Item gefilterd op datum: december 2012

Chronische bronchitis en emfyseem zijn gegroepeerd onder de term chronische obstructieve longziekte (COPD). De kwestie van een vereniging van COPD en RLS op dit moment blijft controversieel in afwezigheid van goede epidemiologische studies in de algemene bevolking. Deze vereniging werd ongeveer 40 jaar geleden gemeld. Sindsdien zijn er verspreid meldingen van RLS bij COPD patiënten. Opgemerkt zij dat de diagnose van RLS werd in deze populatie vóór de oprichting van de algemeen aanvaarde IRLSSG diagnostische criteria voor RLS (zie vraag 4).

Voor de beantwoording van deze vraag over de prevalentie van slaapapneu bij RLS, is het essentieel om te begrijpen wat er bedoeld wordt met slaapapneu. Het woord "apneu" is afgeleid van een Grieks woord dat 'bij gebrek aan adem. "Apneu-dat wil zeggen, stopzetting van de ademhaling optreden tijdens de slaap heet slaapapneu. De meeste mensen, vooral na de leeftijd van 50 tot 60 jaar, stoppen met ademhalen even een paar keer tijdens hun nachtelijke slaap. Deze voorwaarde is normaal en geen reden tot bezorgdheid. Bij een normaal individu kan deze ademhaling stoppen later wel vijfmaal per uur slaap. De ademhaling moet stoppen voor minstens 10 seconden tijdens de slaap voor het klinisch significant te worden beschouwd. Soms ademen kan niet volledig stoppen maar met 30% verlaagd tot 50% van de normale ademvolume, een aandoening bekend als hypopnea. Zoals slaapapneu, hypopnea heeft zowel korte termijn als op lange termijn schadelijke gevolgen.

Drie soorten apneus-bovenste luchtwegen obstructieve, centrale en gemengde typen-zijn beschreven in de literatuur. De meest voorkomende en ernstige vorm is obstructief slaap apneu syndroom (OSAS). In dergelijke abnormale ademhaling tijdens de slaap, de doorgang van ingeademde lucht geblokkeerd wordt in het gebied van de bovenste luchtwegen, meestal op het niveau van het zachte gehemelte (zachte spierweefsel in de rug van het dak van de mond). Bijgevolg lucht niet in de longen (de ademhaling organen die verantwoordelijk zijn voor het handhaven van een normale ademhaling en zuurstofgehalte in het bloed op het optimale niveau) in te voeren en het bloed zuurstof niveau in het algemeen onder het normale niveau daalt. Het middenrif (de belangrijkste spier van de ademhaling, het scheiden van de onderkant van de borst van de bovenbuik) en andere borstwand spieren houden contracting, proberen om de obstructie in de bovenste luchtwegen te overwinnen. De hersenen stuurt impulsen, vertellen het onderwerp om wakker te worden. De persoon wakker wordt vervolgens met een luid gesnurk. Zodra het individu wakker, de spierspanning in de bovenste luchtwegen en de tong weer normaal niveau. De tong naar voren beweegt, de obstructie is opgelucht, en normale ademhaling hervat. Deze cyclus herhaalt zodra het individu terug te slapen.

In een mild geval van obstructieve slaapapneu, de cyclus van apneu en normale ademhaling komt slechts enkele keren. In ernstige gevallen kan de cyclus honderden malen herhalen herhaaldelijk het bloed zuurstofgehalte verlagen gedurende de nacht en slapen het individu verstoren. Omdat hij of zij krijgt een onvoldoende hoeveelheid slaap, de persoon is slaap beroofd en slaapt overmatig overdag in een ongeschikte plaats en onder ongepaste omstandigheden.

In centraal apneu, de luchtstroom stopt bij de neus en mond, en de lucht niet in de longen komt. Tegelijkertijd, de ademhaling inspanning van het middenrif en andere spieren van ademhaling stopt. Centrale apneu is geassocieerd met een aantal neurologische aandoeningen en kan ook worden veroorzaakt door langdurige inname van opioïde medicaties. Opioïden worden vaak voorgeschreven aan patiënten met ernstige vergroting en mensen met een ernstige en refractaire RLS (zie vraag 76 en 80).

Gemengde apneu wordt gekenmerkt door een initiële periode van centrale apneu, gevolgd door een periode van obstructieve apneu. In de meest voorkomende vorm van de bovenste luchtwegen OSAS, de patiënt ervaart een groot aantal periodes van gemengde apneus evenals een aantal centrale apneus. Slaapapneu komt vaker voor bij mannen dan vrouwen, hoewel de prevalentie stijgt eveneens bij postmenopauzale vrouwen.

Waarom de spierspanning in de bovenste luchtwegen valt overdreven bij patiënten met slaapapneu, waardoor een obstructie van de bovenste luchtwegen, is niet bekend. Bij veel patiënten de huig (het stukje zacht peervormige structuur die kan worden gezien bungelen neer van het zachte gehemelte van de achterkant van de tong) en het zachte gehemelte zijn omvangrijk en lang, het verkleinen van de bovenste luchtweg. Bij kinderen kan grote amandelen en neusamandelen (lymfeweefsel in de keel achter de neus) de lucht passage verfijnen, waardoor luid snurken en slaapapneu. De zenuwcellen verantwoordelijk voor spieren in de tong en andere bovenste luchtwegen spieren lijken minder impulsen doorgeven aan deze weefsels. Er zijn geen aanwijzingen dat de meeste patiënten met slaapapneu structureel defect in de zenuwcellen van de hersenstam (het onderste deel van de hersenen). Natuurlijk kan elke neurologische aandoeningen (bijvoorbeeld beroerte, tumor, trauma, multiple sclerose) de hersenstam of hersenen beïnvloeden slaapapneu veroorzaken ook.

De belangrijkste nachtelijke symptomen van patiënten met slaapapneu bestaat uit een lange geschiedenis van luid snurken, stoppen van de ademhaling tijdens de slaap herhaaldelijk 's nachts (gezien door een bed partner), en recidiverende ontwaken dat verstoren en versnippering van de slaap. De belangrijkste symptomen overdag zijn overmatige slaperigheid op ongepaste tijden en onder juiste omstandigheden waarin ongevallen en bijna-ongevallen kan veroorzaken tijdens het rijden. Patiënten kunnen vergeetachtig zijn. Men kan impotentie als ze lijden aan ernstige slaapapneu lang. Hoewel de meeste patiënten met apneu zwaarlijvig zijn en op middelbare leeftijd of ouderen, kan deze aandoening ook toeslaan dunne mensen en kan voorkomen op jongere leeftijd. Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan deze symptomen voor het maken van een adequate diagnose omdat een effectieve behandeling wordt voorkomen dat de lange termijn schadelijke gevolgen van slaapapneu-hoge bloeddruk, coronaire arteriële aandoeningen, hartfalen, hartritmestoornissen, beroertes, hartaanvallen, en bijzondere van de korte termijn en lange termijn geheugen.

In termen van prevalentie van slaapapneu, de meest geciteerde cijfer komt uit onderzoek uitgevoerd aan de Universiteit van Wisconsin School of Medicine. Deze studie toonde aan dat ongeveer 4% van de mannen en 2% van de vrouwen tussen de leeftijden van 30 en 60 jaar hebben slaapapneusyndroom, die niet alleen de slaap opgenomen afwijkingen, maar ook overdag symptomen omvat. In dezelfde studie analyse van nachtelijke slaap opnamen alleen bleek dat 24% van de mannen en 9% van de vrouwen trad minimaal vijf episodes apneus en hypopneus per uur.

Een aantal beperkte studies hebben vragen over de vraag of de prevalentie van slaapapneu stijgt bij personen met RLS. De herhaalde arousals dat hervatting van de ademhaling volgen na episodes van apneu worden begeleid door periodieke beenbewegingen die PLMS lijken. Deze beenbewegingen, die ademhalings-gerelateerde PLMS worden genoemd, verschillen van echte PLMS. Na de behandeling van OSAS, worden deze beenbewegingen algemeen geëlimineerd. Op basis van deze beenbewegingen tijdens de slaap, maar sommige patiënten verkeerd gediagnosticeerd als hebbende RLS. Men moet niet vergeten dat RLS is een aandoening van rust tijdens de periode van ontspannen waakzaamheid, terwijl PLMS optreedt tijdens de slaap en wordt opgemerkt in de meerderheid van de patiënten met RLS.

Enkele anekdotische rapporten hebben verbetering van RLS-symptomen beschreven na behandeling van slaapapneu bij patiënten met comorbide RLS en OSAS. In een studie, na behandeling van OSAS door continuous positive airway pressure (CPAP) titratie, de patiënt toonde verbeteringen in RLS-en slaap-apneu-gerelateerde symptomen. Kortom, de relatie tussen OSAS en RLS blijft onzeker. Tot grootschalige epidemiologische studies worden uitgevoerd in de algemene bevolking, de ware aard van deze link (indien aanwezig) kan niet definitief worden vermeld.

Veel aandoeningen zijn geassocieerd met RLS die traditioneel als "secundaire". De term "secundaire" impliceert causaliteit, echter, en het is onbekend of deze voorwaarden inderdaad verantwoordelijk zijn voor RLS of eenvoudig leiden RLS symptomen bij patiënten die reeds een predispositie (waarschijnlijk genetisch) deze voorwaarde. Vandaar dat de betere term is "comorbide", wat betekent dat deze voorwaarden worden geassocieerd met RLS. Tabel 8 geeft deze comorbiditeit. Voor de diagnose van deze comorbiditeit, een geschiedenis, een lichamelijk onderzoek en passende laboratoriumtests zijn belangrijk.

Een subgroep van patiënten met RLS (de zogenaamde co-morbide RLS) ervaring sensomotorische neuropathie (zenuw dysfunctie veroorzaken gevoelsstoornissen zoals tintelingen en gevoelloosheid en motorische stoornissen zoals spierzwakte), maar de relatie tussen RLS en deze entiteiten blijft onzeker. De sensorische symptomen van RLS worden beschreven als diep, onaangenaam, onplezierig en vaak nonlocalizable ongemak (bij ongeveer 20 tot 25% van de patiënten, zijn deze gewaarwordingen eigenlijk beschreven als pijnlijk) zonder geassocieerde aantasting van gevoel op lichamelijk onderzoek. In tegenstelling, de sensorische eigenschappen van polyneuropathieën bestaan uit tintelingen, gevoelloosheid, branden, steken en sensaties in een "kous en handschoen" distributie, en aantasting van gevoel op lichamelijk onderzoek. De sensorische symptomen van polyneuropathieën aanwezig zijn ofwel met tussenpozen of de hele dag en niet per se slechter in de avond, ze over het algemeen niet afgelost door bewegingen. Bij ongeveer 20% tot 25% van de patiënten met idiopathische RLS werkelijke pijn dan een intens onaangename gevoel-een opvallende symptoom. Een ander punt om te onthouden is dat de positieve familiegeschiedenis is aanwezig vaker bij patiënten met idiopathische RLS eerder dan in die met polyneuropathieën. RLS is vaker te vinden in combinatie met diabetische polyneuropathie en bepaalde erfelijke neuropathieën.

Het is niet precies duidelijk waarom sommige patiënten met polyneuropathie ontwikkelt symptomen van RLS, terwijl veel patiënten ontwikkelen geen RLS. Misschien is die patiënten die genetisch voorbestemd zijn om RLS ontwikkelen ontwikkelen symptomen van RLS in samenwerking met hun polyneuropathieën. De vereniging van RLS en bloedarmoede door ijzertekort werd besproken in vraag 24. Een toenemende prevalentie van RLS (20% tot 50%) genoteerd bij chronische nierinsufficiëntie, vooral bij patiënten die dialyse. Klinisch, de symptomen zijn vergelijkbaar bij patiënten met comorbide renale (nier) mislukking en RLS en patiënten met idiopathische RLS. Sommige rapporten hebben aangegeven dat de symptomen van RLS soms verdwijnen na niertransplantatie, suggereert een aantal mogelijke onbekende biochemische factoren kunnen RLS-achtige symptomen veroorzaken bij nierfalen.

Bepaalde voorwaarden kan RLS na te bootsen, waardoor het moeilijk is om ze te onderscheiden van echte RLS . Deze voorwaarden niet RLS veroorzaken , echter. De RLS nabootsen voorwaarden kunnen worden ingedeeld in twee grote categorieën worden ingedeeld : degenen die abnormale rusteloosheid veroorzaken en die worden geassocieerd met ongemak of pijn in de benen ( zie tabel 7 ) . De belangrijkste overlappende symptomen tussen RLS en bootst verwarrend de diagnose zijn ongemak in rust en een drang om de benen te bewegen .

Bepaalde feiten over RLS kan helpen bij het differentiëren echte RLS uit deze nabootst . RLS symptomen zijn persistent en niet voorbijgaande , anders dan het geval is bij sommige nabootst . RLS-symptomen worden veroorzaakt door rust , sommige bootst worden ook uitgelokt door rust (bijvoorbeeld krampen ) , maar niet anderen ( bv. acathisie , gegeneraliseerde angststoornis ) . RLS-symptomen zijn snel afgelost door beweging (sommige bootst zoals krampen en positionele ongemak zijn ook opgelucht door beweging ) , terwijl veel bootst niet worden afgelost door bewegingen . RLS symptomen zijn niet gemakkelijk verlicht door eenvoudige orthostatische verandering tegenstelling positionele pijn in de benen . Vrijheidsberoving en opsluiting zijn zeer schrijnend om RLS patiënten. Slaapstoornissen is ook heel gebruikelijk in RLS en is vaak toe te schrijven aan het been symptomen. Het is zeer belangrijk om de vier essentiële criteria ( zie tabel 2 ) vergeet RLS onderscheiden van de verschillende nabootst . In atypische gevallen zal de ondersteunende functies (zie tabel 3 ) blijken nuttig bij het maken van de diagnose en differentiërende RLS uit nabootst .

Akathisia betekent letterlijk ' onvermogen om te zitten. "Van alle nabootst , acathisie is de meest moeilijk te onderscheiden van RLS , met name in een gevorderd stadium RLS en wanneer de RLS patiënt heeft ernstige vergroting . Acathisie meest lijkt na gebruik van neuroleptica ( geneesmiddelen die de zenuwen en worden gebruikt om psychotische aandoeningen ) . Deze aandoening wordt gekenmerkt door een verlangen om voortdurend in beweging en een onvermogen om te zitten of te staan . Het innerlijk gevoel van rusteloosheid of fidgetiness resultaten in gedwongen lopen. De patiënt blijft bewegen , het oversteken en uncrossing de benen , het schommelen van de hele lichaam , marcheren in de plaats, en voortdurend verschuiven van de lichaamshouding tijdens het zitten . Anders dan in RLS , zijn deze bewegingen niet volgen een circadiaan patroon , maar eerder aanwezig zijn gedurende de dag. De bijna - constante verplaatsingen geen verlichting van de intense neiging om te bewegen acathisie , in tegenstelling tot de verlichting van de RLS-symptomen verkregen door beweging .

Nachtelijke krampen in de benen kan ook nabootsen RLS . Zoals beschreven in vraag 33 , is het soms moeilijk om deze aandoening te onderscheiden van RLS . Veel normale mensen hebben repeterende bewegingen van de ledematen die vrijwillig in eerste instantie worden uitgevoerd , maar later worden gewoonten ( gewoonte spasmen ) en worden onbewust uitgevoerd . Deze bewegingen kunnen bestaan uit repeterende voet tikken , been schudden , en ritmische schouder bewegingen . Dergelijke patiënten niet klagen over een ongemakkelijk gevoel en geen drang om te bewegen niet .

De patiënt met polyneuropathie kunnen klagen over " spelden en naalden " sensaties of de " benen gaan slapen . " Deze symptomen aanwezig zijn met tussenpozen gedurende de dag , niet alleen tijdens inactiviteit of uitsluitend in de avond. Geschiedenis van de patiënt kan een oorzaak zijn voor dit type van neuropathie , zoals diabetes mellitus , en neurologisch onderzoek aan het licht kan het bewijs van schade aan de zenuwen in de benen in de vorm van waardevermindering van gevoel of aantasting van de beenspier reflexen tonen . In de differentiële diagnose tussen idiopathische RLS en de omstandigheden nabootsen RLS , is het belangrijk te kijken naar subtiele signalen op basis van de anamnese en lichamelijk onderzoek dat naar de juiste diagnose. Bovendien kan laboratoriumonderzoek worden uitgevoerd om een aantal van de voorwaarden die RLS nabootsen diagnosticeren.

Vraag een willekeurige patiënt die lijdt aan RLS , en hij of zij zal je vertellen dat het een echte ziekte . RLS is geen triviale ziekte , noch is het " ziekte mongering " zoals sommige mensen het hebben bestempeld , terwijl het verklaren van RLS een ziekte geheel gemaakt door de farmaceutische industrie in een poging om meer drugs te verkopen. RLS treft ongeveer 10 % van de bevolking en 2,7% van de bevolking dat ernstige ziekte . Samengevat , RLS treft miljoenen mensen .

RLS is de meest voorkomende bewegingsstoornis veroorzaakt ernstige slaapstoornissen ondervonden bij artsen ' dag - tot-dag praktijk . Deze ziekte heeft een grote invloed op de slaap en kwaliteit van leven , zodat patiënten ellendige nacht na nacht weken en maanden , en in sommige gevallen jaren . Sommige mensen brengen nacht na nacht rond te lopen en moeite in slaap te vallen , de volgende dag , kunnen zij niet kan werken vanwege een gebrek aan concentratie , slecht beoordelingsvermogen , wanordelijke denken , soms overmatige slaperigheid en depressief en angstig stemming. Robert Yoakum , een RLS patiënt , heeft een boek dat de frustraties en ellende van veel patiënten beschrijft in termen van persoonlijke getuigenissen ( zie vraag 100 ) geschreven.

Een recente genoom-brede associatie studie van RLS ontdekte een biologische basis voor deze ziekte , met gemeenschappelijke varianten in bepaalde genomische regio meer te bieden dan een 50% toename van het risico op het ontwikkelen van RLS - PLMS . Niettemin, omdat er nog geen laboratorium bevestigende tests van RLS geweest , sommige sceptici blijven om het bestaan van de ziekte in twijfel , zelfs als ze voorbijgaan aan de enorme hoeveelheid onderzoek die de ijzer - dopamine -verbinding , de definitieve erfelijkheid van de ziekte, en de zeer goede reacties op therapie verkregen tijdens dubbelblinde , placebo- gecontroleerde klinische studies bij deze patiënten . Al deze opmerkingen moet geen twijfel dat RLS is een echte ziekte verlaten .

Charlotte zei

: In juni 1983 werd ik wakker met wat voelde als een sterke elektrische schok naar beneden van de binnenkant van mijn rechterknie en schieten tot aan mijn enkels . Deze schokken veroorzaakt ondraaglijke pain.When Ik sprong uit bed en stond op , ze zijn gestopt . Ik ging terug naar bed , viel in slaap voor ongeveer een uur of twee en werd opnieuw gewekt door dezelfde vreselijke gewaarwordingen . In de ochtend , zag ik een groot zwart - andblue markering langs de binnenkant van mijn knie , die gezwollen was . Ik ging naar de eerste hulp en werd verteld door de arts dat ik een bloedvat was gebarsten en om te rusten .

De volgende twee nachten , de symptomen terug . Op de vierde nacht , overleven met minder dan een uur van de slaap, mijn linkerbeen werd op soortgelijke wijze beïnvloed. Gedurende de nacht , elk van mijn benen om beurten me wakker na niet meer dan een uur van de slaap. Mijn nachtelijke pijn en gebrek aan slaap zijn gevolgen heeft voor mijn prestaties op het werk. Ze negatief beïnvloed mijn hele leven . De kwaliteit van mijn leven was verslechterd. Ik was constant uitgeput . Aan de ene kant , kon ik niet wachten om in bed te krijgen , aan de andere kant was ik bang om dat te doen . Ik wist dat de symptomen zou zodra ik in slaap viel opnieuw. Ik leefde door jaren van pijn en frustratie . Ik was constant een verkeerde diagnose gesteld . Ik ging van pijn klinieken om acupuncturisten , vasculaire specialisten , internisten , neurologen , en massage therapeuten , en onderging ruggenprik en chirurgie ( voor wat een arts wel een geblokkeerde zenuw in mijn been ) . Ik was wanhopig . De grootste klap die ik tegenkwam was toen ik werd doorverwezen naar een psychiater , die dacht dat al mijn symptomen waren gerelateerd aan de dood van mijn moeder 43 jaar geleden .

Na meer dan een decennium van het lijden , las ik over RLS in een Canadees medisch tijdschrift . Tot slot, ik herkende mijn conditie en had het besef dat al mijn zeven broers en zussen lijden onder de zelfde syndroom. Ik was gelukkig genoeg om een arts die gespecialiseerd is in RLS vinden . Dankzij zijn empathie en kennis , doe ik beter. Momenteel ben ik de Manhattan steun groepsleider voor het Restless Legs Syndrome Foundation, een non-profit organisatie die tot doel heeft mensen en artsen machtigen met de basiskennis van RLS .

Als u symptomen van ernstige depressie zoals vermeld in tabel 6 , dan is het belangrijk om te bepalen of deze symptomen aanwezig waren voordat u werden gediagnosticeerd met RLS of als ze langs kwam nadat je had last van de symptomen van RLS voor bepaalde tijd. Als uw symptomen van ernstige depressie vooraf aan de ontwikkeling van RLS en je hebt geen behandeling voor hen had , dan heb je zeker de behandeling - vooral als u zelfmoordgedachten hebt of als u een ernstige aantasting van de kwaliteit van leven. Als dit een urgente situatie , dan moet u kalmerende medicijnen te nemen ( zie ook vraag 81 en 82 ) . Eerst je psychiater mag medicijnen die niet RLS doen verergeren proberen ( zie vraag 81 en 82 ) . Als deze medicijnen niet werken, dan andere sterke antidepressiva worden voorgeschreven , te beginnen met de kleinste dosis mogelijk en geleidelijk verhogen van de dosis tot de depressie is opgelucht . Op hetzelfde moment , moet je worden behandeld voor RLS effectief zodat uw RLS-symptomen onder controle zijn , met inbegrip van slapeloosheid , als deze slaapstoornissen verergert depressie.

Als uw symptomen van depressie verscheen na de ontwikkeling van uw RLS-symptomen , de eerste ding om te doen is om de symptomen van RLS effectief te behandelen , dat zou de therapie ook de depressie te verlichten . Wanneer de inzinking blijft ondanks adequate behandeling van RLS , moet de behandeling zoals hierboven besproken .

How zou ik weten dat ik ben het ontwikkelen van echte depressie? Wat zijn de specifieke symptomen van een depressie? Het is waar dat de symptomen van RLS en depressie soms overlappen. Voor een diagnose van depressie, moet de patiënt ervaren vijf negen DSM-IV-TR opgesomde specifieke symptomen (zie tabel 6). Zoals blijkt uit tabel 6, de eerste vier symptomen van depressie zijn ook symptomen van RLS. Het is daarom soms moeilijk om tussen symptomen van depressie en symptomen van RLS-gerelateerde depressie.

In vele community-en-bevolking op basis van enquêtes en klinische monsters, hebben depressie en angst is opgemerkt heel gebruikelijk te zijn bij patiënten met RLS. In dit verband is het interessant op te merken dat Wittmack (zie vraag 3) beschreven RLS-achtige symptomen onder de noemer "angsten tibiarum" in de negentiende eeuw. Vergelijkbare rapporten zijn beschikbaar in de hedendaagse literatuur.

In de algemene bevolking, zowel RLS en depressie komen relatief vaak voor, de totale prevalentie van beide varieert van 5 tot 10%. Patiënten met beide voorwaarden kan een positieve familiegeschiedenis hebben, en vrouwen hebben meer kans op deze comorbiditeit ontwikkelen. In sommige gevallen kan de comorbiditeit van depressie of angst en RLS toevallig voor, als gevolg van de hoge prevalentie van beide voorwaarden in de algemene bevolking. In andere gevallen, patiënten die lijden aan RLS later ontwikkelen symptomen van depressie of angst. De symptomen van depressie en angst kan voorafgaan RLS symptomen, en het is zeer belangrijk om onderscheid te maken tussen de twee omdat de behandelingsstrategieën voor de omstandigheden verschillen. Ongeveer 35 tot 40% van de patiënten met RLS lijden aan depressie of angst.

Een van de redenen waarom patiënten met RLS een depressie zou kunnen ontwikkelen is dat deze mensen lijden aan slapeloosheid voor maanden en jaren en er is duidelijk bewijs uit epidemiologische studies die slapeloosheid predisposes personen tot depressie. Een andere mogelijkheid is dat hetzelfde gemeenschappelijke biochemische mechanisme waarop beide voorwaarden zijn. Zo is er enig bewijs van een neiging tot dopamine deficiëntie bij zowel patiënten met depressie en mensen met RLS, hoewel dit punt is speculatief en niet goed vastgesteld voor RLS.

Het eenvoudige antwoord op deze vraag is dat RLS depressie kan veroorzaken, maar de vereniging blijft controversieel. Deze vereniging heeft belangrijke implicaties voor de behandeling, omdat veel antidepressiva RLS kunnen verergeren. Hoewel er geen systematische populationbased studies zijn uitgevoerd, zijn er veel anekdotisch en case series meldingen van verergering van RLS-symptomen en in het bijzonder de beenbewegingen 's nachts na het starten van bepaalde antidepressiva (bijv. selectieve serotonine heropname remmers [SSRI] en bepaalde tricyclische antidepressiva [TCA ] medicijnen). Bij RLS-symptomen verergeren na antidepressieve therapie wordt begonnen, patiënten vaak stoppen met de medicatie of de arts kan de dosering lager, tot de symptomen van RLS terug naar het basisniveau.

Hoe dan, moeten artsen behandelen patiënten met zowel RLS en depressie? Als deze patiënten een depressie ontwikkelen van milde tot matige ernst en geen tekenen van depressie met suïcidale gedachten niet te laten zien, zullen ze voor het eerst worden behandeld met RLS medicatie, veel patiënten zal verbeteren op dit regime, en hun depressie zal opheffen na deze behandeling. Indien symptomen aanhouden, dan antidepressiva waarvan bekend is dat minder negatieve effecten hebben op RLS moet worden geprobeerd (zie vraag 81). Comorbide depressie / angst en RLS kan RLS symptomen verergeren, negatieve gevolgen voor de kwaliteit van leven van de patiënt. Om deze reden moet elke poging worden gedaan om beide voorwaarden naar tevredenheid te behandelen.

De hier beschreven symptomen zijn die wijzen op periodieke bewegingen van de ledematen in slaap (PLMS). In PLMS, bepaalde soorten bewegingen beïnvloeden meestal de benen, maar nu en dan de armen, deze bewegingen optreden in een periodieke of semi-periodieke wijze tijdens de slaap, vooral tijdens de non-REM (rapid eye movement) slaap. De patiënt beweegt zijn of haar benen in een periodieke manier, misschien wel voor een uur of zo, en dan stopt met bewegen. De bewegingen terugkeren tussenpozen gedurende de nacht. Tijdens de droom fase van de slaap (REM-slaap), zij over het algemeen stoppen. Het bed partner in staat om bewegingen van de persoon, die meestal onder buigen van de tenen en voet omhoog, soms buigen van de knieën, en soms buigen van de armen en onderarmen elke 20 tot 40 seconden (met een bereik van 5 tot 90 beschrijven seconden).

Tijdens sommige van deze bewegingen kan de patiënt kortstondig wakker. Hoewel de patiënt met PLMS zich niet bewust van dit ontwaken kan zijn, kan een slaapspecialist het te ontdekken door te kijken naar de hersengolven (EEG) tijdens een nachtelijke polysomnografie studie (zie vraag 31). De hersenen wakker kort (3 tot 14 seconden), waardoor de EEG een verandering van slaap om wakker ritme tonen. Als je even wakker wordt op deze wijze herhaaldelijk gedurende de nacht, zal uw slaap niet worden geconsolideerd. De resulterende slechte kwaliteit van de slaap zal leiden tot vermoeidheid overdag en sleepiness.Whether PLMS veroorzaakt slaapverstoring, die aanleiding geven tot vermoeidheid overdag en vermoeidheid, blijft enigszins controversieel.

Ten minste 80% van de patiënten met RLS hebben PLMS. Bovendien kan PLMS soms voorkomen als geïsoleerde toestand of wordt geassocieerd met een verscheidenheid van andere medische en neurologische aandoeningen, medicatie, of primaire slaapstoornissen. Dergelijke bewegingen werden genoteerd in een groot percentage patiënten met narcolepsie, obstructieve slaapapneu syndroom en REM gedragsstoornis. In het bijzonder kunnen sommige antidepressiva deze bewegingen verergeren. Soms PLMS kunnen optreden bij normale individuen, met name ouderen. Bij sommige patiënten met RLS kan de abnormale beenbewegingen tijdens het wakker (PLMW) gewezen. Zowel PLMS en PLMW kan worden gediagnosticeerd uit de opnamen die tijdens een nachtelijk slaaponderzoek (zie vraag 31).

Om te bepalen of het individu heeft RLS, zal de arts eerst een aantal vragen om te beslissen of hij of zij voldoet aan de minimale criteria vastgesteld door de International RLS werkgroep (zie tabel 2) en voer vervolgens een grondig lichamelijk onderzoek. Op basis van de anamnese en lichamelijk onderzoek, moet de arts een speciale interesse in RLS kunnen RLS onderscheiden van andere aandoeningen die RLS nabootsen, en in staat te bepalen of de RLS een specifieke oorzaak of geassocieerd met andere aandoeningen ( bijvoorbeeld ijzer-deficiëntie bloedarmoede, zwangerschap, nierziekte). De arts kan vragen voor een aantal laboratoriumtests om RLS te onderscheiden van deze andere voorwaarden.

Wat is de oorzaak van de krampen? De meeste mensen beschrijven beenkrampen als pijnlijke, krampachtige gevoel in de benen, waarvan vooral de kuitspieren en die zich in het midden van de nacht. Informeel, worden deze gebeurtenissen beschreven als "Charlie paarden." Ze veroorzaken vaak problemen met slapen onderhoud en kan soms gepaard gaan met slaperigheid overdag. Afleveringen komen vaker voor bij oudere mensen dan bij jongere. Beenkrampen zijn meestal eenzijdige, die een been op een moment.

Af en toe een kramp in de benen 's nachts, waarbij een persoon uit de sluimerstand eens een tijdje, kan niet leiden tot veel slaapverstoring en mogen niet gepaard met een significante onderliggende aandoening. Voordat proberen maatregelen om de krampen te verlichten, is het echter belangrijk om te bepalen of een onderliggende oorzaak aanwezig is. Frequente krampen in de benen die optreden niet alleen tijdens de nacht, maar ook overdag kan voorstellen dat een andere aandoening aan het werk is. Daarom moet de getroffen individu een professional die zal proberen om de oorzaak van deze klacht te identificeren raadplegen. Zodra een oorzaak is gevonden, moet de behandeling worden gericht op het onderliggende probleem, die over het algemeen zal verlichten van de krampen in de benen.

Bronnen van beenkrampen kan verschillende algemene medische aandoeningen (bijv. nierfalen, lage concentratie natrium en calcium, hartfalen, artritis, verminderde functie van de schildklier en bijschildklieren, diabetes mellitus), neurologische stoornissen (bijvoorbeeld amyotrofe laterale sclerose omvatten [ziekte van Lou Gehrig], ziekten van de zenuwen die de spieren in de benen, ziekte van Parkinson, spier-ziekten) en geneesmiddelen (bijv., na opname van lipide-verlagende middelen of diuretica die produceren urine helpen). Veel vrouwen klagen ook van krampen in de latere stadia van de zwangerschap. Bovendien is krachtige oefening geassocieerd met krampen. Tot slot, een zeldzame vorm van familiaire kramp bestaat. Nachtelijke krampen in de benen kan soms RLS nabootsen en voldoen aan de vier essentiële diagnostische criteria. Verdere navraag zal echter beenkrampen onderscheiden van RLS. Beenkrampen algemeen een enkele spier en zijn gelokaliseerd en niet verspreiden. In RLS, ter vergelijking, wordt de gehele onderbeen beïnvloed. Nachtelijke beenkrampen veroorzaken ernstig gelokaliseerde spierpijn, en het brandpunt spiercontractie is zichtbaar als een knoop, dit gebeurt niet in RLS. Ook, nachtelijke krampen duren meestal een paar minuten, terwijl RLS kan duren voor vele minuten en soms uren.

Wanneer al deze oorzaken zijn uitgesloten, blijft er een groep van individuen die nachtelijke beenkrampen van onbekende oorsprong te ervaren. Behandeling voor deze patiënten bestaat uit zowel drugs-en nondrug therapieën. Strekken en masseren van de benen en het buigen van de voet omhoog kan helpen. Als deze nondrug behandelingen falen, kan een kleine dosis kininesulfaat worden toegediend aan patiënten die last uitschakelen nachtelijke krampen. Kinine is niet beschikbaar in de Verenigde Staten op dit moment, het gebruik ervan is niet meer leverbaar in dit land als gevolg van de ernstige bijwerkingen geassocieerd met deze drug. In elk geval, zwangere vrouwen en patiënten met leverziekte kinine voorkomen.