Item gefilterd op datum: december 2012

Constipatie is frequent in PD. Het niet hebben van een dagelijkse stoelgang is niet constipatie. In feite, drie stoelgang per week is normaal. Constipatie wordt gedefinieerd als twee of minder per week stoelgang. Bij het bestuderen van constipatie, artsen meten van de "dikke darm transit tijd ', dat is twee keer zo lang bij mensen met PD, met of zonder obstipatie, zoals in relatief oude mensen. Verminderde frequentie van de stoelgang, twee per minder per week, komt voor bij 30% van de mensen met PD. Echter, moeite het invullen van een stoelgang, met persen en onvolledige ontlasting, genaamd moeilijkheid ontlasten, komt vaker voor, die zich in 70% van de mensen met PD. Veel mensen hebben zowel constipatie en moeite poepen, en het is belangrijk om onderscheid te maken tussen hen, omdat hun behandelingen verschillen. Bij sommige mensen met PD (misschien 5%), constipatie en moeite ontlasten resultaat in fecale impactie, een opgeblazen gevoel, ongemak en pijn. Een rectaal onderzoek diagnosticeert constipatie. Meestal is de impactie moet handmatig worden verwijderd. Goede stoelgang kan impactie voorkomen.

Normaal gesproken is de spieren van je darmwand stuwen uw ontlasting naar voren, maar kunnen de stijfheid en traagheid die andere spieren aantast invloed op uw darmen. Omdat de darmen langzaam, kruk beweegt langzaam, en de vloeistof die wordt vermengd met de ontlasting uitdroogt, waardoor de ontlasting hard. Hoe langer dat de ontlasting neemt door de darm te passeren, hoe moeilijker het wordt, en hoe moeilijker het wordt om te passeren. De ANS en de eigen zenuwstelsel van de darm is, het enterische zenuwstelsel, een neef van de ANS, helpen darmen reguleren.

Te ontlasten, de spieren van je buik moet knijpen naar beneden, en de spieren van je bekken moet ontspannen. De spieren rondom uw dikke darm en anus moeten persen uit uw ontlasting, en uw anale sluitspier moet openen. Een gebrek aan coördinatie tussen deze spieren in combinatie met stijfheid en traagheid resultaten in moeilijkheden ontlasten. Voordat u aanneemt dat uw probleem het gevolg is van PD, moeten aandoeningen zoals poliepen, tumoren, en diverticulitis worden uitgesloten. Een evaluatie moet ook een rectaal onderzoek, een proctoscopie of sigmoïdoscopie, en indien nodig, een colonoscopie.

Als uw dikke darm transit tijd vertraagt, wordt het water geabsorbeerd uit de ontlasting, waardoor het moeilijk. Vezel, in aanvulling op de "reiniging" uw darmen, werkt als zaagsel genieten van water, zodat het in uw ontlasting te blijven, waardoor uw ontlasting uitdroogt en steeds hard. In een studie waarin dieetvezelopname bij mensen met PD geschat, bleek dat de gemiddelde vezel intake was slechts tweederde van de aanbevolen dagelijkse dosis van 20 gram. Verhoogde voedingsvezels dan is de eerste stap en wordt bereikt door het eten van vezelrijke voedingsmiddelen, zoals fruit, waaronder dadels, vijgen en pruimen, groenten, onbewerkte zemelen granen, volle granen en bonen zoals tuinbonen en bruine bonen. Voedingsvezels kunnen worden aangevuld met methylcellulose (Citrucel), psyllium (Metamucil) of polycarbofil (Fibercon of Fiberall). Met deze aanpak, moet je zes tot acht glazen water per dag te drinken. Al deze kan worden aangevuld met een laxeermiddel, zoals Colace.

Regelmatige lichaamsbeweging om de spieren van je buik en bekken versterken is helpful.Walking bevordert beweging van ontlasting in uw dikke darm en de endeldarm. Een laxeermiddel moet worden vermeden, maar kan worden gebruikt als de eerder genoemde maatregelen falen. Begin met lactulose of sorbitol, of Golytely, een glycol oplossing, gebruikt om de darmen te reinigen voordat colonoscopie. Klysma's of "irriterende laxeermiddelen" zoals bisacodyl, cascara, of magnesiumoxide zijn laatste toevlucht.

Behandeling voor constipatie kan het niet helpen de ontlasting en soms erger maken door het verhogen van uw behoefte om een stoelgang zonder het verbeteren van uw vermogen om dat te doen. Bewijs bestaat dat mensen met PD wanneer ze uit (als Sinemet niet werkt) meer moeite hebben met constipatie.

Kwijlen (sialorrhea) resultaten van slikproblemen. De meeste van de tijd kwijlen is een ergernis. Echter, soms is het een schande, en soms is het zelfs een gevaar betekenen: aspiratie van speeksel (slikken speeksel in uw longen) kan leiden tot longontsteking. Slikken vereist coördinatie van de spieren van de lippen, tong, mond en keel. Zwaartekracht helpt bij het slikken. Gedurende de dag, als je hoofd is rechtop (terwijl je zittend of staand), speeksel, voortgestuwd door uw tong, gehemelte en keel, beneden beweegt je slokdarm naar je maag. In PD, kan de spieren van de tong, gehemelte, keel en slokdarm aangetast. De spieren worden stijf en traag en verliezen hun vermogen om voedsel naar beneden te drijven. Dit meestal (maar niet altijd) optreedt in een laat stadium van PD. Iets dat je vermogen om voedsel te slikken schaadt schaadt ook uw vermogen om speeksel te slikken. Speeksel wordt geproduceerd door klieren in de vloer van de mond bij de hoek van de kaak. Hoewel de speekselproductie automatisch, kan de productie worden verhoogd als reactie op externe gebeurtenissen. Zo is de zien, ruiken, of de smaak van voedsel (zelfs de gedachte aan voedsel) verhoogt de stroom van speeksel. De ANS regelt de productie van speeksel. Vroeg in PD, kunt u moeilijkheden bij het slikken speeksel als natheid van je kussen ervaren. Gedurende de dag, met je hoofd rechtop, zwaartekracht compenseert eventuele moeilijkheden bij het slikken speeksel. Bij nacht, met je hoofd naar beneden, de zwaartekracht niet meer compenseert-en speeksel drupt je kussen.

De eerste benadering van de behandeling kwijlen is educatief. De redenen voor het kwijlen worden toegelicht: U wordt geleerd om rechtop te slapen met je hoofd en eten langzaam en voorzichtig kauwen, vaak slikken. Deze suggesties helpen, maar uiteindelijk, als PD vordert, dit is niet genoeg. De volgende aanpak is anticholinergica, die voor cholinerge receptoren op de speekselklieren het optreden van acetylcholine blokkeren voorschrijven. Artane en Cogentin blokkeren de werking van acetylcholine receptoren op de speekselklieren, waardoor het verminderen van kwijlen, maar kan weinig PD-patiënten de hoge doses van Artane of Cogentin nodig om te controleren kwijlen zonder bijwerkingen tolereren. Atropine, in oplossing en in kleine doses genomen druppels drie tot vier keer per dag kan helpen. Dergelijke oplossingen hebben minder bijwerkingen dan Artane en Cogentin.

Afhankelijk van de vraag wordt gesteld, 30% tot 95% van de mensen met PD zeggen ze moeite met slikken. In de meeste, de moeilijkheid is gering, maar in sommige is het belangrijkste. Slikken vereist de gecoördineerde actie van veel spieren, zowel vrijwillige en glad. Ten eerste, je tong en kaakspieren bereiden het eten te worden opgeslokt door kauwen en te mengen met speeksel. Dan, de spieren in de achterkant van je mond en keel beginnen de zwaluw. Ze verzegelen ook uit je luchtpijp en neus om voedsel en vloeistoffen te houden van een back-up in hen. Vervolgens worden de spieren van uw slokdarm stuwen het voedsel in je maag. Traag of stijve spieren, op elk niveau, kan leiden tot moeilijkheden bij het slikken. Dezelfde traagheid en stijfheid die de spieren aantast in je armen en benen van invloed op de spieren in je keel. Een ernstige complicatie van moeilijkheden bij het slikken is aspiratiepneumonie. Ongeveer 25% van de mensen met PD aspireren op een of ander moment. In veel, is aspiratie aangekondigd door hoesten of stikken. In sommigen is het "stille." Slikproblemen kunnen leiden tot gemarkeerd en onbedoeld gewichtsverlies.

Behandelen van de primaire symptomen van PD-stijfheid en traagheid-door verhoging of aanpassing Sinemet plus Comtan, dopamine agonisten of anticholinergica is nuttig in 50% van de mensen. Detrol, die nuttig bij de behandeling kwijlen, kan ook nuttig zijn bij het slikken. Trainingen met spraak en slikken therapeuten kunnen ook nuttig zijn. In een kleine groep mensen met PD, misschien 5%, abnormale spier bands kan gedeeltelijk blokkeren slikken, of zakken kunnen vormen, het opsluiten voedsel. Bij deze mensen, geïdentificeerd door een bariumslikonderzoek test, chirurgie kan de moeilijkheid te corrigeren.

Als u moeite met slikken, vul het Slikken Questionnaire en bespreek het met uw arts.

Het volgende advies van dr. Robert Pfeiffer kan je slikken verbeteren. Neem kleine hapjes. Slik tweemaal na elke hap. Neem kleine slokjes. Alternate hapjes en slokjes. Dit wist het voedsel van uw mond. Niet met voedsel te praten in je mond. Houd je kin parallel aan de tafel. Als je kin is te ver naar beneden, kun je niet eten houden in je mond. Als je kin is te ver omhoog, dit opent je luchtpijp, het verhogen van uw risico op aspiratie. Mensen met PD kan, zonder het te weten, buigen hun nek, waardoor hun kin naar beneden. Hierdoor kauwen (en slikken) moeilijk. Buig je nek zodat je ogen kijk naar de vloer. Nu proberen om op te kauwen. Het is moeilijk omdat door het buigen van je nek je je kaakspieren bij een mechanische nadeel. Nu steek je nek zodat je ogen kijken 30 graden boven het horizontale vlak. Nu proberen om op te kauwen. Het is makkelijk omdat je kaakspieren zijn bij een mechanisch voordeel. Want je kunt niet altijd jezelf eraan te herinneren dat je kin te verhogen, ik mensen met PD vertellen te zitten met hun ellebogen op tafel, die automatisch verhoogt hun kin en helpt kauwen en slikken. Ten slotte kunt u uw dieet te veranderen. Bepaalde voedingsmiddelen, zoals rauwe groenten, noten en pindakaas kan moeilijk te slikken en dient te worden vermeden. Een slikken therapeut of een diëtist kunnen voedingsmiddelen die gemakkelijk te slikken zijn bevelen.

Ademen is een basisfunctie die automatisch optreedt, meestal zonder bewustzijn. Ademhaling wordt geregeld door het ademhalingscentrum in de hersenstam. Wanneer een signaal komt van het ademhalingscentrum, de borstwand spieren en het middenrif contract. Dit vergroot de ruimte tussen de borstwand en de longen, waardoor vermindert de druk in de longen. De longen inhaleren de druk gelijk binnen met de druk buiten. Omdat de longen uit te breiden naar de ruimte in de borstwand vullen, wordt een tweede signaal naar de spieren te ontspannen. De hersenstam neemt haar beslissingen met betrekking tot de snelheid en diepte van de ademhaling aan de hand van informatie die zij van het lichaam krijgt. Deze informatie omvat het zuurstofgehalte in de lucht, het zuurstofgehalte in het bloed, het niveau van uitgeademde gas (kooldioxide) in het bloed, en de zuurgraad van het bloed. De koolstofdioxide-niveau is de meest kritische factor voor het regelen van de snelheid en diepte van de ademhaling, omdat de kooldioxide niveau weerspiegelt de mate van energieverbruik.

Kortademigheid, ademhalingsproblemen, of een bewustzijn van de ademhaling kan optreden als gevolg van de ziekte van het hart. Het hart is een spier, een pomp, die circuleert door het lichaam. Als de hartspier beschadigd door herhaalde hartaanvallen, door ontsteking of door drugs zoals alcohol, de pomp niet en vocht (oedeem) ophoopt in de longen. Als u kortademigheid, hebt uw hart gecontroleerd.

Kortademigheid optreedt als gevolg van interferentie met de luchtstroom door de neus, de luchtpijp (de luchtpijp) of de bronchiën (de luchtwegen). De interferentie kan worden veroorzaakt door een ontsteking, infectie, of verstopping van de neus of luchtwegen. Kortademigheid wordt veroorzaakt door interferentie met de uitwisseling van zuurstof uit de lucht naar de longen. Door te interfereren met de stroom van lucht in de longen of met de uitwisseling van zuurstof, een persoon werkt harder te ademen, het verminderen van de hoeveelheid zuurstof geabsorbeerd bij elke ademhaling en de hoeveelheid afval gas (kooldioxide) uitgeademde bij elke ademhaling. Risicofactoren voor longziekte omvatten (1) Het roken van sigaretten (een groot risico), met inbegrip van marihuana roken, (2) beroepen waar chemicaliën of stof chronisch worden ingeademd zoals gebeurt in asbest arbeiders, mijnwerkers, of brandweerlieden, (3) chronische infecties zoals tuberculose.

Kortademigheid kan optreden na lichte inspanning of oefening die eerder niet heeft geleid tot kortademigheid. Of de kortademigheid kan optreden na het liggen. De omstandigheden waarin de kortademigheid optreedt kan aangeven of de kortademigheid het gevolg van hart-of longziekte. Zo kortademigheid na liggen is meer kans op vocht steun te geven uit een falend hart dan van een falende longen. Kortademigheid van een falende longen (bekend als emfyseem) is meer waarschijnlijk optreden bij inspanning of oefening. Hoesten en piepen kunnen kortademigheid begeleiden met zowel long-en hart-en vaatziekten.

Kortademigheid optreedt bij ziekten die de spieren van de borstwand en het middenrif verzwakken. Dit zijn de spieren die de longen omringen en fungeren als een balg. Tijdens de inspiratie die ze contracteren, laten vallen van de druk rond de longen, waardoor de longen uit te breiden, waardoor lucht uit de atmosfeer in de longblaasjes. Tijdens de uitademing de borstwand spieren te ontspannen, het verkleinen van de ruimte rond de longen en het verdrijven van de lucht. Ziekten die zwakte van de spieren van de borstwand en het middenrif veroorzaken omvatten spierdystrofie, myasthenia gravis, en de ziekte van Lou Gehrig. De resulterende verlamming lijkt op de doelbewuste verlamming veroorzaakt door curare-achtige stoffen die worden gebruikt in de anesthesie.

Kortademigheid bij PD kan op verschillende manieren:

• De borstwand spieren en het middenrif kan stijf worden. Tijdens de inspiratie die ze niet helemaal uit te breiden, en tijdens de uitademing ze niet volledig te ontspannen. Aldus wordt de balg functie van de longen aangetast. In rust, het normale tarief van de ademhaling is 12 tot 18 ademhalingen per minuut. Bij sommige patiënten met gevorderde ziekte van Parkinson is het tarief hoger is dan 18 ademhalingen per minuut. De patiënten besteden meer energie ademhaling, vermoeidheid gemakkelijker en kortademig. Als ze ook hart-of longziekte, of een geschiedenis van roken, zal deze voorwaarden aan hun kortademigheid.

• Een ernstige misvorming van de wervelkolom kan voorkomen, het beperken van de beweging van de longen en dat resulteert in kortademigheid breath.While sommige Parkinson patiënten hebben een lichte mate van vervorming, het is de zeldzame patiënt die een misvorming van voldoende ernst om kortademigheid . Dergelijke patiënten zijn meer comfortabel zitten of staan dan liggen.

• Dyskinesie kan optreden. Sommige mensen die fluctueren-die "on" en "off" periodes op levodopa-kunnen klagen over kortademigheid. De kortademigheid kan optreden als ze 'off', voordat ze hun levodopa, wanneer hun borstwand spieren en het middenrif zijn stijf. Of de kortademigheid kan optreden als ze "op" wanneer ze dyskinesie, omdat het kan leiden tot de borstwand spieren en het middenrif tot minder efficiënt contracteren. Mensen met PD met stijve borst muren, ernstige spinale misvormingen, of ernstige "off" periodes kunnen klagen over kortademigheid bij inspanning of oefening. Soms kunnen zij klagen over kortademigheid bij liggen. Normaal gesproken, als je zit of staat de zwaartekracht helpt de neerwaartse beweging van het middenrif. Als je vast, verlies je de hulp van de zwaartekracht. Sommige mensen met PD zijn niet in staat om te compenseren voor dit verlies, en klagen over kortademigheid. Bij sommige mensen de kortademigheid is zo hinderlijk dat ze worden aangemoedigd om te slapen rechtop in een stoel.

• Mensen met PD, zoals iedereen, kan angstig zijn, wat kan leiden tot kortademigheid.

Als een persoon met PD klaagt over kortademigheid, hetzij bij inspanning of liggend moet dit worden geëvalueerd. Juiste diagnose kan een internist, een cardioloog en een longarts nodig. Als de kortademigheid niet gerelateerd is aan hart-of longziekte, of als bijdragende factoren kan worden uitgesloten, dan is het waarschijnlijk de kortademigheid is gerelateerd aan PD. Kortademigheid betekent dat uw PD is gevorderd, en dat de spieren van de borstwand zijn nu betrokken. Maar dat betekent niet dat je zal sterven! Als de kortademigheid is gerelateerd aan de stijfheid van de borstwand spieren en het middenrif, extra PD drugs-vooral een longacting dopamine-agonist zoals Mirapex of Requip-kan helpen. Indien de kortademigheid is gerelateerd aan dyskinesie, dan levodopa te verlagen. Ter compensatie van de verminderde levodopa, een langwerkende agonist zoals Mirapex of Requip worden toegevoegd.

Op 1 februari 2002, Janet Reno, de voormalige procureur-generaal van de Verenigde Staten, een black-out. Ms Reno gaf een toespraak. Ze had gestaan en praten gedurende 45 minuten, voelde ze zich warm, en (zoals vastgelegd op televisie), viel ze op de grond. Ze werd onmiddellijk gewekt, meegenomen naar een nabijgelegen ziekenhuis, 's nachts geëvalueerd, en de volgende dag vrijgelaten. Eerder, in 1998, terwijl in de kerk, mevrouw Reno verduisterd. De black-out opgetreden na Ms Reno een inspannende wandeling had voltooid. Een zorg is opgeheven is dat mevrouw Reno, die is 63 jaar oud en heeft PD gehad voor 6 jaar, een black-out vanwege haar PD, of vanwege de drugs neemt ze voor PD, een dopamine-agonist en Sinemet.

Mensen met PD kan black out. Dit komt niet vaak voor, maar toch gebeurt. De oorzaak van de stroomstoring is een afname in de bloedtoevoer naar de hersenen. Dit gebeurt wanneer een persoon met PD abrupt komt voort uit een liggende naar een zittende of staande position.When je gaat liggen, je hart en je hoofd zijn op hetzelfde niveau. Het is relatief eenvoudig voor je hart, een elektrisch aangedreven pomp, om bloed te pompen naar je hersenen door de grote slagaders in de nek. Als je van een liggende naar een zittende of staande positie, je hoofd is niet hoger dan uw hart, en uw hart moet nu pompen tegen de zwaartekracht, harder werken om bloed te pompen naar je hersenen. Om dezelfde bloedtoevoer naar je hersenen je lichaam heeft drie opties doen: (1) Uw ANS kan je hart sneller kloppen. (2) Uw ANS kan de kracht van de contracties van uw hart te verhogen, zodat je hart kan harder pompen. (3) Uw ANS kan de weerstand van de grote slagaders in je nek te verhogen, zodat de slagaders contract. Bij sommige mensen met PD, de ANS is niet zo reageren, en dus bij sommige mensen met PD opstaan vanuit een liggende of zittende positie, de bloeddruk daalt, de grote slagaders in de hals niet vernauwen of strakker, de doorbloeding afneemt tot de hersenen, en de persoon zwarten uit. Bepaalde geneesmiddelen, zoals de dopamine-agonisten, kan deze tendens verergeren.

Janet Reno niet zwart uit vanwege PD. In de tijden voorbij ze uit, ze stond, niet voortvloeit uit een liggende of zittende naar een staande positie, zodat ze niet de ervaring van de aard van de black-out die wordt ervaren door sommige mensen met PD. Black out tijdens het staan voor een langere tijd op een plaats (meer dan 30 minuten) komt om andere redenen dan black out's die voortvloeien uit een liggende of zittende naar een staande positie. Als u zich lang genoeg op een plek-30 minuten is lang genoeg bij sommige mensen-dan bloed zwembaden in de aderen en haarvaten van uw voeten. Dergelijke bloed is niet beschikbaar via de grote aders moeten worden uitgevoerd in de vulling kamers van het hart. Een daling van het bloed stroomt in de vulling kamers van het hart leidt tot een afname van de pompende beweging van de ledigings hartkamers (zij een bepaald volume bloed efficiënt kan werken nodig), resulteert in een daling van de bloeddruk, gevolgd door een afname in de bloedtoevoer naar de hersenen, en dit resulteert in een blackout. Een persoon kan perfect gezond, maar kan black-out als hij of zij staat voor een lange periode van tijd ze. Zo Army of Marine rekruten die staan bij "parade rust" voor langere tijd kunnen en doen, black-out. De factoren verhogen de neiging om zwart uit terwijl het in tegenstelling tot het opstaan uit een liggende naar een staande positie zijn: (1) De lengte van de tijd die je staan. Je bent meer kans om black out staat voor 45 minuten (als Ms Reno deed) dan gedurende 30 minuten. (2) Of de plaats waar je staat is erg warm of heet. Indien de plaats is warm je transpireert, en kan uitgedroogd raken, wat resulteert in nog minder vloeistof worden teruggezonden naar de vulling kamers van het hart. Dit droeg bij aan mevrouw Reno's stroompanne tijdens het spreken, en haar 1997 blackout. Als je gaat om te worden in een warme plek waar u transpireren, zeker om veel water te drinken. (3) De aanwezigheid van andere factoren die kunnen leiden tot dehydratatie, zoals een virus. (4) De aanwezigheid van spataderen. Spataderen vergunning grotere bundeling van bloed in de aderen van de voeten en benen die minder beschikbaar voor het vullen kamers van het hart. Als je spataderen, het dragen van elastische kousen kan helpen voorkomen dat black-outs door "toning" de aderen.

Het autonome zenuwstelsel (ANS), zoals de naam al impliceert, regelt het lichaam interne omgeving. De ANS is in het begin van MSA en laat in PD beïnvloed. Indien, oorspronkelijk, had je niet hoeven ANS symptomen, maar ze zijn verschenen, geeft dit aan PD is gevorderd: Het heeft cellen die betrokken zijn buiten de substantia nigra. Kort na aankomst in het kantoor van een arts of een meldkamer, worden uw vitale functies gecontroleerd: temperatuur, hartslag, bloeddruk, en de snelheid van de ademhaling. De vitale functies spiegel van uw lichaam interne omgeving, die uw ANS weerspiegelt. Uw ANS doet het volgende:

• Houdt uw temperatuur op 98.6 Fahrenheit. Uw temperatuur stijgt als gevolg van een infectie van bacteriën of een virus, een ontsteking van een gewricht, een spier of een ader (flebitis), een sauna, een stoombad, of een zonnebrand. Uw ANS bevrijdt je lichaam van warmte door pendelen bloed van uw interne organen om uw huid, en vanaf hier is het straalt of verdampt. Als gevolg hiervan kunt voelen gespoeld of koortsig. Als je angstig bent, uw ANS kan worden onbewust "misleid" in het denken van uw temperatuur omhoog (als het niet) en je kan gespoeld of koortsig voelen. Uw temperatuur daalt als gevolg van een traag werkende schildklier, of een duik in de Noordelijke IJszee. Uw ANS verwarmt u door-shut tling bloed weg van je huid om je interne organen. Als gevolg hiervan, kunt u koud voelt of blauw. Als je PD, of als u angstig, bang, of bent in paniek uw ANS kan worden "misleid" in het denken van uw temperatuur beneden (als het niet) en je kan koud aanvoelen (als niemand anders dat doet).

• Houdt uw pols, of hart, snelheid tussen 60 tot 90 slagen / minuut. Als je temperatuur, behoefte aan zuurstof, of het metabolisme verhoogt, als je verliest lichaamsvloeistoffen (door uitdroging of bloeden), of als je pijn hebt, dan is uw ANS, via een "directe lijn" naar je hart, kan het kloppen sneller. Als je PD, of als je angstig bent, kan je ANS worden "misleid" in het maken van je hart sneller kloppen en je kan je hart voelen bonzen (of denken dat het bonzen). Of u kunt zich duizelig of licht in het hoofd, of flauwvallen.


• Houdt uw bloeddruk tussen 95-140/50-90. Om een stabiele interne milieu te handhaven, moet de bloedtoevoer naar kritieke organen voldoende. Omdat stroom niet gemakkelijk kan worden gemeten, wordt de bloeddruk gemeten in plaats. De relatie is: Bloeddruk = Blood Flow weerstand van de bloedvaten. Uw weefsels verliezen bloed als uw bloeddruk daalt wanneer u opstaat snel, als u uitgedroogd, of om andere redenen bent. Voor stroom ongewijzigd blijven, moet de weerstand van de vaten verhogen. Dit wordt gedaan door uw ANS, dat resistentie vergroot door een vernauwing slagaders. Indien, ondanks de vernauwing, bloeddruk blijft dalen, vloeien kritische organen, zoals de hersenen, het hart en de longen wordt onderhouden door rangeren bloed weg van minder kritieke organen zoals de darmen, de nieren, de lever, of de huid. In dit geval, de ANS verandert de weerstand van de aderen vanwege 70% van het circulerende bloed in de aderen. Als u PD, neem je medicijnen voor PD, of als u angstig, angstig of in paniek bent, kan je ANS worden "misleid" in het verminderen van de weerstand van je slagaders of aders, laten vallen van uw bloeddruk, en waardoor je duizelig of licht in het hoofd.


• Houdt uw ademhaling onder de 18 ademhalingen / minuut. Dit is het lichaam weg van het voorkomen van hyperventilatie. Als uw behoefte aan zuurstof, of je temperatuur, of je metabolisme stijgt, uw ANS reageert door waardoor je sneller ademen. Als u dat doet, elke ademhaling is diep en je meer energie besteden aan de mechanica van de ademhaling. Dit vermoeit je borst spieren, de "balg" voor je longen, waardoor je adem te snakken. Als je PD, of als u angstig, bang of in paniek bent, uw ANS kan worden "misleid" in het maken van je sneller of hyperventileren ademen. Wanneer je hyperventileren, je "blow off" kooldioxide. Dit, op zijn beurt, kan je hart pond, uw visie wazig is, of je oren ring maken, of kunt u duizelig, licht in het hoofd, of zich zwak voelt.

De ANS begint in een gebied genaamd de hypothalamus, rent de hersenstam naar het ruggenmerg, dan gaat door zenuwen naar alle belangrijke organen en bloedvaten te leveren. Het autonome zenuwstelsel bestaat uit twee delen: het sympathische zenuwstelsel en het para-sympathische zenuwstelsel. De meeste organen worden beheerst door het sympathische zenuwstelsel, door haar zeggenschap van de bloedtoevoer van het orgel. Sommige organen, de ogen, de speekselklieren, het hart en de longen worden beheerst door het sympathische en para-sympathische zenuwstelsel. Activiteit van het sympathische systeem verwijdt de pupil. Activiteit van het para-sympathische systeem vernauwt de pupil. Activiteit van het sympathische systeem afneemt speeksel. Activiteit van het para-sympathische zenuwstelsel verhoogt speeksel. Activiteit van het sympathische systeem versnelt het hart. Activiteit van het para-sympathische systeem vertraagt het hart. Activiteit van het sympathische systeem verbreedt de airwayand verbetert de ademhaling. Activiteit van het para-sympathische systeem vernauwt de luchtwegen en veroorzaakt een piepende ademhaling. De ANS wordt gevraagd om uw lichaam afweer mobiliseren tegen koorts, uitdroging, pijn, shock, angst, angst, schrik of paniek. Om je lichaam voor te bereiden, voor "vlucht, angst, of strijd." De ANS is veranderd in de PD en kunnen niet zo snel of zo adequaat als het zou moeten reageren.

Voorafgaand aan de invoering van L-dopa, artsen beschreef een "PD" persoonlijkheid: een persoon die het regelen was, die een behoefte om dingen te doen had "gewoon zo", die was geobsedeerd door orde en netheid. Vandaag is deze persoon kan worden gediagnosticeerd als een obsessieve-compulsieve stoornis (OCD). Na de introductie van L-dopa waren er berichten van obsessief-compulsief gedrag bij veel mensen met PD die op L-dopa waren. Het gedrag omvatte een obsessieve fixatie op seks. Inderdaad, in een keer, werd L-dopa dacht als een afrodisiacum (het is niet). Het gedrag onder een obsessieve, overmatige fixatie op symptomen van de patiënt, en bij sommige mensen, dwangmatig eten, dwangmatig gokken, dwangmatig bidden, en dwangmatig winkelen. Of dergelijk gedrag tegenwoordig voor L-dopa was of werd veroorzaakt door L-dopa is nooit opgelost. De introductie van de dopamine-agonisten-eerste Parlodel, dan permax, dan Mirapex, en dan Requip-reignited het debat. In de Verenigde Staten, 1 op 50 volwassenen, ongeveer 5.000.000 mensen, worden verondersteld om OCD hebben (5 keer zoveel mensen als hebben PD). Zorgen, twijfels en 'magische' overtuigingen zijn vaak in het dagelijks leven. Echter, wanneer ze overmatig en domineren het leven van een persoon dan een diagnose van OCD wordt gemaakt. Bij OCS, lijkt het alsof je hersenen loopt vast op een bepaalde gedachte of drang en kan niet loslaten.

Obsessies zijn gedachten, beelden of impulsen die over en weer optreden. Je wilt niet dat ze, kunt u ze storend vinden, en kan je je realiseert dat ze niet zinvol, maar ze blijven je leven domineren. Obsessies kan gepaard gaan met gevoelens van angst, walging, of twijfel. Als u OCS je kan proberen, onbewust, om "af te leiden" je geest uit je obsessies door het uitvoeren van "rituelen" of dwanghandelingen. Dwanghandelingen acts je over en weer uit te voeren, vaak volgens bepaalde "regels." Zo kunt u herhaaldelijk controleren om te zien of je je pillen hebt genomen. Veel van de rituelen geven je geen plezier, maar je ze doen, omdat je "gedwongen." Sommige van uw compulsies, hoewel je weet dat ze destructief, je plezier geven. Deze omvatten dwangmatig gokken, winkelen, en dwangmatig seks, met inbegrip van pornografie, telefoon seks en video seks. Obsessies en compulsies nemen veel tijd en interfereren met uw werk, sociaal leven, familie en relaties. De meeste mensen met PD die lijden aan obsessies en compulsies herkennen op een gegeven moment dat deze acties onredelijk. Als ze niet erkennen dat deze obsessieve-compulsieve overtuigingen en handelingen onredelijk zijn, kan dit suggereren ze "uitbroeden" een dementie.

Obsessies en compulsies kunt starten op elk gewenst moment, van voorschoolse leeftijd naar volwassenheid. Gemiddeld, mensen met obsessies en compulsies zie 3:57 artsen en kunnen besteden vele jaren zoeken naar de behandeling voordat ze worden gediagnosticeerd. Obsessies en compulsies de neiging om te underdiagnosed omdat mensen met hen gesloten zijn of onvoldoende inzicht over hen. Uit onderzoek blijkt dat obsessies en compulsies betrekken problemen in de communicatie tussen uw frontale-orbitale en cingulate lobben en uw basale ganglia. Deze hersenstructuren gebruik maken van de chemische boodschappers dopamine en serotonine. Er wordt aangenomen dat lage serotonine prominent betrokken bij obsessies en compulsies. Hoog, en paradoxaal genoeg laag is, kan de hoeveelheid dopamine ook betrokken. Geneesmiddelen die de hersenen concentratie van serotonine verhogen verbeteren vaak obsessies en compulsies. Dergelijke geneesmiddelen zijn de selectieve serotonine heropname remmers, medicijnen zoals Seroxat, Prozac en Zoloft, die ook worden gebruikt om depressie te behandelen.

Er is geen test voor OCD. In plaats daarvan wordt de diagnose gesteld op basis van een evaluatie van de symptomen van de persoon. Een stoornis in verband met OCS is het syndroom van Tourette. Tourette syndroom wordt gekenmerkt door motorische en vocale tic-stoornissen. Tics zijn snelle, onwillekeurige, ruk-achtige bewegingen. Zij omvatten grimassen, haalt zijn schouders op, grunts en snorts.Tourette 's is dat het het gevolg van de hoge dopamine niveaus en lijkt, voor een deel, mensen met PD die dyskinesie. Depressie en OCS komen vaak samen. Hoewel stress-OCD erger kan maken, de meeste mensen met OCD melden dat hun symptomen kunnen komen en gaan niet gerelateerd aan stress. Mensen met OCD kunnen drugsmisbruik. Dit kan voorkomen bij sommige PD-patiënten die worden "verslaafd" aan Sinemet, leven voor hun volgende "aan" en bang voor hun volgende "off."

Hallucinaties kunnen voorkomen bij mensen die behandeld worden met PD drugs. Ze zijn meestal visueel en gaan vaak gepaard met wanen. De combinatie wordt een psychose. Het kan moeilijk of zelfs onmogelijk zijn voor u om uw echtgenoot ervan te overtuigen dat er niemand zijn of dat je niet gaat om hem of haar te schaden. Dergelijke symptomen veroorzaken leed bij families en zijn de meest genoemde reden voor het plaatsen van een patiënt in een verpleeghuis.

Psychose mogelijk zonder dementie in LSD, amfetamine of cocaïne psychose en dementie kunnen optreden zonder psychose in LBD of de ziekte van Alzheimer, maar in aanwezigheid van dementie, psychose eerder verschijnen. Symptomen van psychose omvatten hallucinaties, het zien van dingen die niet bestaan, wanen, een geloof in iets zonder basis in de werkelijkheid, en paranoia, een geloof dat mensen op zoek zijn naar om je kwaad. Obsessies met specifieke onderwerpen, zoals kiemen, geslacht of dood en sterven, en dwanghandelingen zoals gokken, eten, praten, en seks, komen vaker voor dan gemeld.

Wanneer behandeld met PD drugs, PD-patiënten, of hun dementie wordt erkend of niet erkend, kan een psychose die "ontmaskert" een onderliggende dementie te ontwikkelen. Het type en de ernst van de psychose zal afhangen van de onderliggende dementie en de soort en hoeveelheid van de drugs. Anticholinergica, zoals Artane, Cogentin, Kemadrin en Symmetrel, worden gebruikt in de PD om tremor te controleren; andere anticholinergica, Ditropan en Detrol, controle blaas prikkelbaarheid, en nog anderen, zoals Elavil en Sinequan, worden gebruikt om depressie of slapeloosheid te behandelen . Dergelijke medicijnen hebben meer kans op een psychose veroorzaken dan dopamine drugs. Onder de dopamine drugs, de agonisten Mirapex, Requip, en permax hebben meer kans op een psychose veroorzaken dan Sinemet.

Psychose kunnen voorkomen bij mensen met Parkinson die niet op anticholinerge drugs, agonisten, of Sinemet. Hoewel een psychose een onderliggende dementie kunnen ontdekken, is het niet te betekenen dat een persoon een dementie of een dementie te ontwikkelen. Een psychose is omkeerbaar als de oorzaak is gevonden, maar een dementie is niet omkeerbaar. De psychose in PD lijkt de psychose bij jongeren zonder dementie die een overdosis drugs zoals amfetamine, methamfetamine, cocaïne en ecstasy. Het lijkt ook voor een deel de psychose van schizofrenie. De gevallen waarin PD psychose lijken, anders dan na de toevoeging van een nieuw geneesmiddel, zijn:

• Intensive care psychose. Dit gebeurt wanneer een persoon met PD in een intensive care unit-met klokken luiden, piepers piepen, lichten knipperen, en vreemdelingen komen en gaan-is slaaptekort en ontwikkelt een psychose. Een onderliggende dementie al dan niet bestaan.

• Postoperatieve psychose. In dit geval een persoon met PD ontwikkelt een psychose na chirurgie en anesthesie, afhankelijk van het type en de duur van de operatie en anesthesie, de ernst van bloedverlies en het type en de hoeveelheid vocht gegeven. Een onderliggende dementie al dan niet bestaan.

• Sundown psychose. Hier, een persoon met PD ontwikkelt een psychose 's nachts wanneer in een vreemde omgeving. Een onderliggende dementie meestal bestaat.

• De "DTS." Psychose kan gebeuren wanneer een persoon per ongeluk en abrupt van alcohol onttrokken.

Andere oorzaken van psychose kan zijn:

• Uitdroging.

• Een hoge koorts.

• Hypoglykemie.

• Infecties (meestal van de long en de blaas). Deze kunnen al dan niet geassocieerd met koorts.

• Nierfalen.

• ziekte Lung. Ademhalingsproblemen kan resulteren in een gebrek aan hersenen zuurstof, behoud van kooldioxide en veranderingen in zuur-base evenwicht.

• leverfalen.
• Strokes (vooral als ze voorkomen in specifieke regio's).

• Schildklier ziekte (in het bijzonder een overactieve schildklier).


In PD, dementiesymptomen gevolg van een verlies van dopamine, norepinefrine, serotonine en acetylcholine cellen in verschillende hersengebieden. Het type en de ernst van het symptoom zal afhangen van het type, de ernst en de plaats van het celverlies. In PD psychose, symptomen het gevolg zijn van teveel dopamine en misschien noradrenaline en serotonine in verschillende hersengebieden. Het type en de ernst van de symptomen ook afhangen van de duur en de hoeveelheid behandeling Parkinson geneesmiddelen. Niet alle PD patiënten hebben allemaal symptomen. Soms, hoewel de geschetste verschillen verschijnen duidelijke grens, ze zijn niet, zoals hier beschreven:

• In dementie, je gebrek aan bewustzijn. Je realiseert je niet of erkennen dat er iets mis is. In psychose, je bent super of HyperAware van uw omgeving.

• In dementie, je gebrek aan alertheid. Je slaapt de hele dag. In psychose, je bent wakker de hele nacht, en je kan wel of niet slapen tijdens de dag.

• In dementie, heb je moeite met het geheugen. Je kan me niet herinneren de dag, de datum, het jaar, of waar je bent, en je verdwaalt in een nieuwe plaats. In psychose, kan je geheugen intact zijn, maar u kunt zo angstig en zo afgeleid dat je niet kunt herinneren.

• In dementie, heb je moeite met aandacht. Je kan me niet herinneren hoe je een woord ASW-O-RL-D achterwaarts spellen. In psychose, kun je niet betalen aandacht lang genoeg om spellW-WERELD achteruit.

• In dementie, heb je moeite met berekeningen. U mag niet in staat om uw chequeboek evenwicht of wisselgeld. In psychose, kunt u niet in staat om aandacht te besteden lang genoeg om uw chequeboek evenwicht of te wijzigen.

• In dementie, heb je moeite met het gebruiken en begrijpen van woorden. Je vergeet wat bepaalde woorden betekenen, en je kunt niet denken aan de naam van een object. In psychose, je bent te afgeleid om na te denken.

• In dementie, u moeite volgende aanwijzingen of instructies hebben, zo hard als je kan proberen. U mag niet in staat om zich te organiseren, plannen, of denken van nieuwe ideeën. In psychose, kun je niet lang genoeg stilzitten om iets te doen.

• In dementie, kan je apathisch zijn en geen interesse in mensen of in uw omgeving te nemen. U kan verschijnen depressief, maar je bent het niet. Meestal ben je niet verdrietig, en je niet schuldig voelen. In psychose, je stemmingen ongeschikt zijn; bijvoorbeeld je gelukkig als anderen verdrietig bent. Je verandert snel en gaan van beneden naar boven naar beneden zonder aanwijsbare redenen. Je bent erg angstig en paniek gemakkelijk.

• In dementie, kan je obsessies en compulsies hebben. U kunt "passieve" dwanghandelingen hebben, neuriën of herhalen van stereotiepe uitdrukkingen. In psychose, kan je "positief", maar destructieve obsessies en compulsies. U kan worden geobsedeerd door ziektekiemen, met uitsluiting van alle activiteiten, of u kunt een dwang om te gokken, eten, verzamelen afval, of zich bezighouden met afwijkend seksueel gedrag te hebben.

• In dementie, je bent niet in staat om dit te lezen. In psychose, bent u in staat om dit te lezen, maar gij hebt niet gewild.

Ongeveer 30 % van alle mensen met PD ontwikkelen dementie , gedefinieerd als een verlies van eerder verworven denkvermogen . Een milde verlies van enkele van deze vaardigheden niet dementie , maar een duidelijk verlies van veel van hen . Soms familieleden kijken veranderingen in het denken en gaan ervan uit dat de patiënt vertoont opzettelijk gedrag of dat de veranderingen zijn onderdeel van een depressie. Sommige patiënten zijn goed in het verbergen van hun problemen door het uitstellen van vragen aan andere leden van het gezin of door te ontkennen dat er een probleem is . Het is belangrijk voor uw arts om de patiënt en u , zijn familielid , over de veranderingen in gedrag, persoonlijkheid , of symptomen van verwarring, angst , desoriëntatie , of intrekking te vragen .

PD dementie begint " in stilte ", vergelijkbaar met zichzelf PD . Het vordert ook langzaam . PD dementie optreedt bij mensen die 70 of meer jaar oud . In het algemeen , een 10 - bestaat om 15 - jaar vertraging tussen PD en PD dementie. PD dementie het gevolg van een verlies van zenuwcellen in verschillende hersengebieden : De cellen dopamine , norepinefrine of acetylcholine . De dementie van PD geassocieerd met Lewy lichamen , ronde structuren binnen de cel . Het kan worden aangeduid als diffuse Lewy Body , diffuse Lewy Body dementie , Lewy Body ziekte , of Lewy Body dementie , afhankelijk van de specifieke betrokken gebieden en de mate waarin zij getroffen verschillende affectieve , gedrags cognitieve en psychiatrische symptomen verschijnt . De tijd van verschijning , de ernst en het type en de variëteit van symptomen gewoonlijk , maar niet altijd , kan een arts een dementie van elkaar onderscheiden .

Bepaalde aandoeningen kunnen veroorzaken dementie - achtige symptomen , maar als de oorzaak is en kan worden behandeld , de symptomen verdwijnen .

De meest voorkomende dementie - achtige symptomen zijn:

1 . Depressie bestaande uit apathie , onverschilligheid en onwil om iets te doen of zeggen kan dementie nabootsen .

2 . Nierfalen .

3 . Leverfalen.

4 . Schildklier ziekte , ofwel een te traag of een overactieve schildklier.

5 . Thiamine ( vitamine B1 ) deficiëntie.

6 . Vitamine B12 deficiëntie , wat kan leiden tot anemie ( genaamd pernicieuze anemie ) , moeilijkheden met het evenwicht en echte dementie .

7 . Een langzaam groeiende tumor of een bloedstolsel in een " stille regio" van de hersenen een regio waar een tumor of een bloedprop kan groeien tot een groot formaat zonder eerst veroorzaken hoofdpijn of verlamming .

Ongeveer 50 % van de mensen met Parkinson lijden aan depressie. In sommige , depressie is het eerste symptoom van de ziekte van Parkinson. Mensen met PD kunnen lijden aan een endogene depressie , een depressie niets van doen hebben externe gebeurtenis . Dergelijke depressies deel van de chemische onbalans onderliggende PD Sommige studies hebben aangetoond dat de PD medicijn Mirapex ook optreden als een anti - depressivum bij sommige mensen met dergelijke biochemische depressie , zelfs als ze niet PD hebben . Mensen met PD kan ook last hebben van een exogene depressie , een depressie in verband met externe gebeurtenissen , zoals verlies van baan, pensionering , of kennis van een familielid met geavanceerde PD met angst om als uitgeschakeld als de relatieve . Bij sommige mensen is depressie geassocieerd met angst , en in sommige , de angst is zo overweldigend dat geagiteerde depressie is een resultaat . Depressie wordt soms geassocieerd met een slaapstoornis : een onvermogen om in slaap vallen 's nachts , verlengde slapen gedurende de dag , of een combinatie van beide . In sommige , depressie geassocieerd is met een passief , stil en teruggetrokken staat en kan op verschillende manieren worden behandeld en afhankelijk van het aantal geassocieerde factoren eerder beschreven .

Hoe weet je of je depressief bent? Soms proberen om te bepalen of je depressief bent of dat je PD hebt of beide is moeilijk. Iemand met PD die een droevig , pokerface , een zachte , huilerig stem , en een gebogen houding ( gebogen alsof dragen van het gewicht van de wereld op zijn of haar schouders ) kan verschijnen depressief wanneer hij of zij niet . Omgekeerd , een depressief persoon die langzaam beweegt , praat zachtjes , en wandelingen voorovergebogen lijkt te PD hebben wanneer hij of zij dat niet doet. Je mag als depressief tijdens de afgelopen week heb je gehuild zonder aanwijsbare reden ; hebben gevoeld verdrietig, hulpeloos , of schuld getroffen ; had moeite met slapen 's nachts of de hele dag hebben geslapen , hebben bezorgd , angstig , onzeker , of bezorgd zonder gevoeld aanwijsbare reden ; interesse in je werk hebben verloren , hobby's , familie of vrienden , en zijn begonnen met alcohol zwaar drinken .

De Depressie Vragenlijst ( tabel 2 ) kan u helpen bepalen of je depressief bent . De vragenlijst is gebaseerd op de Hamilton Depression Scale en is niet gevalideerd als een test , het is eerder bedoeld als een pedagogisch begeleider . Indien tijdens de afgelopen week u een van de volgende symptomen op 4 of meer dagen hebben gehad , "Ja" , als je niet hebt, selecteer dan " Nee " Als u ja antwoordde op 10 of meer vragen , dan bent u waarschijnlijk depressief . Als je antwoord ja om 15 of meer vragen , dan ben je depressief . Bespreek dit met je partner , familie , minister, en arts . Als u gedacht van het beëindigen van uw leven , onmiddellijk hulp zoeken .

Behandeling van depressie begint met een openhartige discussie tussen u en uw gezin over de reden waarom je depressief bent . De discussie moet dan betrekken uw arts . De behandeling kan bestaan uit het adviseren , gedragsverandering , of psychiatrische analyse. Antidepression geneesmiddelen kunnen worden voorgeschreven . De selectieve serotonine heropname remmers ( SSRI's ) - Celexa , Paxil , Prozac en Zoloft - zijn de meest voorgeschreven antidepression drugs. Ze verhogen het niveau van serotonine in de hersenen . Lage niveaus van serotonine worden geassocieerd met depressie en angst . De SSRI neemt ten minste 2 tot 3 weken werken . Bijwerkingen zijn vermoeidheid, gewichtstoename, en verlies van libido , maar ze zijn minder vaak voor bij SSRI's dan in andere klassen van anti - depressie medicijnen . Wellbutrin verhoogt de hersenen dopamine niveaus in alle regio's van de hersenen , niet alleen degenen die effecten PD . Het is nuttig bij de apathische depressie van de PD. Bijwerkingen zijn agitatie en zelden toevallen .