- de staat heeft nu meer instrumenten om in de economie tussen te komen
 1935: grote bankhervorming. Holdings en banken werden gescheiden. Banken onder toezicht van Bankcommissie
1935: verplichte kartels zijn mogelijk gemaakt. Kartels die reeds afspraken hebben gemaakt mogen aan de overheid vragen om die aan alle prodocenten op te leggen. De overheid kan enkel de afspraken van de producenten verwerpen of aanvaarden, niet wijzigen.
 sociaal overleg werd verder geïnstitutionaliseerd. In 1936 brak er een staking uit. De regering trachtte het conflict te beeindigen door een nationale arbeidsconferentie bijeen te roepen. De conferentie besliste onder meer zes dagen betaalde vakantie, minimumloon, kinderbijslag te verhogen en de paritaire comités te veralgemenen.

 de massale werkloosheid bracht de verplichte werkloosheidsverzekering op de politieke agenda: wie zich niet vrijwillig had verzekerd kon geen aanspraak maken op een uitkering. Het dossier was politiek geblokkeerd door twee redenen:

- het systeem was verbonden en de invloed die een verplichte werkloosheidsverzekering zou hebben op de werking van de arbeidsmarkt
- wie mocht de werkloosheidsvergoeding uitkeren?

Het primaat van de markt word in vraag gesteld en er is consensus over de noodzaak van meer regulering van de economie.

socialisten leggen het accent op de rol van de staat: Hendrik De Man (bwp) schrijft een werk die een antwoord bied op de crisis. (plan van den Arbeid)

‘Plan van den Arbeid’: De overheid heeft een sturende rol krijgen in de economie. Socialisten vinden de strijd tegen werkloosheid. (grootschalige programma’s van openbare werken, gefinancierd door de staat) Verder willen ze een verhoging van de koopkracht via een sociaal overlegsysteem. Daarvoor is echter een hervorming van het politieke systeem nodig. Regering en administratie moeten meer armslag krijgen en er is nood aan gespecialiseerde instellingen.

De katholieken pleiten voor corporatisme. Het is een alternatief voor de vrije markt (liberalisme). Economie moet gereguleerd worden, maar de staat mag niet ingrijpen. De belanghebbenden zelf moeten, via hun org, regels kunnen uitwerken. Maar om die regels bindend te maken is er staatsmacht nodig. De milde vorm gaat over een juridisch geheel geïnstitutionaliseerd sociaal overleg, de extremere versie krijgt elke sector één institutionele organisatie.

Bedrijfsorganisatie

- Bedrijfsorg wordt gebruikt om het corporatisme aan te duiden, dat verenigbaar is met de parlementaire democratie en afstand te nemen van het corporatisme dat in fascistische regimes zoals italie bestaat.

- =Veralgemening en institutionalisering van het sociaal overleg, aangevuld met sectorale economische raden en een nationale economische raad die een adviserende of beslissingsbevoegdheid kan hebben.

- Soc en kath nemen voortouw

- Aan de basis van het stelsel liggen vakbonden en werkgeversorg (met rechtspers). Op die manier kan CAO bindend gemaakt worden en worden vakbonden aansprakelijk bij schade door een staking.

- Vredesplicht: tijdens de looptijd van een cao mag niet gestaakt worden om eisen in te willigen waarover in de cao een akkoord is bereikt.

Schema op pag161