Item gefilterd op datum: december 2012

Studies hebben aangetoond duidelijke verschillen tussen early-onset RLS ( vóór de leeftijd van 35 tot 45 jaar ) en late -onset RLS ( na de leeftijd van 45 jaar ) , maar uitzonderingen optreden. Early - onset RLS is meer consistent geassocieerd met een positieve familiegeschiedenis ( dwz , deze patiënten hebben meer getroffen familieleden ) dan late-onset ziekte . Early - onset RLS heeft ook een langzamer progressief verloop en een langere duur van de ziekte dan de late-onset variatie . In de late - onset RLS , de ziekte vordert relatief snel en in het algemeen patiënten medisch advies binnen 5 jaar na aanvang van de symptomen . Late-onset RLS vaak symptomatisch of comorbide met andere voorwaarden , terwijl early-onset ziekte is primair idiopathische ( oorzaak onbekend en niet in verband met een andere ziekte ) . In early-onset RLS , is er een grotere tekort aan ijzer opslag hersenen dan in late-onset RLS . Tot slot , in early-onset RLS , ferritine niveaus in de cerebrospinale vloeistof ( de vloeistof zwemmen de centaal zenuwstelsel ) zijn lager dan in late-onset RLS .

RLS is een milde aandoening (hoewel het in het begin zijn geweest, jaren voordat de patiënt een arts raadplegen) of triviale ziekte. Ongeveer 2,7% van de bevolking (miljoenen mensen) lijdt aan een ernstige ziekte een ernstig klinisch probleem. In de meest ernstige gevallen kunnen symptomen meeste heden. De symptomen van RLS zijn zeer frustrerend voor patiënten, van wie velen denken dat het de ergste ziekte die ze ooit hadden. Een van de voornaamste klachten, die vaak vraagt de patiënt advies van een arts zoekt, is verstoring van de slaap als gevolg van het been ongemak en een drang om de benen, dit probleem kan voorkomen dat de persoon in slaap vallen en slapen gedurende de nacht . Als gevolg van de verstoring van de slaap, kan een groot aantal andere klachten ontstaan, zoals vermoeidheid overdag, slaperigheid, gebrek aan concentratie, geheugenverlies, angst en depressie. RLS-symptomen hebben ernstige gevolgen voor prestaties op het werk, sociale interacties met bed partners, familie en relaties. Als gevolg van deze symptomen wordt de patiënt ernstig uitgeschakeld. Secundair aan verstoring van de slaap, op de lange termijn patiënten kunnen hoge bloeddruk, diabetes mellitus, en ernstige hart-en vaatziekten te ontwikkelen, wat leidt tot een verhoogde morbiditeit (verminderde kwaliteit van leven en lijden) en zelfs sterfte.

RLS is een ernstige aandoening met ernstige korte-en lange termijn gevolgen. Het is geen "ziekte mongering," en het is niet een creatie van de farmaceutische industrie in een poging om meer drugs te verkopen. RLS is een echte ziekte. Helaas weten we niet de oorzaak en er is geen enkele diagnostische test om zijn aanwezigheid te bewijzen, die de valse indruk dat het een psychosomatische ziekte kan geven.

Tot op heden heeft geen grootschalige studie deze kwestie behandeld . Meestal zijn er anekdotische rapporten die wijzen op een relatie tussen RLS en chronische darmaandoeningen , plus een paar gevallen vooral gemeld uit een groot medisch centrum over dit voorgestelde vereniging . In deze studies , is er een verhoogde prevalentie van RLS patiënten met prikkelbare darmsyndroom ( een functionele gastro-intestinale aandoening ) , ziekte van Crohn ( een inflammatoire darmziekte ) en coeliakie ( die malabsorptie vanwege gevoeligheid gluten veroorzaakt) . Gluten is een eiwit gevonden in tarwe , gerst en rogge gluten gevoeligheid bij sommige personen is het gevolg van een erfelijke auto-immuunziekte . Na een glutenvrij dieet , de darmaandoening verbetert en RLS wordt ook gevonden worden verbeterd in sommige ( maar niet alle ) van de patiënten . Bij de ziekte van Crohn , is RLS incidentie vermoedelijk samen ijzertekort , die ook gebruikelijk is bij de ziekte van Crohn en prikkelbare darmsyndroom. Een overmatige groei van darmbacteriën wordt gevonden in veel van deze patiënten , die vaak reageren op antibiotica .

Samengevat , de associatie tussen RLS en chronische darmaandoeningen is niet stevig gevestigd . Het is mogelijk dat sommige patiënten met deze aandoeningen genetisch voorbestemd zijn om RLS te ontwikkelen , waardoor het ontstaan van deze chronische darmaandoeningen alleen selectedert de RLS .

Geen van de fysiologische, neuroimaging, of biochemische studies hebben de exacte plaats van oorsprong aangewezen voor RLS-symptomen. Verandering opgemerkt op alle niveaus van het centrale zenuwstelsel (CZS), van het ruggenmerg naar de cerebrale cortex, en er is ook enig bewijs bij sommige patiënten met mogelijke veranderingen buiten het CZS. In het perifere zenuwstelsel (het deel van het zenuwstelsel dat buiten het centrale zenuwstelsel ligt), hebben studies aangetoond dat fysiologische zenuwimpulsen gewoonlijk uitgevoerd bij RLS patiënten. Ook zijn er geen structurele veranderingen in de meeste patiënten, met uitzondering van enkele kleine veranderingen in de huid zenuwen in incidentele patiënten. De prevalentie van RLS iets hoger bij patiënten met perifere neuropathie (schade aan de perifere zenuwen).

In het ruggenmerg, wat fysiologische studies tonen bewijs van verhoogde prikkelbaarheid van spinale reflexen, die wordt verondersteld op te treden secundaire verlies van remming als gevolg van disfunctie van het zenuwstelsel boven het ruggenmerg. Fysiologische studies hebben aangetoond bewijs van de toegenomen prikkelbaarheid van sommige hersenstamreflexen in RLS patiënten, zij het niet consequent in alle studies. Bovendien hebben functionele neuroimaging studies wezen op een zekere afwijking in de bovenste hersenstam en thalamus (een structuur onderaan het hersenhelft die verantwoordelijk is voor de integratie van de gewaarwording van het lichaam). Geavanceerde neurofysiologische studies hebben veranderingen in de sensorimotorische cortex (het deel van de belangrijkste hemisfeer die verantwoordelijk is voor de integratie van lichaamssensatie de motorische functies). Andere neuroimaging studies hebben geringe afwijkingen die in de basale ganglia (groepen zenuwcellen en vezels bij de basis van de hersenen onder de belangrijkste halfrond), maar geen structurele verlies aan zenuwcellen. Bovendien hebben brain imaging studies aangetoond problemen met ijzer aankoop en opslag in de basale ganglia (zie vraag 5).

Samengevat, is RLS geassocieerd met kleine veranderingen op alle niveaus van het zenuwstelsel zonder enig bewijs van zenuwcel verlies. Deze bevindingen suggereren een functionele abnormaliteit van het CZS, waarschijnlijk het gevolg van een aantal biochemische afwijkingen (bij sommige patiënten, soortgelijk aan ijzer opslag probleem van de hersenen). Het blijkt dat verschillende neurotransmitters (chemische stoffen die verantwoordelijk zijn voor de overdracht van impulsen tussen verschillende zenuwcellen en vezels) en complexe interacties van CNS zenuwcel netwerken zijn verantwoordelijk voor de symptomen van RLS.

De oorzaak van RLS is niet precies bekend. Veel patiënten hebben een positieve familiegeschiedenis met aangedane eerstegraads familieleden, maar niet alle patiënten hebben een familielid met RLS. Bij RLS wordt gedacht dat het gevolg zijn van of verbonden zijn aan een ziekte, het heet secundaire of comorbide RLS. Als er geen bijbehorende aandoening wordt geconstateerd, wordt het genoemd idiopathische of primaire RLS. Idiopathische RLS waarschijnlijk het gevolg van een combinatie van familiale en milieufactoren, hoewel de aard van de omgevingsinvloeden is momenteel niet bekend. In personen die geen genetische aanleg voor de ziekte, is het mogelijk dat sommige nog onbekende omgevingsfactor een biochemische afwijkingen (not identified thans) in de hersenen die RLS produceren kunnen veroorzaken. Zelfs in die individuen met een positieve familiegeschiedenis, kan een onbekende omgevingsfactor verantwoordelijk voor het aansturen van het ontstaan van RLS zijn. Deze familieleden zijn gerezen in dezelfde omgeving, in hetzelfde geografische gebied, drinken hetzelfde water en het eten van soortgelijke voedsel, en opgroeien in dezelfde breedtegraad en klimaat. Het verschil in prevalentie in verschillende regio's over de hele wereld kan worden bepaald door deze onbekende milieu-invloed. Helaas is dit aspect van RLS onderzoek tot dusver verwaarloosd.

Deze verschijnselen lijken niet in overeenstemming met de diagnose van RLS te zijn . Pijnlijke of pijnloze bewegingen van de tenen en voeten hele dag aanwezig , terwijl zowel rust en lopen , verschillen van de symptomen van RLS . RLS symptomen aanwezig zijn uitsluitend in de avond of verergeren in de avond en zich alleen voordoen tijdens het rusten , maar zijn opgelucht door lopen of andere bewegingen . Ook RLS patiënten hebben een verlangen om de ledematen het algemeen geassocieerd met de ongemakkelijke gevoelens te verplaatsen . De in deze vraag beschreven bewegingen worden niet geassocieerd met een drang om te bewegen , en ze lijken niet onder de vrijwillige controle van de persoon. De bewegingen van RLS onder vrijwillige controle , behalve in sommige gevallen , vooral in matig ernstige tot ernstige ziekte , waarbij de beweging kort en snel kan zijn , als een schok spier zonder vrijwillige controle .

De in deze vraag beschreven bewegingen stroken met een aandoening die pijnlijk of pijnloos benen en bewegende tenen syndroom. Deze eenheid werd eerst beschreven in 1971 . Deze voorwaarde is relatief eenvoudig te onderscheiden van RLS . Het kan worden veroorzaakt door een disfunctie in het centrale of perifere zenuwstelsel .

Do Ik heb last van RLS, fibromyalgie of chronisch vermoeidheidssyndroom? Elk van deze drie voorwaarden die verantwoordelijk zijn voor de symptomen van deze patiënt zou kunnen zijn, en een gedetailleerde analyse van de symptomen is nodig om te komen tot de juiste diagnose Zowel fibromyalgie en het chronisch vermoeidheidssyndroom kan nachtelijke slaapstoornissen, vermoeidheid overdag, vermoeidheid en slaperigheid veroorzaken. Deze twee voorwaarden kunnen samen of afzonderlijk plaatsvinden.

Naar schatting 3-6.000.000 Amerikanen worden verondersteld te lijden aan fibromyalgie, een vorm van reumatische ziekte die geen invloed heeft op de botten of gewrichten. Personen die lijden aan deze aandoening klagen van diffuse spierpijn en pijn door het hele lichaam, maar meestal in de nek, schouders, onderrug en billen. Geen enkel diagnostisch laboratorium test kan detecteren fibromyalgie. In plaats daarvan wordt de aandoening gediagnosticeerd op basis van anamnese en lichamelijk onderzoek en na uitsluiting van andere spieren, botten en gewrichtspijn. Een set van formele diagnostische criteria zijn vastgesteld voor fibromyalgie die wijdverspreide pijn die gedurende ten minste drie maanden en gevoelige punten in ten minste 11 van 18 anatomisch gedefinieerde plaatsen na het toepassen van druk met de vingers van bepaalde minimale kracht bevatten. De oorzaak van fibromyalgie blijft onbepaald.

Slaapklachten zijn zeer vaak met fibromyalgie, met patiënten die herhaaldelijk wakker worden en verminderde hoeveelheid totale slaaptijd. Slaap is niet herstellende of verfrissend. Door de nachtelijke slaapstoornissen, patiënten klagen over vermoeidheid en slaperigheid overdag. Sommige patiënten met fibromyalgie ervaren ook herhaald been schokken tijdens de slaap 's nachts (periodieke bewegingen van de ledematen in slaap, zie vraag 34).

Er is een toenemende prevalentie van RLS in fibromyalgie. Dus deze twee voorwaarden kan comorbide zijn en moeten apart worden gediagnosticeerd op basis van de essentiële criteria van RLS (zie vraag 4) en de criteria voor fibromyalgie. Fibromyalgie en het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) delen een aantal overlappende symptomen. Beide voorwaarden blijven controversieel en hebben onbepaalde oorzaken. Veel patiënten met CVS rapport nachtelijke slaapstoornissen, vermoeidheid overdag en slaperigheid, vergelijkbaar met de symptomen vermeld bij fibromyalgie patiënten. Zowel fibromyalgie en CVS kan hebben comorbide slaapstoornissen zoals RLS en PLMS. CFS is een complex en slopende ziekte. Patiënten klagen over diepe vermoeidheid, waardoor ze functioneren onder hun gebruikelijke niveau van energie, dit vermoeidheid wordt niet verbeterd door bedrust. CVS treft meer dan 1 miljoen mensen in de Verenigde Staten en komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Een internationaal panel van deskundigen vastgestelde diagnostische criteria voor CVS, die ernstige chronische vermoeidheid gedurende zes maanden of langer, afwezigheid van andere medische aandoeningen te leggen chronische vermoeidheid, en de aanwezigheid van vier of meer van de volgende kenmerken zijn: aantasting van korte termijn geheugen of concentratie; zere keel, gevoelige lymfeklieren, spierpijn, meerdere gewrichtspijn zonder zwelling of gevoeligheid; hoofdpijn anders dan alle vorige hoofdpijn, niet-verkwikkende slaap, en malaise na inspanning die langer dan 24 uur.

Dit is een veel voorkomende verhaal en hoeft niet te betekenen RLS . " Prikkend " gevoel als gevolg van tijdelijke compressie van de oppervlakkige zenuwen in de benen worden vaak waargenomen bij vele individuen na overschrijding van de benen . Deze symptomen verdwijnen op de positie van de benen binnen enkele minuten . Deze voorwaarde is totaal verschillend van de symptomen van RLS , die ongemakkelijke gevoel en de drang om de benen , met reliëf verkregen na verplaatsen omvatten . In sommige gevallen zijn deze sensaties nabootsen nauw RLS vanwege het tijdelijke karakter van de symptomen , omdat het ongemakkelijke gevoel , en vanwege de verlichting van symptomen na het verplaatsen of de positie van de poten - die aan drie van de vier RLS criteria . Zulke mensen hebben geen circadiane component om hun symptomen te hebben , echter. Een soortgelijk verschijnsel kan optreden na het ontwaken uit de slaap in een slechte houding die tijdelijke compressie van een oppervlakkige zenuw heeft veroorzaakt .

Waarschijnlijk is de man niet RLS maar verdere geschiedenis is nodig om te zien of hij voldoet aan alle vier essentiële diagnostische criteria voor RLS ( zie vraag 4 ) . Veel normale individuen , uit pure verveling of angst , worden onrustig en houdt de voeten tikken op de grond , soms ritmisch schudden de benen wanneer ontspannen in een stoel . Oppervlakkig , kan dit gedrag lijken op de symptomen van RLS . Deze personen hebben geen drang om de benen , maar zij niet de onaangename gewaarwording vóór de drang hebben . Als ze wordt gevraagd om te stoppen , kunnen ze dat doen, dan zullen ze weer hervatten wanneer ze zich vervelen of angstig . Dergelijk gedrag is gewoon een soort van een gewoonte voor het individu. Er is ook geen circadiane patroon om het gedrag , dat is, zijn de symptomen niet uitsluitend aanwezig in de avond en niet erger in de avond. Rekening houdend met alle vier essentiële criteria voor RLS diagnose , is het gemakkelijk om deze gewoonte spasmen onderscheiden van symptomen van RLS .

Als u slechts kortstondige elektrische schok-achtige gevoelens gevolgd door schokkende bewegingen op slaapaanvallen zonder enige drang om te bewegen of verlichting van de symptomen door beweging, dan heb je niet de essentiële criteria voor de diagnose van RLS (zie vraag 4). De RLS-symptomen van het been ongemak met een drang om te bewegen optreden tijdens inactiviteit terwijl je ligt in bed. Deze symptomen langer dan een paar seconden en duren over het algemeen gedurende enkele minuten, hoewel ernstige gevallen kan uren duren. De in deze vraag beschreven symptomen niet voldoen aan de criteria voor de periodieke bewegingen van de ledematen in slaap (zie vraag 34). PLMS optreedt tijdens de slaap en niet in slaap vallen, hoewel PLMW kunnen optreden tijdens de ontspannen wakker als een persoon probeert om te slapen.

De in deze vraag beschreven symptomen lijken een aandoening bekend als hypnic schokken, een normaal fysiologisch verschijnsel dat maar liefst 70% van de bevolking treft. Deze plotselinge schokkerige bewegingen van de benen en het gehele lichaam duren enkele seconden en altijd plaatsvindt op het moment van inslapen. Ze gaan niet vergezeld van enig verlies van controle over de urineblaas of de tong bijten, dus ze zijn niet in overeenstemming met een diagnose van nachtelijke aanvallen. De schokkende bewegingen algemeen niet slaap verstoren, hoewel soms herhaalde intense schokkende bewegingen angst die leidt tot problemen in slaap vallen veroorzaken. Vergelijkbare bewegingen kunnen soms optreden na het ontwaken in het midden van de nacht en weer in slaap te gaan. Nogmaals, deze afleveringen vindt plaats op het moment van inslapen. Af en toe kan de schokkende bewegingen gepaard gaan met een gevoel van vallen of andere zintuiglijke symptomen. Hypnic schokken kan optreden na een periode van stress, vermoeidheid of slaapgebrek. De enige behandeling nodig is, is een verklaring met de verzekering.