Habitus Bekendste begrip van Bordieu

Het gaat om de competentie v/d actor om zich in een bepaald veld te kunnen bewegen, dus om disposities en waarnemingsschemata die de actor verworven heeft in een impliciet of expliciet leerproces en die hem helpen om zich in het veld te oriënteren en te handelen.

Dus het is het geheel aan neigingen/ tendensen die voortkomen uit een bepaalde woon en werkomgeving. Vb. een leraar doet zich best op school netjes te praten en voordat hij het weet spreekt hij altijd, ook buiten de school, een ‘lerarentaaltje’.

De habitus is creatief (niet op herhaling ingesteld) en komt niet voort uit het individu. Zij is het gevolg van een verinwendiging van uitwendige veldstructuren en is historisch bepaald. Is echter niet hetzelfde als een gewoonte! (gewoonte is gedragspatroon dat telkens opnieuw gereproduceerd wordt als de omstandigheden het vragen). De habitus is een geheel van sociaal bepaalde, gestructureerde en structurerende disposities, dat via de praktijk verworven wordt en voortdurend op praktische functies gericht blijft.

Bordieu zetten zich hiermee af tegen twee uitersten: benaderingen van het menselijk handelen die de mens zien als rationele homo economicus; benaderingen die het gedrag van mensen opvatten als het product van objectieve factoren.
Bij de habitus wordt volgens Bordieu het menselijk handelen in grote mate gekenmerkt door een niet- geïntendeerde intentionaliteit.