Item gefilterd op datum: december 2012

Omdat er geen genezing, het doel van de behandeling bij PD, zoals in alle ongeneeslijke ziekten, is om u te voorzien van de beste kwaliteit van het leven is dat mogelijk. Succesvolle behandeling begint met het vaststellen van goede werkrelaties tussen u, uw arts en uw gezin. Het vereist werken samen om niet alleen de beste drugs, maar ook de beste manieren om te leven met PD te vinden. Om dit te bereiken, is het belangrijk dat u zo veel als je kunt over PD en hoe uw medicijnen werken kennen. Het is niet genoeg om uw medicijnen te nemen. Je moet bereid zijn om je leven te veranderen om het meeste uit het leven met PD te maken.

Nog niet . Hoop is hoog voor een doorbraak in de wetenschap in de nabije toekomst ; onderzoekers zijn erg hard werken om vinden zowel de oorzaken als een remedie . Stamcelonderzoek ( zie Vraag 72 ) is in de voorhoede en is op zoek te isoleren of transformeren cellen uit andere bronnen om de doden te vervangen en sterven die van PD-patiënten . Onderzoekers zijn ook verdiepen in de oorzaak , of oorzaken , kijken naar beschadigde cellen en de processen die ze veroorzaken en met de nieuwste en beste kennis die in de menselijke genetica . Hoewel de wetenschap nog niet heeft gevonden de oorzaak of de genezen , heeft het verder ontwikkelen van nieuwere en betere drugs te verminderen en beheren van de symptomen ( zie Vragen 23-32 ) . Met een goed opgeleide bewegingsstoornis arts goed inzicht , deze medicijnen kunnen hulp PD-patiënten de symptomen en kan vertragen de progressie van de PD voldoende patiënten kunnen blijven actief leven te leiden en hun onafhankelijkheid te behouden ( zie vraag 15 en 33-40 ) . Chirurgie kan ook soms helpen om een aantal symptomen te bestrijden , maar het kan niet achteruit de ziekte .

PD is een langzaam progressieve ziekte, waardoor de symptomen verergeren tijd. De eerste symptomen kunnen zo subtiel en vaag te worden ontslagen of genomen voor iets anders. Wanneer u en uw familie terug te kijken, kan je zien dat de veranderingen die je dacht waren gerelateerd aan veroudering waren eigenlijk een deel van de PD. Bijvoorbeeld kan de gebogen houding van PD worden als slechte houding, of verweking van de stem kan worden genomen heesheid. Bij PD begint, meestal slechts een kant wordt beïnvloed, zoals stijfheid in een been als u loopt of met een arm gebogen naar je elleboog en dicht bij je lichaam. Als PD vordert, de andere kant betrokken raakt. Vaak u zich niet bewust van de veranderingen en denk niet dat er iets mis is! Het is uw echtgenoot of partner die dringt er een verandering geweest. Veranderingen zijn niet snel in PD, in feite, als een verandering lijkt plotseling, dan is het tijd om te controleren op iets anders.

Bewegingsstoornis is de term voor een brede categorie van problemen die aandoeningen van verhoogd en verlaagd beweging omvat. Bewegingsstoornissen kunnen alle delen van het zenuwstelsel omvatten, de meerderheid oorsprong in de hersenen, hoewel verwondingen of aandoeningen van het ruggenmerg en perifere zenuwen ook problemen met beweging veroorzaken. De diagnose van deze aandoeningen vereist een gespecialiseerde opleiding. Kennis over de oorzaken en mechanismen van bewegingsstoornissen groeit snel, net als de vooruitgang in de behandeling. Recente ontwikkelingen hebben toegevoegd aan het begrip van genetische afwijkingen en ook onthullen aantal oorzaken specifieke bewegingsstoornissen. Deze uitbreiding van kennis is een gespecialiseerd gebied gecreëerd binnen de neurologie, dat is gewijd aan de diagnostiek en behandeling van deze aandoeningen.

Sommige bewegingsstoornissen betrekken verhoogde beweging (hyperkinetische bewegingsstoornissen). Tics en tremoren passen deze categorie. Dystonie bestaat uit onwillekeurige spierspasmen resulteert in ongemakkelijke houdingen en aanhoudende (die pijnlijk kan zijn). Dystonie kan de ogen, de hals, de romp en de ledematen te betrekken. Myoclonus bestaat uit snelle, schokkende bewegingen die een vinger of het hele lichaam kunnen betrekken. Ballismus bestaat uit een plotselinge werpen van een arm of een been. Chorea, of dyskinesie, zijn dansachtige, vloeiende bewegingen van armen of benen, vaak met elk deel van het lichaam. Soms stoornissen overlappen. Bewegingsstoornissen kunnen ontstaan door ziekte van het zenuwstelsel of drugs. Stress of angst kunnen alle bewegingsstoornissen verergeren. Er zijn specifieke behandelingen voor veel van deze aandoeningen.

PD, PSP en MSA, in vraag 17 eerder beschreven, vallen in een categorie van aandoeningen waarbij beweging is ofwel vertraagd of afwezig zijn. Hoewel de tremor bij PD een hyperkinesie, dat het gebeurt wanneer de ledematen in rust plaatst in de hypokinetisch categorie kan lijken.

Als u zijn gediagnosticeerd met PD, kan je veel tegenstrijdige emoties te voelen. Misschien ben je bang geworden fysiek, emotioneel en economisch afhankelijk van anderen, of je kan zorgen, want het geld dat je hebt gespaard voor het pensioen kan hebben om te gaan in de richting van het betalen van medische kosten. Je denkt misschien dat u niet langer de controle van uw toekomst of dat je alleen en geïsoleerd bent. Al deze zorgen zijn normaal, maar er zijn dingen die je kunt en moet doen om de controle van de PD te nemen.

Je eerste reactie kan ontkenning. Je kunt je afvragen of je de juiste diagnose gehoord of als het juist is. Een dergelijke reactie geeft u de tijd om het nieuws te verteren en het formuleren van een antwoord. "Niemand in mijn familie heeft het," zeg je. "Ik weet zeker dat het stress. Als organiseer ik mijn schema, regelmatig sporten, let op wat ik eet, en je krijgt een goede nachtrust, zal mijn klachten weg te gaan. "Hoewel de oefening, voeding, stress management, en rust zijn belangrijk, zullen ze niet genezen PD . Je eerste reactie kan ook opluchting dat uw probleem is niet een hersentumor of een beroerte en dat het niet je verbeelding, want je hebt geweten dat er iets mis was zijn.

Je tweede reactie kan angst en bezorgdheid zijn. Realiseren dat je PD kunt u bang en angstig. U en uw gezin hebben geen idee wat te verwachten-dus, denk dat je het ergste. Misschien ben je bang verliezen van je baan, je vrienden, en vooral, je onafhankelijkheid. Deze zijn eerlijk redenen om bang of angstig, maar een uitstekende manier om angst te beheersen is om zo veel als je kunt over PD leren. Praat met mensen die hebben PD en die hebben meegemaakt soortgelijke ervaringen. Zij kunnen u vertellen wat werkt of wat niet. Vind middelen, informatie, workshops en steungroepen die u kunnen helpen om PD te begrijpen. Bijvoorbeeld, de National Parkinson Foundation heeft meer dan 1.000 steungroepen in de Verenigde Staten en heeft een internetpagina (www. parkinson.org) waar u vragen over PD kunnen vragen.

Als angst en vrees niet worden erkend, zullen ze verschijnen als vijandigheid en wrok. U zult zich afvragen wat zonde die je hebt begaan om PD verdienen. Uw boosheid zal worden gericht op de mensen die je liefhebt. U zult bijten naar kleine slights of teleurstellingen. Als dit gebeurt, stop, denk, en doe het volgende: 1. Erkennen dat het hebben van PD is geen excuus boos op anderen. Tegenover de redenen voor gedrag is het begin van zelfbewustzijn, en zelfbewustzijn is de eerste stap in het omgaan met, zich aanpassen aan, en uiteindelijk beheersen van PD.

2. Begrijp dat geliefden zijn ook boos omdat je PD en proberen ondersteunend te zijn, maar ze weten niet hoe. Wees niet bang om te vertellen wat je nodig hebt. Wees niet bang om te praten. Iedereen ten goede zal komen.

3. Leren gezonde manieren om de woede te kanaliseren. Praat eerlijk en eerlijk met je partner, een vriend of een vertrouwenspersoon. Begin met het contact met de mensen om je heen. Bijvoorbeeld, als je aarzelt of "bevriezen" tijdens het lopen, mensen kunnen worden verbaasd. In plaats van boos, vijandig of boos wanneer ze staren, dit zeggen: "Ik heb PD, en af en toe krijg ik vast te zitten en kan niet bewegen, het zal overgaan in een paar minuten."

Uw derde reactie kan depressie. Verdriet, wanhoop en hulpeloosheid volgen vaak woede en wrok, vooral als niet erkend. Dit zijn symptomen van depressie, die gebruikelijk is in PD. Als je merkt dat je huilt vaak, het intrekken van dag-tot-dag-activiteiten, of te veel slapen of te weinig, kan je depressief. Zoek hulp omdat behandelingen beschikbaar. Een risico in hulp voor de fysieke aspecten van uw PD te accepteren is dat je afhankelijk van anderen zal worden. Om dit te verminderen, houden zo veel verantwoordelijkheid voor jezelf als je kunt. Door zo veel als je kunt zelfstandig te doen, zult u zich beter voelt over jezelf.

Kunnen ze iets anders bedoelen? De symptomen van de PD worden parkinsonisme genoemd, maar niet alle mensen met Parkinson hebben PD. In feite kan een aantal van de symptomen van PD aanwezig in andere ziekten, de pathologie en oorzaken die verschillen van PD zijn. Deze PD-achtige aandoeningen in eerste instantie kan moeilijk te onderscheiden van PD zijn. In de tijd, over een aantal jaren worden de verschillen duidelijk. Af en toe, wanneer twijfel blijft bestaan, een proef van levodopa kan worden gegeven. Verbetering optreedt in PD, verbetering is minder consistent of niet in de PD-achtige aandoeningen (figuur 2). Magnetic resonance imaging (MRI) is niet nuttig in het diagnostiseren van PD, de PD-achtige aandoeningen, of in het onderscheiden PD van de PD-achtige aandoeningen. Positron emissie tomografie (PET-scan) of single photon emission computed tomography (SPECT scans) met behulp van gespecialiseerde isotopen worden steeds vaker gebruikt om PD diagnosticeren en onderscheiden PD uit de PD-achtige aandoeningen. Echter, deze tests zijn niet op grote schaal beschikbaar en vereisen deskundige interpretatie.

De PD-achtige aandoeningen kunnen worden verdeeld in twee klassen hun begrip te vereenvoudigen. De eerste klasse is de akinetisch-rigide syndromen, die worden gekenmerkt door stijfheid en een gebrek aan beweging. De tweede wordt gekenmerkt door overmatige beweging, de zogenaamde hyperkinetische syndromen.

Progressieve supranucleaire palsy (PSP) is de meest voorkomende van de akinetisch-rigide aandoeningen. Voor elke 100 mensen met PD, zijn er 5 met de PSP. In aanvulling op de belangrijkste symptomen van de PD-stijfheid, bradykinesie en houdingsinstabiliteit-mensen met een PSP niet meer in staat om hun ogen te bewegen. Mensen met een PSP hebben meestal grote problemen met het evenwicht, zodat ze vaak vallen. In tegenstelling tot PD, vallen is meestal een vroege en niet een laat symptoom. PSP tegenstelling PD begint aan beide zijden tegelijkertijd plaatsvindt zonder tremor en reageert slecht of helemaal niet aan drugs. PSP vordert sneller dan PD. Post-mortem onderzoek PSP ziet er anders uit PD. Multiple-systeem atrofie (MSA) kunnen PD na te bootsen, maar gebeurt meestal zonder tremor, slecht reageert of helemaal niet aan drugs, en vordert sneller dan PD. MSA heeft drie subgroepen: (1) De Shy-Drager variant lijkt op PD, maar wordt gedomineerd door autonome zenuwstelsel symptomen, zoals dalingen van de bloeddruk bij het opstaan, blaas-en darmproblemen, en impotentie. (2) De Striato-nigrale variant (afgekort SND) lijkt op PD, maar reageert niet op PD drugs. (3) De olivo-ponto-cerebellaire atrofie variant (OPCA) wordt gedomineerd door moeite met lopen en balans, genaamd ataxie. Falls zijn niet zo frequent als in de balans moeilijkheid van PSP. Post-mortem onderzoek MSA ziet er anders uit PSP en PD.

Corticobasilar degeneratie (CBD) lijkt op PSP. Unlike PSP, die begint aan beide zijden tegelijkertijd kunnen CBD eerst beginnen aan een zijde. Stijfheid is een groter probleem dan in PSP. In tegenstelling tot de PSP, waarin oogbewegingen altijd worden beïnvloed, in CBD oogbeweging mag niet worden aangetast. Falls zijn frequent in zowel CBD en PSP. Voor elke 100 mensen met PD, 1 heeft CBD. Post-mortem onderzoek CBD lijkt op PSP, maar ziet er anders uit PD en MSA.

Essentiële tremor (ET), een hyperkinetische stoornis, is de meest voorkomende bewegingsstoornis. ET is 10-20 keer vaker voor dan PD. In minder dan 2% van de tremor ET voldoende uitschakelen behandeling vereisen. ET raakt vooral de handen, minder vaak de kop, en zelden de voeten. ET, in tegenstelling tot PD, begint in beide handen tegelijk. De tremor van ET, in tegenstelling tot de tremor van de PD, verschijnt wanneer de handen bewegen. De tremor van ET kan worden uitgeschakeld, waardoor de fijne motoriek zoals scheren, dichtknopen van uw kleding, of het voeden van jezelf. In ET, het handschrift wordt wankel, maar het is niet klein of verkrampt als in PD geworden. Alcohol helpt ET; af en toe een drankje kan wonderen verrichten. Alcohol is minder gunstig in PD. De effecten van alcohol op ET niet goed begrepen, en het overmatig gebruik van alcohol kan natuurlijk leiden tot afhankelijkheid. In het algemeen hebben de drugs voor PD niet helpen ET. ET reageert op medicijnen, zoals mysoline (een geneesmiddel dat gebruikt wordt om epilepsie te behandelen), Inderal (een geneesmiddel dat gebruikt wordt om hoge bloeddruk te behandelen) en benzodiazepines (geneesmiddelen die worden gebruikt om angst te behandelen). Angst verhoogt de trilling van ET en PD.

Geen specifieke test is momenteel beschikbaar om te bepalen of PD is de oorzaak van uw klachten. Een diseasespecific biologische marker voor PD is niet gevonden. De enige afdoende test voor PD is een post-mortem onderzoek van de brain.Taking een geschiedenis van uw symptomen, hun relatie tot elkaar, hun evolutie, en het uitvoeren van een neurologisch onderzoek is, op dit moment de beste manier van het maken van een diagnose. Magnetic resonance imaging (MRI) zal een diagnose van PD niet maken. Het kan aandoeningen zoals multiple beroertes, hydrocephalus (a vochtophoping in de hersenen) of een tumor die kan nabootsen symptomen van PD onthullen. PET en SPECT-scans zijn relatief nieuw en veel tot nu toe niet beschikbaar informatie over de toestand van de substantia nigra in levende mensen hebben verstrekt. Ze zijn echter niet gemakkelijk beschikbaar en vereisen deskundigen te interpreteren. In de tijd, kan PET-en SPECT-scans belangrijke aanvullingen op het neurologisch onderzoek geworden.

Uw bezoek aan uw arts is geslaagd als, bij het verlaten van het kantoor, weet je wat er mis is en wat de arts kan doen om je beter te maken. Het bezoek is minder bevredigend, maar nog steeds succesvol, als bij het verlaten van je niet weet wat er mis is, maar de dokter heeft u verteld, in woorden die je kunt begrijpen, waarom hij of zij niet weet wat er mis is en kan u vertellen wat te doen om het probleem vast te stellen. Het bezoek is een mislukking als je zonder te weten wat er mis is, kan de arts u niet vertellen wat er mis is, en hij kan ook niet zeggen hoe het probleem vast te stellen. Het is ook een mislukking als je meer angstig, depressief en verward dan voorheen. Om dergelijke storingen, die steeds vaker in een tijd van kortere bezoeken, gekwelde artsen, en meer gecompliceerde problemen te minimaliseren, zijn er stappen die u kunt nemen. Begin met je af te vragen waarom je het zien van de dokter. Als je niet kan zeggen "waarom" in een paar woorden, hij zou niet in staat zijn om te helpen. Hij is een dokter, geen gedachten lezen, en hij moet van u te horen wat het probleem is voordat hij kan proberen om het aan te pakken.

Wanneer u uw arts te bezoeken, bent u waarschijnlijk angstig of depressief, denken: "Wat is er mis? Is het erg? Zal de arts weten? Kan hij helpen? "Je kunt boos zijn (of je het nu beseffen of niet), denken:" Waarom ik? Waarom moet ik ziek te zijn? Waarom moet ik deze dokter? En waarom moet ik betalen voor het voorrecht? "

Laat je woede het beste van je. Indien na de diagnose u niet akkoord gaat met of zoals de diagnose, niet "schiet de boodschapper." Moge Hij verkeerd, in welk geval je waarschijnlijk de boodschap kwalijk des bent, maar hij kan de rechter zijn en kwalijk de boodschapper het bericht niet veranderen! En, binnen afzienbare tijd, kan hem nodig. Vergeet niet, je bent degene met het probleem, niet hem en u, niet hij, hulp nodig.

Als je denkt dat je PD, of uw huisarts denkt dat u PD en verwijst u naar een specialist, kan je je afvragen hoe om te bepalen of de specialist is geen goed. Als uw huisarts pakte de specialist, betekent dit waarschijnlijk dat uw arts voordat werkte samen met hem of haar, weet referenties en vaardigheden van de specialist, en weet hoe hij omgaat met mensen. Echter, in een tijdperk waarin zorgorganisaties en verzekeraars beperken uw keuzes, kan dit niet het geval zijn. Vraag uw huisarts of de specialist (of office manager van de specialist) de volgende vragen:

1. Is de specialist een neuroloog? Om te oefenen als een neuroloog, een arts, ofwel een MD (arts) of een DO (een arts van de osteopathie) moet een geaccrediteerde neurologie opleiding van 3 jaar af te ronden.

2. Is de neuroloog raad gecertificeerd? Na voltooiing van hun opleiding, een neuroloog neemt eerst een schriftelijke en daarna een mondeling examen in de neurologie en psychiatrie. Voor een neuroloog, 75% van de vragen zijn over neurologie en 25% op de psychiatrie. Voor een psychiater, 75% van de vragen zijn over de psychiatrie en 25% zijn op neurologie. Neurologen en psychiaters, na het succesvol afronden van hun onderzoek, worden door de Amerikaanse Raad van Psychiatrie en Neurologie aangemeld als zowel in neurologie of psychiatrie gecertificeerd. Certificering door de raad getuigt, maar garandeert niet, competentie. Board certificering (zoals blijkt uit een diploma) is als een Good Housekeeping Seal. Er zijn uitzonderingen. De beste neuroloog ik wist niet Board gecertificeerd kon hij niet de tijd bezig te houden met de test te nemen.

3. Is de neuroloog een bewegingsstoornis specialist? Binnen het gebied van de neurologie zijn geaccrediteerd (door afzonderlijke Raden) sub-specialiteiten. Movement Disorders (die PD omvat) is een sub-specialisme, maar wordt niet door een afzonderlijke raad geaccrediteerd. Bewegingsstoornissen omvatten PD (ongeveer 80% van de praktijk), de PD-achtige aandoeningen (multiple systeem atrofie, progressieve supranucleaire verlamming, corticobasilar degeneratie, alles in vraag 17 beschreven), dystonie, essentiële tremor, de ziekte van Huntington, rusteloze benen syndroom, tardieve ziekte dyskinesie en Wilson. Genoemd te worden een bewegingsstoornis specialist een neuroloog moet 1-3 jaar fellowship te nemen aan een bewegingsstoornis programma na het afronden van zijn opleiding neurologie. Meestal zal de bewegingsstoornis specialist een attest waaruit blijkt dat hij de voltooiing van de gemeenschap te geven. Als u niet over een dergelijk certificaat te zien, vragen waar de specialist opgeleid in bewegingsstoornissen. Er zijn uitstekende neurologen die PD te behandelen, maar niet voltooid bewegingsstoornis beurzen. Zij, net als alle meeste bewegingsstoornis specialisten, behoren tot de Movement Disorder Society (MDS). De MDS is een uitstekende organisatie, maar het is geen garantie van bekwaamheid in de behandeling van bewegingsstoornissen. Elke neuroloog, of onderzoeker kunnen horen als ze betalen een jaarlijkse vergoeding.

4. Is de bewegingsstoornis specialist beroemd? Is hij of zij een leider in het veld? Is zijn (of haar) naam komen als u zoekt naar PD artikelen over Google, Medline, de National Library of Medicine, of Scirus.com? Wordt hij of zij in de "Best Doctors in America" gids vermeld? Is hij of zij op de televisie wanneer er een "breaking" verhaal over PD? Is hij of zij Michael J. Fox, Janet Reno's, of de paus dokter? Het bovenstaande laat de specialist is bekend met PD en haar nuances, maar hij of zij kan nog steeds niet goed zijn voor jou. Hij of zij kan ook druk bezig met onderzoek, het schrijven van artikelen, het geven van speeches, of reizen naar je ziet als je gezien wilt worden. Of, als je dat doet krijg je een afspraak, kunt u alleen in staat zijn om een van zijn kameraden of vennoten zien. En terwijl hij beschikbaar voor Michael J. Fox, Janet Reno, of de paus kan zijn, kan hij niet voor u beschikbaar zijn.

Als je kijkt naar een neuroloog die geschikt is voor u, zult u waarschijnlijk veel vragen. Hoewel je angstig, bang, depressief bent, en je mag niet alles wat je wilt vragen te onthouden, probeer het niet te komen met een lange lijst. Noem de 3 of 4 belangrijkste problemen, klachten of problemen in hun volgorde van belangrijkheid voor jou. Als u tevreden bent de dokter heeft beantwoord je 3 of 4 belangrijkste problemen, klachten of opmerkingen heeft, en er zijn anderen die u wilt de dokter (en niet zijn medewerkers) te beantwoorden, maken een terugkeer afspraak. Als je gaat naar de dokter, omdat je denkt dat je PD, zeggen precies wat je gevraagd om te komen. De volgende voorbeelden zijn: "Ik denk dat ik PD omdat ik een tremor." "Mijn vrouw [of een vriend of een andere arts] denkt dat ik misschien PD heb" "Ik zag Muhammad Ali of Michael J. Fox, of Janet. Reno, of de paus op de televisie, en ik denk dat ik wat ze hebben. "

Bij uw eerste bezoek, neem een familielid of vriend. Zij zullen u met emotionele steun en comfort. Ze zijn ook meer kans om objectief te zijn en om te horen wat de specialist zei in plaats van wat je dacht dat hij zei. Een woord van waarschuwing: Te veel familieleden of vrienden in de kamer (meer dan twee) verandert de aard van het bezoek. Als je kleine kinderen hebt, krijg je een oppas: kinderen kunnen afschrikken door in het kantoor van een arts, en ze kunnen huilen en storend.

Kijk voor een hoffelijk, zorgzaam en vriendelijk personeel, een schoon kantoor, en informatie over PD: boeken, brochures en nieuwsbrieven. Kijk voor verpleegkundige of een assistent die je vraagt om een formulier invullen met betrekking tot PD. Dergelijke vormen vertellen de specialist wat hij belangrijk vindt. De vragen, de helderheid waarmee ze worden gevraagd, en het detail dat ze bevatten, zullen u een idee te geven over hoe de specialist thinks.Waits van meer dan een half uur zijn zelden gerechtvaardigd. Voordat u bezoekt, vraag dan of de arts gaat naar het ziekenhuis voor het zien van patiënten. Als hij dat doet, kan dit leiden tot vertragingen als gevolg van onvoorziene noodsituaties. Als de arts gaat naar het ziekenhuis, vraag dan voor een afspraak op een dag dat hij niet verder. Als je de dokter vroeg om "squeeze je in," en hij deed, verwachten een vertraging. Een arts die u ziet als een noodsituatie of als een gunst zal over het algemeen een tijd kan hij je ziet, of hij zal zeggen: "Ik kan je niet passen, maar ik kan mijn partner of mijn collega doen."

Hoewel de diagnose van PD duidelijk kunnen zijn zodra u in lopen, moet de arts de drang om snel een diagnose te stellen verstikken. Om te beginnen, kan de diagnose onjuist zijn of, indien correct, kan een dergelijke snelle diagnose verontrustend en niet op prijs gesteld door u of uw gezin. Aan het begin van de ziekte, u en uw familie zijn bang en angstig. Je hebt waarschijnlijk voelde er iets mis is, maar zijn de symptomen geweigerd of ontslagen. Nu u en uw gezin zijn schuldig en boos voor het niet zoeken van hulp eerder voelen. Als een vreemdeling, zelfs de dokter, wijst snel uit de hand liggende, het lukt alleen in het versterken van uw schuld en heroriëntering van de woede naar de dokter. Een terugkerend thema van de patiënten die een andere mening is dat de vorige dokter "me niet heeft onderzocht of luisteren naar mij." Voor een goede arts-patiënt relatie vast te stellen, moet de arts zorgzaam en betrokken verschijnen. Na zo'n relatie is aangegaan, zijn diagnose is meer kans te worden aanvaard en zijn aanbevelingen opgevolgd.

Gedurende de geschiedenis, kunt u een opmerking dat de diagnose bevestigt maken. Uitspraken zoals de volgende zijn bijna diagnostische van PD: ". Mijn handschrift heeft gekregen zo klein dat de bank niet mijn controles zullen verzilveren" "Mijn hand begint pas te schudden als ik ga zitten" of Het kan duidelijk worden voor de arts die u zich niet bewust van enig probleem of wegens ontkenning of vanwege uw onvermogen om het probleem te detecteren. Hoewel tremor en moeite met bewegen zijn prominente symptomen bij PD, kunnen er ook perceptuele, gedrags-en persoonlijkheidsveranderingen die kunnen interfereren met uw vermogen om uw problemen te herkennen. Het kan ook blijken tijdens het onderzoek dat er huwelijksproblemen. Een echtgenoot die constant antwoorden voor u ongevraagd of opmerkingen dat je "lopen gebogen neer als een aap 'zal de sympathieke verzorger nodig zijn voor succesvol management niet zijn. Huwelijksproblemen moet worden aangepakt. Dit gaat het beste in een volgend bezoek na de arts een beter begrip van uw familie dynamiek. Het is handig als de dokter vraagt of enig familielid of vriend heeft PD.

De diagnose van PD wordt gemaakt na het nemen van een geschiedenis en door het uitvoeren van een onderzoek in het kantoor. Een bewegingsstoornis specialist moeten kunnen PD diagnosticeren en juist 85% van de tijd. Soms, als gevolg van ongewone symptomen of als gevolg van een ongewone bevinding tijdens het onderzoek kan de arts een MRI-scan te bestellen. Een MRI-scan heeft geen diagnose PD, maar het kan uitsluiten van andere aandoeningen die PD kan nabootsen. Zelden kan een PET of SPECT scan met een speciale isotoop nodig om de diagnose te bevestigen.

De neuroloog zal willen weten waarom je kwam, uw medische geschiedenis, kan uw familie geschiedenis (vooral een geschiedenis van PD of tremor), en wat, als er iets in uw sociale en geschiedenis hebben bijgedragen aan uw symptomen. Breng een samenvatting van uw medische geschiedenis, met inbegrip van ernstige en chronische ziekte, ziekenhuisopnames, operaties, allergieën, medicijnen genomen, familie en persoonlijke achtergrond, beroepsrisico's, en lifestyle risico's. Of wat je hebt om over te praten moeilijk is om te bespreken, oefenen hoe om het te brengen. Als u verwacht slecht nieuws, breng iemand ondersteunend met u.

De arts of zijn assistent kan u vragen over uw activiteiten van het dagelijks leven. Deze omvatten vragen over uw toespraak, kwijlen, slikken, handschrift, snijden voedsel en handling gebruiksvoorwerpen, dressing, hygiëne, draaien in bed, het vallen, het bevriezen, het lopen, tremor, en sensorische symptomen. Deze herziening van uw dagelijkse activiteiten is geen waslijst. Zorgvuldige en fantasierijke verhoor is zeer behulpzaam.

Je moet worden gevraagd of er een verandering in je stem is geweest. Voice impliceert moeite met de mechanische in plaats van de taalkundige aspecten van de spraak. Een antwoord als "ja, mijn stem lijkt te vervagen op tijden en de mensen me altijd vragen om te spreken" is bijna altijd diagnose van PD. Je moet worden gevraagd of u onlangs hebben gemerkt speeksel ontsnapt uit de hoek van je mond. Dit is een prive symptoom vaak duidelijk alleen voor u. De vraag lokt meestal een antwoord zoals "Ja, mijn kussen nat is 's nachts, maar ik niet vermelden." Hoewel kwijlen een relatief kleine klacht kan zijn, is dit symptoom geassocieerd met dementie in de hoofden van veel patiënten en families (zie vraag 54). U moet worden gerustgesteld dat je kwijlen betekent niet dat je zult 'je verstand te verliezen. "Prominente slikproblemen vroeg in PD ziekte meestal impliceert een PD-achtige aandoening. Moeite met handschrift, cutting, handling gebruiksvoorwerpen, dressing, en hygiëne in zekere mate afhankelijk van of je dominante hand wordt beïnvloed. Als u lijkt zich niet bewust van enig probleem met deze taken te zijn, kan de arts u vragen of u zijn langzamer in het uitvoeren van hen. Deze vraag lokt meestal een antwoord zoals "Ja, maar dat is niet alles, hè? '

Het is nuttig voor de arts om exemplaren van uw handschrift te verkrijgen en te vergelijken met het verleden monsters. Dit kan laten zien wanneer uw ziekte eigenlijk begonnen. Bij sommige mensen is het geruststellend om te weten dat ze hadden PD voor een aantal jaren voordat ze zich bewust waren van hun symptomen. Dit houdt hun PD is langzamer dan ze dachten vordert.

Als je niet-dominante hand in de eerste plaats wordt beïnvloed, moeten de vragen worden gericht aan die activiteiten je meestal uitgevoerd met die hand te nemen. Dus als je rechtshandig met linkszijdige PD bent, kan u gevraagd worden hoe u de knop uw hemdsmouwen aan uw rechterhand of hoe je je rechterschouder wassen.

Mensen zelden moeite associëren met draaien in bed met een ziekte, zodat ze niet vermelden en zijn verrast wanneer gevraagd. Dergelijke vragen geven u inzicht in de omvang van uw ziekte, besef je dat de symptomen zo verschillend als tremor, kwijlen, en moeite met draaien in bed maken deel uit van hetzelfde proces. Tijdens de vraag-en-antwoord-tijd, zal de neuroloog uw gezichtsuitdrukking, uw toespraak, je gebaren, en uw bewegingen te observeren. De neuroloog zal observeren je opstaan, lopen en zitten. Hij of zij zal zien hoe je opstaan uit je stoel en hoe u uw eerste stap te zetten. Lopen is een complexe handeling, en een zorgvuldig onderzoek kan veel inzicht geven in je houding, de lengte van uw pas, de manier waarop je je voeten bewegen, en hoe je beurt. Omdat dergelijke waarnemingen meer ruimte nodig dan beschikbaar is in het kantoor van de neuroloog, kan u gevraagd worden om te wandelen in de gang buiten.

Het neurologisch onderzoek heeft verschillende onderdelen. Stijfheid is op uw polsen, ellebogen, schouders en knieën (en soms ook je heupen) onderzocht door het testen van de spierspanning door het houden van de ledematen en het zowel langzaam en snel bewegende. Het testen van reflexen onthult veel om een ervaren onderzoeker. Testen van kracht of macht geeft meer inzicht in hoe je zenuwstelsel werkt. Snelle bewegingen worden getest door u te vragen uw vingers tikken om je duim, om de palmen van je handen draaien op en neer, om je polsen draaien van links naar rechts alsof je het indraaien van een gloeilamp, en je voeten bewegen op en neer, alsof je loopt. De examinator zal kijken naar de amplitude, snelheid en het ritme van je bewegingen en vergelijk uw linker met uw rechterhand. Tests van de coördinatie worden uitgevoerd door u te vragen uw vinger aan te raken om je neus en vervolgens naar het topje van de vinger van de onderzoeker uitgevoerd. Een andere test gaat uitvoeren van de hiel van de ene voet op en neer lopen van het andere been. Deze geeft informatie over een gebied van je hersenen genaamd het cerebellum. Oogbewegingen en spraak worden ook geëvalueerd. De examinator kan u vragen om "mama" of "papa" om je lippen te testen zeggen. De examinator kan u vragen om 'Lulu' te zeggen tegen je tong te testen. De examinator kan vragen om te zeggen: "Ahh." Deze test uw keelholte. De sensorische onderzoek omvat een evaluatie van uw vermogen om een lichte aanraking, een speldenprik, en je vermogen om te vertellen (met je ogen dicht) of uw duim of grote teen wordt verplaatst naar boven of beneden waar te nemen. Testen voor PD vereist vaardigheid en oefening van de kant van de examinator.a

Hoewel uw huisarts de symptomen van PD hebben erkend, wordt hij of zij getraind in de huisartsgeneeskunde of interne geneeskunde en kunnen weinig mensen te zien met PD-misschien 5 per jaar. Hoewel hij of zij de symptomen kunnen herkennen, kan een huisarts niet hebben gehad van de opleiding in de neurologie om efficiënt en effectief om te gaan met de PD. Huisartsen mogen niet up-to-date over de ontwikkelingen in PD, net zoals neurologen kan niet op de hoogte zijn van de ontwikkelingen op diabetes, hart-en vaatziekten, of kanker.

Om een diagnose van PD bevestigd, is het het beste om te zien een neuroloog-beter nog, een neuroloog die gespecialiseerd is in PD wel een bewegingsstoornis specialist (zie vraag 15). De meeste steden en dorpen hebben neurologen die vooral de behandeling van mensen met PD, die weten over de complexiteit van PD, en die hun behandeling kunnen aanpassen aan jou. De National Parkinson Foundation (NPF) en de Amerikaanse Parkinson Disease Association (APDA) houdt een lijst van "Centers of Excellence", neurologen over heel Noord-Amerika die voldoen aan de normen van hun organisaties en die gekwalificeerd zijn om PD te behandelen. Deze lijst is beschikbaar op hun internetpagina: www.parkinson.org.

Het is belangrijk om een neuroloog met wie je een goede werkrelatie te vinden. Het behandelen van PD is meer nodig dan een incidenteel bezoek. Zoals elke chronische ziekte, het vereist dat u en uw gezin samen met de arts de beste behandeling of behandelingen. Een goed geïnformeerde neuroloog kan meer dan de geneeskunde om uw klachten te behandelen: inzicht, advies en geruststelling zijn belangrijk. Als je PD, een chronische progressieve aandoening, rond te shoppen of te wijzigen artsen vaak niet in uw belang.