeer korte termijn, en moet je in staat om snel naar het transplantatiecentrum krijgen zodra het orgel klaar is. Vierde meeste programma's hebben de ontvangers in de nabijheid van het centrum transplantatie gedurende een maand of langer na de operatie het herstel te volgen horloge voor afwijzing en medicijnen aan zoals nodig. Ten slotte, als ernstige posttransplant complicaties voordoen, je moet bereid zijn om terug te keren naar het transplantatiecentrum voor zorg. Deze eisen kan erg duur en tijdrovend voor zowel de patiënt en de familie. Hoewel de wachttijd korter bij een bepaald centrum buiten uw eigen regio kan zijn, kan het niet de beste totale plan om daar te worden getransplanteerd zijn.

Het orgel bank donororganen test uitvoerig voor hun transplantatie. Tests voor infectie met het humaan immunodeficiëntie virus (HIV), hepatitis B-virus en hepatitis C-virus uitgevoerd, en de informatie wordt gegeven aan de transplantatie team. Afhankelijk van de ziekte van de ontvanger en de ernst van de ziekte, de transplantatie team heeft de mogelijkheid van het gebruik van organen met bekende virussen. Vele studies hebben aangetoond dat het plaatsen van een donorlever met hepatitis C in een ontvanger met hepatitis C veilig en geen extra risico op leverfalen of de ernst van recidiverende hepatitis C. Ook verlenen, kunnen patiënten met hepatitis B worden getransplanteerd met organen van donoren met hepatitis B. HIV-positieve organen worden niet gebruikt, echter.

Levers getest niet alleen virussen maar ook andere infecties en aandoeningen hebben die kunnen worden doorgegeven aan de ontvanger. Bijvoorbeeld kan een donor met een ernstige bloedvergiftiging met Staphylococcus bacteriën niet als veilig donor omdat de bacteriële infectie waarschijnlijk de ontvanger worden verzonden. Zelfs als de ontvanger momenteel is preventief antibiotica, zal hij binnenkort immunosuppressie, bijgevolg het risico van overweldigende infectie direct na transplantatie is zeer hoog. De lever en andere abdominale organen ook worden gecontroleerd op de aanwezigheid van niet-lever-gerelateerde kanker.

Organenbanken zijn ook bedreven in het verwerven van historische informatie over de donor. Belangrijke factoren bij het bepalen van de geschiktheid van de donor bevatten anamnese van de donor van het drugsgebruik, seksueel contact, thuissituatie, voeding, en voorafgaand kanker zoals melanoom, basaalcelcarcinoom, en borstkanker. Deze overwegingen zijn risicofactoren voor de mogelijke aanwezigheid van infectieziekten en besmettelijke maligniteiten. Deze informatie, wanneer die aan transplantatie team van de ontvanger, kan worden gebruikt bij het maken van de beslissing om dat bepaald orgaan voor de ontvanger te accepteren.

UNOS verdeelt de Verenigde Staten in 11 regio's voor orgel distributie doeleinden (zie figuur 7). Patiënten die wachten op een levertransplantatie in een bepaalde regio de meeste kans krijgen een lever uit hun eigen regio, meestal van de lokale organisatie orgaanverwerving (OPO). Een OPO is een organisatie die wordt aanvaard als lid van de OPTN en door de Centers for Medicare en Medicaid Services (CMS) is bevoegd om organen te schaffen voor transplantatie. Elke OPO heeft een bepaald geografisch gebied aanbestedingen waarbinnen de organisatie concentreert haar inspanningen aanbestedingen. Een regio kan een of meer OPOs dienstverlening orgaanverwerving naar verschillende locaties in de regio.

Bij overleden donors lever beschikbaar is een gestandaardiseerd protocol gevolgd om het orgaan op de wachtlijst plaatsen in de juiste kandidaat. De lever wachtlijst benadrukt de mate van ziekte, maar bevat ook de lokaties van de donor en de ontvanger. Status 1 patiënten hebben de hoogste prioriteit voor de donorlever eerste binnen de lokale (OPO) grondgebied en vervolgens binnen de regio. Als er geen status van 1 kandidaten op de regionale lijst, de lever gaat naar de kandidaat met de hoogste MELD score boven de 15 in de lokale omgeving. Als er geen gegadigden zijn die aan dit criterium, dan is de lever blijft binnen de regio en gaat naar de persoon met de hoogste MELD score boven de 15. Als er geen kandidaten in de regio hebben een MELD score van meer dan 15, dan is de lever gaat naar de persoon met de hoogste MELD score eerst in de omgeving en dan in de regio. Als er nog geen geschikte ontvangers, wordt de lever aangeboden aan een status-1 patiënt buiten de regio van de donor. Dit systeem zorgt ervoor dat de ziekste lokale / regionale patiënt de beste kans om levertransplantatie ondergaan.

De Model for End-stage Liver Disease (MELD) score werd ontwikkeld in 1994 om het risico van een procedure genaamd transjugulaire portosystemische shunt beoordelen. Later werd de MELD score geëvalueerd als een hulpmiddel om patiënten op de lever transplantatie wachtlijst rangschikken en vond op een eerlijk manier om postmortale organen toe te kennen aan degenen die het meest behoefte hebben aan transplantatie. De MELD score is eigenlijk een vraag die wordt beantwoord door een wiskundige berekening (Tabel 4): "Wat is het risico om te sterven met een leverziekte in de komende 3 maanden?" In essentie is het een kristallen bol met de mogelijkheid om 3 maanden kijken in de toekomst. De nauwkeurigheid is heel goed, maar natuurlijk niet perfect.

Voor het berekenen van de MELD score drie laboratoriumtests zijn nodig: het totaal bilirubine niveau, de internationale genormaliseerde ratio (INR) en de creatinine-niveau. Het invoegen van deze laboratoriumwaarden in de MELD formule levert een score tussen 6 en 40. Zoals weergegeven in tabel 4 een score van 6 duidt een 1% kans op overlijden tijdens de volgende 3 maanden en derhalve de noodzaak van levertransplantatie is zeer klein. Een MELD score van 40 betekent dat er een 90% kans op overlijden in de komende 3 maanden en transplantatie is dringend nodig.

De MELD score systeem is uitvoerig geëvalueerd door de transplantatie gemeenschap en wordt beschouwd als eerlijk, objectief te zijn, en unbiased.The MELD score en ranking voor levertransplantatie geen rekening met subjectieve elementen zoals de kwaliteit van het leven, het vermogen om te werken, de mate van pijn, lang op de wachtlijst, en het aantal ziekenhuisopnames. In feite zijn zelfs lever-gerelateerde complicaties zoals variceal bloeden, ascites, encefalopathie en niet meegenomen in de score. Vóór de MELD score systeem is goedgekeurd voor de rangschikking van de kandidaten op de lever transplantatie wachtlijst, werd uitvoerig onderzocht en een computer model werd ontwikkeld op basis van de ervaringen van echte patiënten. De MELD systeem legt alle nadruk op de kandidaat risico op overlijden in plaats van op zijn of haar kwaliteit van leven. Vergeleken met de vorige ranking systeem, het MELD systeem effectiever is in het voorkomen van overlijden vóór de transplantatie. Patiënten zijn nu meer kans om een kans om levensreddende transplantatie plaats van te wachten terwijl de minder zieke ondergaan transplantatie hebben.

De lever transplantatie wachtlijst is eigenlijk vier lijsten, gescheiden door bloedgroep: O, A, B en AB. Binnen elke lijst patiënten worden geprioriteerd door hun MELD scores. Wanneer een donorlever beschikbaar is, wordt deze gekoppeld aan de kandidaat op de wachtlijst met de hoogste MELD score in de identieke bloedgroep. Een persoon met een MELD score van 29 wordt voorafgaand aan een persoon met een MELD score van 25 gerangschikt. Als de donor een kind is, wordt de lever gekoppeld aan de hoogste pediatrische ontvanger.

De MELD score kan zo vaak wordt opnieuw bezien als de patiënt de arts van mening dat het noodzakelijk is. Geactualiseerde informatie kan worden gebruikt om herberekenen en dus herschik index scannen patiënten op de wachtlijst. Voor patiënten met een MELD score in het bereik van 6 tot 10, moeten nieuwe MELD scores ten minste eenmaal per jaar worden beoordeeld. Voor scores tussen 10 en 18, updates elke 6 maanden nodig zijn. Voor scores tussen 18 en 24, de nodige nieuwe lab gegevens elke maand. Scores van meer dan 24 nodig wekelijkse updates.

Het UNOS systeem verdeelt de Verenigde Staten in 11 zones (Figuur 7). Organen worden aangekocht en gedistribueerd binnen elke regio. Bijvoorbeeld, een bloedgroep A lever gewonnen in regio 1 gaat naar de hoogste kandidaat de bloedgroep A lijst gebied 1. Vanwege deze regionale inkoop en distributie van organen, elke regio heeft zijn eigen vraag en aanbod van levers. Regio's met een hoog aanbod van donororganen en een kleine vraag zijn in staat om kandidaten te transplanteren met lagere MELD scores dan gebieden met een lage voorraden en hoge eisen. Dit resulteert vaak in de regionale ongelijkheid in de MELD score die nodig om te verschijnen op de top van de wachtlijst.

Uw positie op de wachtlijst is uitsluitend gebaseerd op uw MELD score. Beweging omhoog (en omlaag) de lijst wordt bepaald door veranderingen in uw bilirubine, INR en creatinine. In het verleden werd de hoeveelheid tijd besteed wachten op de lijst is een belangrijke factor in uw positie op de lijst. Nu wachttijd wordt niet meegeteld bij het vaststellen van uw rang. Om deze reden uw arts ervoor kiezen om u kijken en volg de voortgang van uw leveraandoening voordat aanbieding die je voor transplantatie. De transplantatie team is zich bewust van de typische vereiste score in elke regio voor transplantatie en kan evalueren en eventueel een lijst van u als uw score nadert de top van de wachtlijst.

Er zijn momenteel geen beperkingen op het aantal en de locaties van transplantatiecentra u kan worden geëvalueerd door en vermeld met. Als u en uw artsen geloven dat je conditie zouden profiteren van transplantatie eerder dan zou kunnen worden voorzien in uw eigen regio, kan je op zoek gaan transplantatie in een regio die organen biedt aan patiënten met lagere MELD scores. Helaas, zijn er tal van nadelen aan de evaluatie en de notering buiten uw eigen regio: minder gemakkelijk verkrijgbaar familie en vriend ondersteuningssystemen; noodzaak om te reizen voor de evaluatie, transplantatie, en frequente bezoeken kantoor, en verzekeringen die niet kan betrekking out-of-regio transplantatie kosten.

Een andere optie als je zoekt naar transplantatie ondergaan met een lage MELD score kan worden levende donor levertransplantatie (besproken in deel 4). Status 1 is een speciale aanduiding voor patiënten met acuut leverfalen en primaire transplantaat nonfunction (PGNF). Het risico op overlijden door deze twee voorwaarden is extreem hoog. Status 1 patiënten hebben voorrang op de MELD score systeem, zodat deze patiënten de volgende beschikbare lever kan ontvangen van een aanvaardbaar bloedgroep passende donor. In deze omstandigheden kunnen de patiënten een identiek type geëvenaard bloed of een bloedgroep O (universele donor) lever krijgen.

Acuut leverfalen ontstaat wanneer een toxine of een virus van invloed op een voorheen gezonde persoon met een normale lever. Voorbeelden zijn toxiciteit paracetamol, paddestoel vergiftiging, en zeldzame gevallen van hepatitis A of hepatitis B. getroffen individuen ontwikkelen geelzucht (gele verkleuring van de ogen en de huid), gevolgd binnen 8 weken door leverencefalopathie (verwarring veroorzaakt door het onvermogen van de lever om gifstoffen te verwijderen uit het bloed ).

PGNF plaatsvindt binnen 1-2 weken na levertransplantatie. Zelden en om onduidelijke redenen, sommige getransplanteerde levers niet goed na de operatie. PGNF wordt niet veroorzaakt door afwijzing of verstopte bloedvaten. Deze patiënten zijn meestal in kritieke toestand en ervaar leverfalen binnen 48 uur na transplantatie, ze vereisen onmiddellijke retransplantation.

Er is geen manier om te voorspellen hoe lang het duurt om naar de top van de transplantatie wachtlijst. Omdat de lijst wordt georganiseerd door bloedgroep en MELD score, wachttijd niet langer relevant is in de distributie van donororganen. Tot februari 2002, toen de MELD score systeem werd geïmplementeerd, wachttijd was een kritische factor in het bereiken van de top van de lijst. Simpel gezegd, hoe langer je op de lijst, hoe hoger op de lijst die u werden geplaatst. De lijst werkte heel erg op een lijn om filmtickets kopen: Als je lang genoeg gewacht, uiteindelijk heb je aan het loket. Omdat dit systeem mogen mensen die niet in wanhopige behoefte was aan de transplantatie ondergaan terwijl vreselijk zieke patiënten overleden zonder de mogelijkheid om een donororgaan te ontvangen, werd verlaten. Bovendien, de locatie van de kandidaat op de lijst meer afhing wanneer de verwijzende arts besloten om de patiënt te sturen naar de transplantatie programma dan op de werkelijke mate van de ziekte van de patiënt.

De MELD-systeem is uitsluitend gebaseerd op de mate van ziekte en risico van overlijden vóór de transplantatie. Wachttijd kan niet worden voorspeld, omdat de ontvangst van een orgaan vereist verslechtering van de gezondheid, in het bijzonder in de drie kritische lab tests: totaal bilirubine, INR en creatinine. Huisartsen, gastro-enterologen, en transplantatie artsen werken hard met hun patiënten om ze gezond te houden. Het doel is om patiënten goed genoeg te houden, zodat de transplantatie is een laatste redmiddel.

Bepaalde UNOS gebieden in de Verenigde Staten hebben grotere voorraden en minder eisen van levers dan andere gebieden. Het resultaat is variaties in wachttijden in het hele land. Als de vraag groot is en het aanbod van donorlevers laag is, moet een persoon een hogere MELD score te verschijnen op de top van de lijst. De score moest transplantatie ondergaan deze gebieden vaak in het traject van 30 tot 35. Andere regio's hebben grote aantallen leverdonoren, zodat transplantatie kunnen optreden bij lagere MELD scores in de 18 tot 20 range. De redenen voor de regionale verschillen in het aantal donaties zijn niet duidelijk, maar kunnen verschillen in aantal slachtoffers van auto-crashes, toegang tot grote ziekenhuizen, regionale gewoonten en overtuigingen, en de expertise van organenbanken in het werven donoren.

Mensen die een zieke lever transplantatie kan beschouwen als een behandeling optie. Een evaluatie transplantatie name de risico's en voordelen van transplantatie voor elk individu te bepalen, mogelijke problemen bespreken de mogelijkheden van een levende donor transplantatie en identificeren risico voor de potentiële donor.

Veel van uw transplantatie gerelateerde zorg zal worden behandeld door een transplantatie hepatoloog-een medische arts met expertise op leverziekte en behandeling van patiënten met cirrose afwachting van de lever transplantatie. Extra overleg met een cardioloog voor mensen met hart-en vaatziekten, een longarts voor patiënten met longproblemen, een nefroloog voor kandidaten met nierproblemen, en een endocrinoloog voor patiënten met diabetes kan worden besteld als dat nodig is.

De evaluatie voor transplantatie vindt meestal plaats op een poliklinische basis, maar kan zich voordoen wanneer u een opname in dringende omstandigheden. Tijdens de evaluatie vindt u een aantal medische tests:

• Bloedonderzoek om te bepalen je bloedgroep, lever-en nierfunctie, en virussen waartoe u blootgesteld zijn geweest in het verleden, zoals hepatitis A, B, en C en HIV

• Een thoraxfoto te zien of uw longen gezond zijn

• Een Doppler-echografie en / of MRI van de lever, die de arts in staat stelt om je lever een zien

• Tuberculose testen, genaamd een PPD-huidtest

• Een elektrocardiogram (ECG)

U kunt ook worden gevraagd om aanvullende tests zoals een colonoscopie, endoscopie, echocardiogram, cardiale stress test, en longfunctietesten ondergaan.

Als u wordt geëvalueerd voor levertransplantatie, vindt u een aantal professionals in de gezondheidszorg die deze problemen kan beoordelen zien:

• Een transplantatie chirurg zal de operatie bespreken.

• Een maatschappelijk werker zal u helpen te bepalen aantal van de problemen die u worden geconfronteerd en praat met u over uw vermogen om de verantwoordelijkheden die komen met het zijn een transplantatie ontvanger verwerken.

• Een besmettelijke ziekte arts zal een actieve of potentiële problemen met een infectie te identificeren.

• Een psychiater, samen met de maatschappelijk werker, zal u helpen verontrustende problemen zoals depressie te identificeren en te behandelen.

• Een financiële coördinator, samen met de maatschappelijk werker, zal u helpen verzekeringskwesties over levertransplantatie te begrijpen.

• Een voedingsdeskundige zal u helpen een dieet dat u zal houden in de best mogelijke gezondheid te plannen.

U zal ook een ontmoeting met een transplantatie verpleegkundige coördinator. De coördinator is een belangrijke persoon in je zorg-hij of zij fungeert als een schakel tussen u en de andere zorgverleners. U kunt de coördinator zien als een bron voor informatie op alle punten langs uw weg naar transplantatie.

Na uw evaluatie transplantatie is voltooid, wordt de transplantatie team beoordeelt alle verzamelde in dit proces informatie.

Het team kan aanbevelingen doen voor andere noodzakelijke tests en vaccinaties maken. Uiteindelijk is de teamleden beslissen of het het juiste moment naar de lijst u voor levertransplantatie, of er nog openstaande kwesties die aandacht nodig hebben, of dat u geen kandidaat voor transplantatie. Een lid van het transplantatie team zal u in een follow-up afspraak in het kantoor om dit besluit en de impact ervan op uw toekomstige gezondheidszorg te bespreken.

Financiële planning is een belangrijk onderdeel van de transplantatie. Iedere transplantatie programma omvat een financiële coördinator om u te helpen de kosten van transplantatie, uw verzekering transplantatie voordelen, en de totale financiële proces te begrijpen. Je moet weten hoeveel uw verzekering betaalt niet alleen voor de transplantatie zelf, maar ook voor medicijnen na de transplantatie plaatsvindt. Misschien vindt u het nodig om te tekenen op spaarrekeningen, investeringen, federale en prive assistentieopties en fondsenwerving. De financiële coördinator en een maatschappelijk werker kan vragen over de verzekering te beantwoorden en u te helpen bij het identificeren van de financiële middelen die beschikbaar zijn voor u.

Tijdens uw evaluatie, maak je kennis met de maatschappelijk werker en de financiële coördinator om de financiële en sociale kwesties in detail te bespreken. Sommige verzekeringsmaatschappijen eisen een herziening van uw evaluatieresultaten om te bepalen of u voldoet aan hun criteria alvorens zij zullen instemmen om te betalen voor een transplantatie. Als u een goede kandidaat voor een transplantatie, de transplantatie programma werkt met u in het sluiten van verzekeringen goedkeuring van uw verzekeringsmaatschappij. Het verkrijgen van verzekering goedkeuring is uiteindelijk de verantwoordelijkheid van de patiënt, echter.

De kosten van de transplantatie en follow-up varieert in de Verenigde Staten. Je moet rekening houden met veel potentiële kosten-wat direct verband houden met uw medische zorg en anderen die niets met de operatie zijn. Directe medische kosten omvatten pretransplantatie evaluatie en het testen, chirurgie en de postoperatieve opnameduur; daaropvolgende verblijf in het ziekenhuis voor complicaties; poliklinische nazorg en tests, antirejection, en andere geneesmiddelen; vergoedingen voor de hepatologist, chirurg en anesthesist, fysiotherapie en revalidatie, en verzekering eigen risico en copayments. Indirecte kosten omvatten vervoer van en naar het transplantatiecentrum, voedsel en onderdak voor uw gezin, kinderopvang, en verloren loon voor u en een aantal familieleden.

Sommige mensen zijn in staat om te betalen voor alle kosten van transplantatie van een enkele bron van inkomsten. Hoewel zorgverzekeraars dekken veel van de directe kosten, spaarrekeningen en andere particuliere fondsen zullen waarschijnlijk nodig zijn om te betalen voor andere kosten. De transplantatie maatschappelijk werker en de financiële coördinator in staat zijn om alternatieve financieringsbronnen voor mensen in nood, zoals charitatieve organisaties, fondsenwervers en belangengroepen suggereren.

Als je verzekering:

• Transplantatie is erg duur, dus je moet ervoor zorgen dat uw zorgpolis geen speciale ruiters of beperkingen op zulke procedures. Recept dekking is noodzakelijk, omdat de kosten van transplantatie medicijnen zijn hoog. Als je een Health Maintenance Organization (HMO) of bijzondere dienst (POS) verzekering plan, zorg ervoor dat u alle noodzakelijke verwijzingen te verkrijgen om eventuele facturering problemen te voorkomen.

• Als uw gezondheid plan dekt slechts gedeeltelijk de kosten, kan uw maatschappelijk werker en / of financiële coördinator helpen zoeken naar manieren om de out-of-pocket kosten financieren. Er zijn programma's ontwikkeld om transplantatie afnemers te helpen met hun unieke financiële behoeften.

Als u niet beschikt over ziektekostenverzekering:

• Niet ziektekostenverzekering vormt een uitdaging voor patiënten in nood van transplantaties, maar uw financiële coördinator kan u helpen bij andere opties, zoals staats-of federale financiering of verzekeringen en hulp via liefdadigheidsorganisaties of belangengroepen onderzoeken.

• Neem contact op met uw lokale Medicaid kantoor om te zien of u in aanmerking komt voor deze dekking, die is voornamelijk gebaseerd op het inkomen. Daarnaast hebben de meeste staten hanteren een hoog risico ziektekostenverzekering zwembad voor mensen met reeds bestaande voorwaarden die behoefte hebben aan een verzekering plan te kopen. Neem contact op met uw staat verzekering commissaris voor meer informatie.

• Op het internet, kunt u inloggen op de website van uw staat om links naar overheidsinstellingen omgaan met verzekering of de gezondheidszorg te vinden. U kunt ook uw lokale telefoonboek te raadplegen voor professionals in de sectie overheid.

• Verschillende agentschappen zullen u helpen bij fondsenwerving, en de maatschappelijk werker en financieel coördinator kan u voorzien van informatie over die middelen. Als je zonder werk als gevolg van arbeidsongeschiktheid, moet u een aanvraag voor Social Security Disability Insurance. U zult in aanmerking voor Medicare dekking worden na het ontvangen van deze sociale uitkeringen voor 2 jaar. Voor meer informatie, raadpleeg de websites voor Medicare of de Centers for Medicare en Medicaid Services.

Leverkanker is een gevreesde complicatie van cirrose. Voor patiënten met cirrose op de wachtlijst, kan het risico op het ontwikkelen van leverkanker variëren van 1% tot 10%. Transplant artsen periodiek testen van de lever voor de ontwikkeling van leverkanker door het uitvoeren van een alfa-foetoproteïne (AFP) bloedonderzoek en het uitvoeren van een echografie, CT (computertomografie) of MRI (magnetic resonance imaging) van de lever.

Sommige, maar niet alle patiënten met leverkanker kunnen kandidaten voor levertransplantatie. Een levensvatbare kandidaat moet de patiënt passen in Milaan Criteria (ontwikkeld in Milaan, Italië). De Milan Criteria stellen dat de patiënt met leverkanker heeft een laag risico op recidief na transplantatie als

1. Er is een tumor van minder dan of gelijk aan 5 centimeter in diameter, of

2. Er zijn twee of drie tumoren, elk van minder dan 3 centimeter in diameter (figuur 6).

In elk geval moet er geen bewijs is dat de tumor buiten de lever of in bloedvaten heeft verspreid zijn. Een CT-of MRI van de buik en borst en andere tests nodig kunnen uitsluiten verspreiding van de tumor. Als er vier tumoren in de lever, ongeacht de grootte, de patiënt wordt gekenmerkt als "buiten Milaan Criteria."

In het verleden, voordat de Milan criteria werden vastgesteld en toegepast, werd levertransplantatie geprobeerd voor verschillende tumor grootte en numbers.When transplantatie plaatsgevonden "buiten Milaan Criteria," de waarschijnlijkheid van een terugkerende tumor in de nieuw getransplanteerde lever bijna 80% binnen 1 jaar en bijna 100% binnen 3 jaar. De reden dat de tumor wordt gedacht aan terugkeren in de getransplanteerde lever is gerelateerd aan immuunsuppressie. Het intacte immuunsysteem de mogelijkheid om een verdwaalde tumorcellen die de lever ontsnapt identificeren en uit te roeien. Zodra de levertransplantatie wordt uitgevoerd en de patiënt begint immunosuppressieve drugs, kan echter het immuunsysteem zijn vermogen te herkennen en deze cellen te doden verliezen. De tumorcellen kan dan terugkeren naar de nieuwe lever of vestigen in andere sites, zoals de longen of botten. Helaas heeft chemotherapie voor of na transplantatie weinig effectief in het veranderen van de tumor herhalingstarieven geweest.

Sommige patiënten met leverkanker kunnen kandidaten voor chirurgische resectie van de tumor afwachting levertransplantatie. Deze procedure kan alleen een optie voor patiënten die goed leverfunctie, minimaal ascites, en een tumor in de linker kwab of lager omtrek van de rechter kwab zijn. Andere kandidaten kunnen radiofrequente ablatie (RFA), transarterial chemo-embolisatie (TACE), of transarterial radioactieve korrels behandeld worden in een poging om de groei van de tumor te bepalen als Milaan Criteria afwachten transplantatie.