Item gefilterd op datum: december 2012

Antirejection medicijnen ( immunosuppressiva ) worden voorgeschreven om te helpen uw immuunsysteem te accepteren uw nieuwe orgel . Ciclosporine, tacrolimus , sirolimus , prednison , mycofenolaat , azathioprine , en basiliximab of Daclizumab : Uw transplantatie team kan een van de verschillende antirejection medicijnen voor te schrijven . Sommige zijn genomen in pilvorm elke dag , anderen worden intraveneus toegediend. Zolang je een goed functionerende getransplanteerde orgaan , zal u een of meer antirejection medicijnen voor de rest van je leven . Na de doseringsschema bepaald door uw transplantatie team is essentieel voor uw welzijn . Uw transplantatie team bepaalt de juiste medicijnen voor jou. U kunt gevraagd worden om deel te nemen aan een zelfmedicatie programma terwijl u in het ziekenhuis. Door het nemen van verantwoordelijkheid voor je eigen medicijnen in het ziekenhuis , terwijl onder toezicht van een verpleegkundige , kunt u de overgang naar huis minder stressvol te maken. Vergeet niet , het nemen van uw medicijnen is uw verantwoordelijkheid .

Hoewel acute afstoting van het nieuwe hart is zeldzaam na de eerste 6 maanden , kan het lichaam blijven om de nieuwe hartaanval. Vernauwing van de kransslagaders ( of verstoppingen ) van getransplanteerde hart kan optreden na een transplantatie en soms chronische afstoting .

Deze chronische afstoting heet cardiale allograph vasculopathy , wat betekent letterlijk " harttransplantatie bloedvat afwijking. " Het kan op elk moment na een transplantatie voorkomen, maar is niet typisch gezien pas enkele jaren na de transplantatie .

Dit type van coronaire hartziekte is anders dan de algemeen gezien vettige cholesterol plaques die zich voordoen in nontransplanted harten met atherosclerose ( de soort die je kan voordat je transplantatie hebben ervaren ) . Transplant allograph vasculopathy wordt gemedieerd door het immuunsysteem . Het veroorzaakt een diffuse , gladde wijdverspreide vernauwing van de kransslagaders . In tegenstelling tot de kransslagaders met atherosclerose , kan cardiale allograph vasculopathy niet worden vastgesteld door ballondilatatie of coronaire stenting .

Om te controleren voor deze aandoening , een hartkatheterisatie en coronaire angiogram ondergaan bij uw eerste jaar verjaardag . Dit wordt vergeleken met een niet-invasieve beeldvorming stress test van je hart ( of echografie of nucleaire geneeskunde ) . Daarna wordt een niet-invasieve beeldvorming stresstest wordt jaarlijks uitgevoerd . Als deze tests een afwijking tonen , kan een follow - up coronair angiogram worden geregeld.

Behandeling van posttransplant vasculopathie is erg moeilijk, dus preventie is de sleutel . Na een transplantatie moet u een hart-gezonde levensstijl te volgen en neem medicijnen te helpen bij het verminderen van het risico van vasculopathie en toekomstige coronaire hartziekte . Het houden van zowel uw cholesterol en bloeddruk onder strakke controle is bijzonder belangrijk.

Je lichaam bezit een natuurlijke afweermechanisme, genaamd het immuunsysteem, dat onder normale omstandigheden werkt om u te beschermen tegen verwondingen als gevolg van dergelijke zaken als infecties en trauma. Na transplantatie, het immuunsysteem waarneemt het getransplanteerde hart als een "vreemd" materiaal en pogingen om het te vernietigen. Als het immuunsysteem kan het getransplanteerde hart aanvallen, heet afwijzing. Om dit te onderdrukken, moet u bepaalde antirejection medicijnen (immunosuppressiva) nemen voor het leven.

Verwerping worden ontdekt en behandeld om beschadiging van het getransplanteerde hart te voorkomen. Het is niet mogelijk om te voorspellen wie verwerpt, hoe vaak of hoe ernstig, maar bijna alle patiënten ervaren een of meer afstotingsepisoden op enig moment na de harttransplantatie. Uw transplantatie artsen zullen je leren hoe je goed in de gaten voor eventuele symptomen van afstoting.

Mogelijke symptomen van hart-transplantatie afstoting

• Plotselinge onverklaarbare vermoeidheid
• Verminderde inspanningstolerantie
• Verergering van kortademigheid
• vochtophoping, gezwollen enkels, opgeblazen gevoel
• Herhaling van je vorige symptomen van hartfalen
• Hartkloppingen of een onregelmatige hartslag
• Verhoogde of hoge bloeddruk
• Koorts
• Griepachtige symptomen of malaise

Acute afstoting van transplantaten is de belangrijkste oorzaak van overlijden in de eerste maand na de transplantatie. Het is essentieel om te detecteren en behandelen van acute afstoting zo snel mogelijk, bij voorkeur voordat de schade is voldoende om symptomen verschijnen. Om deze reden vindt u een reeks van routine onderzoeken en testen op gezette tijden te ondergaan. Deze tests worden tijdens de eerste 6 maanden vaak uitgevoerd na de transplantatie, want dit is wanneer afwijzing treedt meestal op. De helft van alle mogelijke afwijzingen optreden binnen de eerste 6 weken, en de meeste gebeuren binnen de eerste 6 maanden van de operatie.

De beste methode om te controleren uw nieuwe hart op eventuele tekenen van afstoting te detecteren is om een hart spierbiopsie (endomyocardiale biopsie), in vraag 88 worden beschreven. Kleine exemplaren van hartspierweefsel (endomyocardium) zijn afkomstig uit het hart en worden onder de microscoop onderzocht op tekenen van schade aan het hart.

Een andere manier om het getransplanteerde hart controleren voor de afwijzing is om een echocardiogram (cardiale echografie) uit te voeren om de pompfunctie van het hart te beoordelen. Een hart dat ervaart sommige afwijzing kan tekenen van tijdelijke verzwakking te tonen.

De behandeling van afstoting afhankelijk van de ernst van de afstoting, zoals bepaald door biopsieresultaten en hoe goed u klinisch doet. De meeste episoden van afwijzing zijn mild en kan thuis worden behandeld met intraveneuze steroïden en / of aanpassing van uw immunosuppressiva. Als er aanwijzingen zijn van ernstiger afwijzing, kunt u worden opgenomen in het ziekenhuis voor nauwkeurige controle en andere intraveneuze antirejection geneesmiddelen ontvangen.

In de dagen direct na uw transplantatie, kunt u verwachten moe te zijn. Harttransplantatie is een grote operatie. Maar, zult u beginnen om beter en sterker te voelen elke dag.

Na uw harttransplantatie, kun en moet je oefenen. Uw hart zal anders na uw transplantatie reageren op fysieke activiteit. Dit komt omdat de zenuwen die uw oorspronkelijke hart verbonden met je zenuwstelsel tijdens de operatie ("denervatie hart") werden gesneden. Omdat deze zenuwen niet genezen, je hart kan niet onmiddellijk uit te oefenen, plotselinge beweging of emotionele stress reageren, zoals angst. Het reageert, maar lang niet zo snel. Het kan enige tijd duren om te wennen aan hoe je nieuwe hart reageert. Begint met sporten versnelt je herstel en helpt u sneller beter voelen.

Nadat u bent ontslagen uit het ziekenhuis, wordt u nauwlettend gevolgd gedurende 3 tot 6 maanden. Je kunt niet rijden voor een paar maanden. Tijdens de eerste paar maanden van je immuunsysteem is erg onderdrukt als gevolg van uw antirejection medicijnen. Moet u speciale voorzorgsmaatregelen nemen om uw risico op infectie te verminderen. U kan nodig zijn om een masker te dragen wanneer u niet in het openbaar, en je moet grote drukte te vermijden.

U kunt verwachten om terug te keren naar een gezonde, actieve leven binnen 3 tot 6 maanden na de harttransplantatie. Veel patiënten zijn dan in staat om recreatieve activiteiten te hervatten en ga terug naar het werk, zowel part-time of full-time, binnen een paar maanden. Lichaamsbeweging en een gezonde voeding zijn essentieel voor uw succesvol herstel. Bijna 85% van de patiënten terug te keren naar werk of andere activiteiten die zij voorheen genoten.

Voor die mensen die het geluk hebben om een harttransplantatie te ontvangen, de vooruitzichten op lange termijn is nu inderdaad erg goed. Hoe lang je leeft na een transplantatie is afhankelijk van veel factoren, zoals leeftijd, algemene gezondheid, en de respons op de harttransplantatie. Recente gegevens suggereren dat de 1-jaars overleving na transplantatie is 88%, ongeveer 75% in leven na 5 jaar, en meer dan 50% in leven na 10 jaar. De gemiddelde overlevingsduur is dan 9 jaar. De levenskwaliteit is meestal goed, vooral als de bijwerkingen van de immunosuppressiva een minimum kunnen worden beperkt.

Afwijzing is de meest voorkomende en ernstige complicatie na harttransplantatie, vooral tijdens het eerste jaar. Vanwege het risico van afwijzing je zeer nauwlettend en frequent hartspier biopsieën (endomyocardiale biopsie) nodig. Verwerping worden ontdekt en behandeld om beschadiging van het getransplanteerde hart te voorkomen.

De follow-up en testschema na een transplantatie is vrij heftig voor de eerste paar maanden. De helft van alle mogelijke afwijzingen optreden binnen de eerste 6 weken, en de meeste gebeuren binnen de eerste 6 maanden van de operatie.

Harttransplantrecipiënten zorgvuldig worden gecontroleerd op tekenen van afstoting. De beste methode om te controleren uw nieuwe hart op tekenen van afwijzing is om een hart spierbiopsie (endomyocardiale biopsie) uit te voeren. Deze procedure wordt uitgevoerd in het hartkatheterisatielaboratorium. Het is meestal een poliklinische procedure die minder dan 1 uur duurt om uit te voeren, je kunt terug naar huis na de procedure. Biopten worden routinematig gepland door uw transplantatie team, maar kan ook worden gedaan als u nieuwe symptomen die mogelijk afwijzing zou kunnen suggereren ontwikkelen.

Onder plaatselijke verdoving een kleine katheter (een fijne, holle buis) wordt via een ader in de hals en wordt geleid naar het hart met behulp van een röntgenapparaat voor begeleiding. Deze techniek is zeer vergelijkbaar met een recht hartkatheterisatie procedure. Aan het uiteinde van de katheter is een bioptoom, een klein pincet-achtig instrument dat wordt gebruikt om knip een klein stukje hartspierweefsel. U zult geen pijn voelen van deze procedure, maar kan wat lichte druk te voelen. Vervolgens worden deze zeer kleine specimens van hartspierweefsel (endomyocardium) uit het hart en door de katheter teruggetrokken. Een kleine pleister wordt geplaatst op de plaats waar de arts de katheter ingebracht in uw nek ader.

Deze biopten onder de microscoop onderzocht op tekenen van schade aan het hart. Als de biopsie toont tekenen van schade aan het hart cellen als gevolg van de afwijzing, kan de dosis en de aard van uw immunosuppressiva worden veranderd om de afwijzing verder te onderdrukken.

U moet periodieke biopsieën ondergaan om er zeker van dat zelfs de eerste tekenen van afstoting worden gedetecteerd maken. In de weken na de transplantatie optreden van de cardiale biopten vaker, naarmate de tijd vordert deze biopsieën minder frequent. Voor elke transplantatie ontvanger, afhankelijk van de biopsie resultaten, de biopsie schema varieert.

Endomyocardiale biopsieën worden meestal wekelijks gepland voor de eerste 4 weken na transplantatie en daarna om de week gedurende 1 tot 2 maanden. Daarna biopten treden meestal op elke 1 tot 3 maanden voor het eerste jaar en dan daarna een keer per jaar. Na uw jaarlijkse examen en biopsie, het schema van de biopten is afhankelijk van uw transplantatie arts en het bedrag van de afwijzing gedetecteerd eventuele

Het is belangrijk te onthouden dat de transplantatie is een zware operatie en nog steeds belangrijke risico's. Zoals bij elke grote operatie, het risico van zowel korte-termijn en lange-termijn complicaties. De meest voorkomende oorzaak van overlijden in de eerste maand na de transplantatie is de primaire transplantaat dysfunctie. Dit gebeurt wanneer de getransplanteerde hart faalt om onbekende redenen en niet kan functioneren. Dit vereist dringende hertransplantatie of de patiënt zal sterven. Tot 5% van de patiënten niet overleven 30 dagen na hun transplantatie.

Volgens recente gegevens, maar de meeste patiënten (ongeveer 88%) zijn levend en wel na het eerste jaar van hun nieuwe transplantatie. Afstoting en infectie zijn de meest voorkomende en ernstige complicaties na transplantatie, vooral tijdens het eerste jaar. Vanwege het risico op afstoting, u zeer nauwlettend en frequent hartspier biopsieën (endomyocardiale biopsie) nodig. Door verbetering van immunosuppressiva en diagnostische testen, wordt de snelheid van posttransplantatie afwijzing afneemt. De preventie, vroegtijdige opsporing en behandeling van een infectie zijn ook van cruciaal belang voor het houden van zowel u als uw nieuwe hart gezond.

Op de lange termijn zijn er vele andere belangrijke gezondheidsproblemen die kunnen ontstaan bij patiënten die een harttransplantatie hebben gehad, deze treden meestal enkele jaren na de transplantatie. Immunosuppressiva (antirejection geneesmiddelen) verhogen de lange termijn risico van infecties, maar deze infecties kunnen worden behandeld. Uw arts u ook zorgvuldig controleren voor een aantal van de medische problemen die kunnen ontstaan na de transplantatie, met name hoge bloeddruk, diabetes mellitus, hoge cholesterol, osteoporose, nierziekte, staar, en kanker.

Immunosuppressiva kan ook het risico op het krijgen van bepaalde vormen van kanker, vooral bloedkanker (lymfoom) en huidkanker verhogen. Hoewel lymfoom zelden fataal kunnen zijn, kan uw arts het risico van het ontwikkelen van deze te verlagen door het verminderen van de dosering van uw antirejection medicijnen. Ongeveer 1 op de 10 transplantatiepatiënten ontwikkelt een vorm van kanker na hun harttransplantatie. Andere voorkomende vormen van kanker (long, colon, borst, etc.) niet meer voor bij patiënten met een harttransplantatie dan in de algemene bevolking.

Hoe lang moet ik in het ziekenhuis na mijn harttransplantatie? Voor elke harttransplantatie uitgevoerd, is een primaire ontvanger en een backup ontvanger. Als om wat voor reden dan ook de primaire ontvanger het hart niet ontvangen, het hart gaat dan naar de back-up. Nadat u een melding krijgt thuis of door pager over een donor hart transplantatie, is het meestal een paar uur voor je meegenomen naar de operatiekamer, zodat je niet hoeft te haasten.

Terwijl u wordt voorbereid op de operatie, is een ander team van chirurgen ophalen van het hart van de orgaandonor ("souteneurschap"). Ze zijn ervoor te zorgen dat de donor hart is een gezond hart voor u te ontvangen. Nadat het hart uit de donor, is er een 4-uur venster waarin moet worden getransplanteerd in u. Uw wachten echter waarschijnlijk langer dan dit.

Nadat deze is verwijderd, wordt het donorhart afgekoeld en in een speciale oplossing te bewaren totdat het klaar is om te worden getransplanteerd. Tijdens de bewerking die u op een hart-longmachine ("cardiopulmonale bypass") geplaatst. Deze machine is aangesloten op uw slagaders en aders en laat je lichaam om vitale zuurstof en voedingsstoffen ontvangen uit het bloed, hoewel het hart wordt geopereerd.

Na ontvangst van algemene anesthesie en slapen, de cardiothoracale chirurg maakt een incisie in je borstbeen (borstbeen). De chirurg verwijdert dan uw zieke hart, met uitzondering van de achterwanden van de atria (bovenste kamers van het hart). De ruggen van de atria op het nieuwe hart worden dan geopend, en het nieuwe hart wordt genaaid in plaats. De chirurg verbindt dan de grote bloedvaten, waardoor het bloed stroomt door het hart en de longen. Zoals het getransplanteerde hart warm wordt en de bloedstroom wordt hersteld, het begint te slaan. Een eerste elektrische schok kan nodig zijn om het te helpen de hartslag opnieuw te starten. U bent dan gespeend de bypass machine met behulp van je nieuwe hart.

Het is een gecompliceerde operatie die kan duren van 4 tot 10 uur. Na de operatie u worden overgedragen aan de cardiothoracale intensive care aan uw herstel te beginnen.

Hoe snel je herstellen na je hart transplantatie is afhankelijk van uw leeftijd, algemene gezondheid, en de respons op de transplantatie. De meeste patiënten zijn en ongeveer binnen een paar dagen na de operatie. Als er geen tekenen van acute afstoting, kunt u naar huis gaan binnen 1 tot 2 weken na de transplantatie.

Zal ik wachten in het ziekenhuis? Als je eenmaal hebt geaccepteerd als kandidaat voor een harttransplantatie, begint het wachten op een nieuw hart. Op een gegeven moment ongeveer 3100 mensen zijn op de nationale patiënt wachtlijst voor een nieuw hart, maar slechts ongeveer 2.200 donorharten worden elk jaar beschikbaar zijn voor transplantatie.

De gemiddelde wachttijd voor een donorhart ongeveer 6 maanden, maar het wachten kan veel korter of veel langer zijn, afhankelijk van de beschikbaarheid van een hart. De wachttijd kan soms enkele jaren. Naast de beschikbaarheid van organen, kan de duur van de wachttijd worden beïnvloed door uw bloedgroep en hoe ziek je bent.

Sommige patiënten kunnen een ernstige medische gebeurtenis (zoals een beroerte, ernstige infectie, nierfalen, enz.) moeten tijdens het wachten op een harttransplantatie. Als het gaat om tijdelijke, kan de patiënt tijdelijk worden verwijderd ("geïnselectederd") uit de actieve lijst van patiënten in afwachting van een transplantatie. Nadat ze herstellen van deze medische gebeurtenis, kunnen zij worden "geselectederd" op de lijst en terug te keren naar hun zelfde plaats op de wachtlijst (en zal krediet niet verliezen voor de tijd die ze al bij elkaar opgeteld). Zelden, als het een zeer ernstig en blijvend probleem, dat patiënt kan dan niet meer worden beschouwd als een kandidaat voor een harttransplantatie, en andere opties worden dan beschouwd.

Ten minste een derde van de patiënten op de transplantatie lijst te ziek van het ziekenhuis worden gelost en moet in het ziekenhuis blijven totdat de transplantatie uitgevoerd. Natuurlijk zijn deze patiënten de hoogste prioriteit, omdat sommige van hen vereisen intensive care bewaking en krachtige intraveneuze cardiale medicatie of mechanische hart pompen (VAD) om ze in leven te houden. Dat gezegd zijnde, meer dan 50% van de patiënten op de wachtlijst thuis bent wanneer zij worden opgeroepen om hun harttransplantatie ontvangen.

Indien mogelijk, wordt alles in het werk gesteld om de toestand van een patiënt te verbeteren, zodat ze kunnen genieten van de tijd thuis, terwijl ze wachten op een nieuw hart. Om sommige patiënten thuis te krijgen voor het lange wachten, kan een continue infusie van speciale intraveneuze hart medicatie (dobutamine of milrinon) worden ingesteld, door een langdurige intraveneuze (IV) lijn vanaf een draagbare geneeskunde infusie pak toegediend. Zoals eerder besproken, sommige patiënten naar huis gaan met een speciaal hart pomp (steunhart).

Hartfalen patiënten moeten actief blijven. Strenge beperkingen uw lichamelijke activiteit is geen goed idee, omdat het je uithoudingsvermogen kan verminderen en het verder verlagen van uw inspanningscapaciteit. Uw symptomen van hartfalen zal waarschijnlijk verbeteren als je zo fysiek actief mogelijk te blijven. Aërobe activiteiten, zoals wandelen, kan helpen door de uitoefening van het hart en kunnen toestaan dat om sterker te krijgen. Wanneer u actief te blijven, kunt u zich minder moe en hebben minder klachten. Het is een goed idee om een regelmatige lichaamsbeweging schema hebben. Door regelmatig te oefenen en houden van uw lichaam geconditioneerd, voel je je beter en langer kan uitoefenen.

Wanneer je traint, is het belangrijk om jezelf tempo. Als u een gesprek niet kan houden tijdens de activiteit, duw je jezelf te hard. Probeer om activiteiten die uw familie of vrienden te betrekken doen. Zorg ervoor dat u uw grenzen kennen, en begrijpen dat u waarschijnlijk zal hebben zowel goede en slechte dagen. Tijdens uw activiteiten moet je voorzichtig zijn dat u zich niet uitput. Stoppen met trainen als u pijn op de borst of brandend, ernstige kortademigheid, een race hartslag, of licht in het hoofd / duizeligheid.

Hoewel het belangrijk is om actief te blijven, je lichaam moet ook rust. Regelmatige perioden van zowel rust en oefening moet worden gepland in uw dag. Het toestaan van extra rust tijdens perioden van emotionele stress of ziekte kan nuttig zijn. Als je luistert naar je lichaam, je weet wanneer het rust of activiteit nodig heeft.