Item gefilterd op datum: december 2012

Wat zijn de bijwerkingen van bestraling ? Externe bestraling ( bestraling ) is het gebruik van radiotherapie om kankercellen te doden of te inselectedren . De totale dosis straling wordt gegeven in afzonderlijke individuele behandelingen , zogenaamde fractionering . Kankercellen zijn het meest gevoelig voor straling in verschillende fasen van hun groei

Door de straling op een dagelijkse basis , de stralingsoncoloog hoopt de kankercellen te vangen in de kwetsbare fase van groei en ook te voorkomen dat de cellen van tijd hebben om te herstellen van de stralingsschade . Conforme bestraling gebruikt CT-beelden om de straling doelstellingen en de normale tissues.With driedimensionale afbeeldingen beter te visualiseren , kan de stralingsoncoloog kritische structuren , zoals de blaas , het rectum en de heupbeenderen identificeren . Hierdoor kan de stralingsoncoloog meer straling ( 72-82 Gy tegenover 66-72 Gy bestraling met standaard ) leveren aan het prostaatweefsel maar de hoeveelheid normaal weefsel dat bestraald verminderen . Het voordeel van conforme bestraling dan bestraling is dat conforme bestraling veroorzaakt minder rectale en urine irritatie . De bouw van een immobilisatie apparaat ( houder) en de plaatsing van kleine , zorgen permanente tatoeages dat u goed gepositioneerd voor de bestraling elke dag . Door de hulp van computers , kan de stralingsoncoloog aanvaardbare dosisverdeling de prostaat en omliggende weefsels definiëren , en de computer bepaalt de geschikte straalconfiguratie deze gewenste verdeling te creëren .

Wie is een kandidaat voor conforme bestraling ?

Mannen die kandidaat zijn voor conventionele bestraling zijn ook kandidaten voor conforme bestraling . Net als andere curatieve behandelingen , het ideale patiënt een levensverwachting van 7 tot 10 jaar . In het hoger - risico patiënten , de verhoogde stralingsdosis gebruikt met conforme bestraling veroorzaakt een significant betere daling van PSA progressie dan de dosis die in conventionele bestraling . Er lijkt niet een PSA progressievrije overleving met conforme bestraling in vergelijking met conventionele bestraling bij patiënten met een laag risico op prostaatkanker . Mannen die een PSA > 10 ng / ml of met een tumor die klinisch stadium T3 zijn de meeste kans om te profiteren van de hogere stralingsdoses die kan worden bereikt met conforme bestraling . Zij kunnen profiteren van de combinatietherapie , zoals hormoontherapie voor 6 maanden plus bestraling . Voor patiënten met lokaal gevorderde of high -grade ziekte ( Gleason -score> 7) studies hebben aangetoond dat 2 tot 3 jaar van postradiatie adjuvante therapie helpt bij het verbeteren overleven . De hoeveelheid straling en het stralingsveld verschillen per individu en afhankelijk van de klinische fase en Gleason rang . Contra bestraling omvatten een geschiedenis van inflammatoire darmziekten , zoals de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa of een voorgeschiedenis van bekkenradiotherapie .

Wat zijn de bijwerkingen en risico's van bestraling en conforme bestraling ?

De bijwerkingen van bestraling of conforme bestraling kan zowel acuut ( optredend binnen 90 dagen na EBRT ) of laat ( voorkomend > 90 dagen na EBRT ) . De ernst van de bijwerkingen varieert met de totale en de dagelijkse dosis straling , het type behandeling , de plaats van behandeling en de tolerantie van het individu . De meest opgemerkt bijwerkingen zijn veranderingen in de stoelgang , darm bloeden , huidirritatie , oedeem , vermoeidheid , en urine-symptomen , waaronder dysurie , frequentie , aarzeling , en nycturie . Minder vaak kan zwelling van de benen , scrotum of penis optreden . Late bijwerkingen zijn persistentie van darmstoornis , persistentie van plasklachten , urine bloeden , urethrale strictuur , en erectiestoornissen .

darm Wijzigingen

Een verandering in de stoelgang is een van de meest voorkomende bijwerkingen van bestraling . Patiënten kunnen diarree , buikkrampen , het gevoel om een stoelgang , rectale pijn , en bloeden te ontwikkelen. Meestal, als deze bijwerkingen zullen optreden , doen ze dat in de tweede of derde week van behandeling. Rectale pijn kan worden behandeld met warm Sitz baden , hydrocortison - bevattende crèmes ( ProctoFoam HC , Cortifoam ) of anti - inflammatoire zetpillen ( Anu - sol , Rowasa ) . Na darm effecten omvatten blijvende veranderingen in de darmfunctie , rectale fistel of perforatie ( een gat in de endeldarm ) en bloeden . Rectale fistel en perforatie zijn zeldzaam en vereisen vaak chirurgische behandeling .

huidirritatie

Hoe huid verdraagt straling afhankelijk van de dosis straling gebruikt en de locatie van de huid aangetast . Het perineum en de plooi onder de billen zijn zeer gevoelig en kan rood worden , vlok , of afvoer vloeistof. Om verdere irritatie te voorkomen , voorkomen dat er zeep, deodorants , parfums , poeders , cosmetica , of lotions om de geïrriteerde huid . Nadat u het gebied te wassen, maak hem voorzichtig droog . Katoenen ondergoed en loszittende kleding kan helpen voorkomen dat verdere irritatie . Als de geïrriteerde huid droog , topicale therapieën , zoals vaseline ( vaseline ) , lanoline , zinkoxide , Desitin , Aquaphor , Procto - schuim en maïszetmeel , worden toegepast .

zwelling

Oedeem van de benen , scrotum en penis kunnen zelden voorkomen , maar als dat zo is , het komt vaker voor bij mensen die voorafgaand bekken lymfeklierdissectie hebben ondergaan . Onderste extremiteit oedeem kan worden behandeld met ondersteunende kousen , TED slang , en de hoogte van de voeten bij het zitten en liggen . Penis en scrotum oedeem is vaak moeilijk te behandelen .

plasklachten

De urogenitale symptomen van dysurie , frequentie , aarzeling en nocturie zijn gerelateerd aan veranderingen die optreden in de blaas en urethra als gevolg van blootstelling aan straling . De blaas kan niet vasthouden veel urine vanwege de irritatie en littekens , en irritatie van de blaas voering kan meer vatbaar voor bloeden maken . Blaasontsteking komt meestal ongeveer 3 tot 5 weken in de radiotherapie geleidelijk afneemt ongeveer 2 tot 8 weken na de voltooiing van bestralingen . Urine anesthetica ( phenazopyridine HCL [ Pyridium ] ) en de blaas relaxantia ( antimuscarine ) kan nuttig zijn bij het verminderen van de frequentie van urineren .

Wat is het slagingspercentage met bestraling / conforme bestraling ? Het succes varieert met de eerste PSA -niveau. In een studie , 89-92 % van de mannen die met conforme bestraling waarvan voorbehandeling PSA was < 10 ng / ml vertoonde geen verhoging van PSA na 5 jaar . Degenen met een voorbehandeling PSA van 10-19,9 ng / ml had een 82-86 % kans op geen verhoging van PSA-niveau na 5 jaar , vergeleken met een 26-63 % kans op geen verhoging van PSA na 5 jaar bij mannen met een voorbehandeling PSA van > 20 ng / mL . Mannen met T1 en T2 tumoren overlevingskansen die vergelijkbaar zijn met die met radicale prostatectomie zijn . In deze personen , de klinische tumor overleving is 96 % na 5 jaar en 86 % bij 10 jaar

Wie is een kandidaat ? Wat zijn de risico's? Brachytherapie is afgeleid van het Griekse woord brachy , wat betekent dat in de buurt van . Brachytherapie is een techniek die ofwel permanent radioactieve zaden ( Figuur 13 ) of tijdelijke naalden direct in de prostaat worden geplaatst . Palladium 103 en jodium 125 zijn twee radioactieve middelen die kunnen worden gebruikt voor permanente zaaien en beide zijn effectief bij de behandeling van prostaatkanker . Palladium geeft een hogere initiële dosis straling wanneer het wordt geplaatst , en sommige mensen denken dat het nuttiger in hoogwaardige , snelgroeiende tumoren kunnen zijn . Palladium vaak wordt gebruikt voor tumoren met Gleason score van ten minste 7 en jodium wordt gebruikt voor tumoren met Gleason score van 6 of lager . Voordat de zaden worden geplaatst , ofwel een transrectale echografie of een CT- scan van de prostaat uitgevoerd om het prostaatvolume beoordelen . Dit helpt bij het bepalen plaatsing van de naald en het zaad positionering binnen de naald . Typisch het doelvolume omvat de oorspronkelijke prostaatvolume plus 2 mm marge lateraal en ventraal van de prostaat , en extra 5 mm marge aan de boven en onderkant van de prostaat . Deze meting wordt gedaan om te proberen te verzekeren dat de prostaat capsule in de behandeling . Geen extra marges posteriorly toegevoegd om zowel letsel bij de endeldarm . Het is ook belangrijk om de door de urethra ontvangen dosis urethrale irritation.Typically voorkomen beperken , wordt een dosis van 144 Gy gegeven jodium 125 en 125 Gy wordt gegeven palladium 103 . Jodium 125 heeft een halfwaardetijd van 60 dagen , terwijl palladium heeft een halfwaardetijd van slechts 17 dagen .

De meest voorkomende bijwerkingen van interstitiële zaad therapie omvatten voiding problemen gerelateerd aan blaasuitgang , incontinentie en rectale ulceratie en bloeden . Daarnaast is in sommige patiënten een goedaardige verhoging van de PSA later interstitiële zaad therapie . Urinaire symptomen eerder optreden met palladium , omdat het releases hoge energie eerder dan jodium . Particulieren kunnen frequent urineren , dysurie , of urineretentie ontwikkelen. Urinaire symptomen , als ze niet zijn gekoppeld aan urineretentie , worden vaak behandeld met niet-steroïde anti - inflammatoire en een alfa - blokker , zoals doxazosine ( Cardura ) , terazosin ( Hytrin ) , alfuzosine ( Uroxatral ) , tamsulosine ( Flomax ) en silodosin ( Rapaflo ) . Ze hebben vaak verdwijnen na 1-4 maanden, maar kan gedurende 12 tot 18 maanden .

blaas Outlet

Obstructie Trouble plassen na tussenliggende zaad therapie optreedt in 7 tot 25 % van de patiënten , mogelijk als gevolg van bloedstolsels in de blaas of zwelling van de prostaat . Ongeveer 10 % van de mannen zal acute urineretentie , waarvoor tijdelijke plaatsing van een Foley katheter ervaren. Uw arts kan vragen om te proberen sommige medicijnen , zoals een alfa - blokker , zoals doxasin ( Cardura ) , terazosine ( Hytrin ) , tamsulosine ( Flomax ) of silodosin ( Rapaflo ) , en / of een anti - inflammatoire ( bijvoorbeeld ibuprofen ) ( zie vraag 39) . Als u niet in staat om te vervallen voor een tijdje , dan is een suprapubische buis of schone intermitterende catheterisatie kan het gemakkelijker voor je. Een buis is een suprapubische katheter die wordt geplaatst door de huid van de onderbuik in de blaas om de urine af te voeren. Het blijft op zijn plaats totdat u kunt plassen op uw eigen. Het heeft de voordelen van te kunnen worden veranderd op een maandelijkse basis in het kantoor van uw uroloog , en het veroorzaakt geen urethra irritatie als een Foley katheter. Intermitterende catheterisatie omvat het plaatsen van een katheter door de penis in de blaas naar de blaas uitlekken op een regelmatig schema ( meestal om de 4 tot 6 uur ) gedurende de dag. De voordelen van schone intermitterende catheterisatie zijn dat het u toestaat om te weten wanneer je in staat bent om te vervallen op uw eigen zijn , het minimaliseert de blaas en de urethra irritatie, en het heeft minder kans op infecties en blaasstenen op de lange termijn . Hoewel het ontmoedigen staat te urineren na de procedure , is het belangrijk om tijd te passen en of het probleem op te lossen mogelijk . Een TURP moet worden uitgesteld om u een voldoende proef vanwege het verhoogde risico op urine-incontinentie te geven .

urine-incontinentie

Urine-incontinentie is ongewoon bij mannen die interstitiële zaad therapie die < 1 % . Echter , bij mensen die een vroegere TURP hebben , het risico van incontinentie is 25 % en tot 40 % of meer dan een TURP is uitgevoerd .

Rectale Zweren / Bloeden

Rectale irritatie treedt niet zo vaak als urine-symptomen en de neiging om sneller dan urine-symptomen doen verbeteren. Minder dan 5 % van de patiënten een rectale zweer of rectaal bloeden , die optreedt als gevolg van irritatie van de rectale voering . Het kan gepaard gaan met pijn , rectale spasmen , en het gevoel dat men nodig heeft om een stoelgang . Deze aandoening kan worden behandeld met diverse actuele medicatie , waaronder Anusol , hydrocortison , hydrocortison Proctofoam , mesalamine ( Rowasa ) zetpillen , Metamucil en een laag ruwvoer dieet .

PSA " Bounce " of " Blip "

Dit gebeurt wanneer de PSA stijgt op twee opeenvolgende bloed trekt en vervolgens daalt en laag blijft zonder weer te stijgen . De oorzaak van dit verschijnsel is niet bekend . Het komt voor bij ongeveer een derde van de mensen die met interstitiële zaden en treedt meestal ongeveer 9 tot 24 maanden na de behandeling . Het kan al dan niet gepaard gaan met symptomen van prostate inflammatie; indien dergelijke symptomen aanwezig zijn , dan behandeling van prostatitis kan verminderen de symptomen en PSA .

urethrale strictuur

Deze vernauwing van de urethra is gerelateerd aan de ontwikkeling van littekenweefsel en komt in 5 tot 12% van de mannen , en neigt later ontwikkelen. Het kan aanwezig zijn met een verandering in de kracht van de stroom of de noodzaak om de stam te vervallen. Een vernauwing wordt geïdentificeerd door cystoscopie in de spreekkamer . Behandeling van de strictuur afhankelijk van de locatie en omvang van de strictuur , kan eenvoudig kantoor dilatatie of een incisie onder verdoving .

erectiestoornissen

Dit kan voorkomen in zoveel als 40 tot 60 % van de mannen die tussenliggende zaad therapie ondergaan . Unlike radicale prostatectomie , de erectiele dysfunctie treedt meestal op een jaar of langer na de procedure en niet direct . Zoals met post radicale prostatectomie ED , zijn er een verscheidenheid aan opties beschikbaar om het te behandelen ( zie deel III , erectiestoornissen ) .

Wie is een kandidaat voor interstitiële zaad therapie ?

Net als radicale prostatectomie , het doel van interstitiële therapie is om de patiënt te genezen van prostaatkanker . Met dit in het achterhoofd , moet de kandidaat een levensverwachting van meer dan 7 tot 10 jaar en geen onderliggende ziekte die de procedure zodanig dat hij niet zal profiteren van een remedie contra-indicatie zou hebben . Mannen met significante obstructieve plasproblemen en / of prostaat volumes groter dan 60 ml hebben een verhoogd risico voor het vervallen van problemen en urineretentie na de procedure . Mannen die een voorafgaande TURP hebben ondergaan, hebben een verhoogd risico voor urine-incontinentie na brachytherapie . Mannen met klinisch gelokaliseerde prostaatkanker van laag tot gemiddeld risico zijn kandidaten voor interstitiële zaad therapie . Mannen met hoog risico prostaatkanker ( PSA > 20 ng / mL , Gleason -score> 8 , of stadium T3a prostaatkanker) mogen niet worden behandeld met interstitiële zaad therapie alleen . Afhankelijk van het risico, hormonale therapie gebruikt naast interstitiële zaad therapie .

In sommige individuen die worden geacht een hoger risico , kan uitwendige bestraling worden gebruikt als aanvulling op interstitiële zaad therapie . Interstitiële zaad therapie beperkt in zijn vermogen om weefsel te bereiken buiten de prostaat , vooral de achterkant van de prostaat . De toevoeging van bestraling kan helpen bij patiënten die geacht worden met een hoog risico op de ziekte penetreren via of buiten de prostaat capsule . Gebruik van interstitiële zaden alleen is geschikt voor patiënten met tumoren in klinische fase T1c om T2a , een Gleason score < 6 en een PSA < 10 . Patiënten met een Gleason score van 7 of hoger , een PSA > 10 , tumoren in klinische fase T2b of minimale T3a , en ten minste vier van zes biopsieën positief voor kanker of perineurale invasie de biopsie lijken de best gediend door de combinatie zijn van interstitiële zaden en bestraling .

Hoe wordt een gecontroleerd na interstitiële zaad therapie en wat is de kans op succes?

Unlike met radicale prostatectomie , de prostaat blijft in het lichaam en dus de PSA niet afneemt tot een detecteerbaar niveau . Bovendien kan het minstens 2 jaar duren voor het PSA tot het laagste niveau ( PSA nadir ) te bereiken . De PSA wordt meestal gecontroleerd 1 maand na het zaaien , dan elke 3 tot 6 maanden daarna 2 jaar als het niveau stabiel blijft . Na 2 jaar , wordt de PSA jaarlijks gecontroleerd. In januari 2005 de definitie van PSA falen na bestraling werd verfijnd . De Phoenix definitie definieert PSA falen na bestraling een stijging van 2 ng / ml of meer boven de nadir PSA met of zonder het gebruik van androgeen blokkade .

Een stijging van PSA optreden in zoveel als een derde van de patiënten in de eerste en tweede jaar na de implantatie . Dit heet een goedaardige PSA bult , en het lijkt gerelateerd te zijn aan de late weefsel reacties op de straling , maar het betekent niet dat de zaden hebben gefaald of dat u een verhoogd risico van mislukking . In deze situatie , heeft de PSA niet blijven stijgen en dit is hoe men telkens een PSA bult van een mislukking . De resultaten van prostaat brachytherapie zijn vergelijkbaar met die van radicale prostatectomie voor 5 tot 7 jaar na behandeling . De gegevens op lange termijn ( dat wil zeggen , de gegevens langer dan 10 jaar na de behandeling ) zijn beperkt. Gerapporteerde studies tonen succespercentages tussen 64 tot 85% tien jaar succesvol wordt bepaald door ofwel een PSA < 0,5 ng / mL of afwezigheid van drie opeenvolgende stijgingen van PSA bij patiënten die brachytherapie bestraling ontvingen

Alle chirurgische ingrepen hebben risico's, en de voorkomende zijn infectie, bloeden, pijn en verdoving complicaties. Grotere chirurgische ingrepen, die langere operatieve tijden betrekken en verminderde postoperatieve mobiliteit, hebben het risico van bloedstolsels in de benen (diepe veneuze trombose), longembolie, longontsteking, en stress-gerelateerde maagzweren. Complicaties van radicale prostatectomie omvatten hernia, aanzienlijke bloeden bloedtransfusie nodig, infectie, anestheticrelated complicaties, impotentie, incontinentie, blaas nek contractuur, diepe veneuze trombose, rectaal letsel en dood. Bloeden Meestal het bloedverlies minder dan een pint (eenheid) bloed, maar in ongeveer 5 tot 10% van de gevallen een bloedtransfusie nodig. De hoeveelheid bloedverlies is doorgaans lager met zowel laparoscopische en robot-geassisteerde radicale prostatectomies te zijn, in vergelijking met radicale prostatectomie retropubic openen.

Infectie Verschillende soorten infecties kunnen optreden bij deze operatie. Een huidinfectie (cellulitis) kan op de incisie kan een abces optreden onder de huid of diep in het bekken of een urineweginfectie optreden. Een huidinfectie op de incisie meestal presenteert met roodheid, zwelling, gevoeligheid, en af en toe, drainage op de incisie. Zonder pus, dat meestal met succes kan worden behandeld met orale antibiotica, zelden zijn intraveneuze antibiotica geïndiceerd.

Abcessen verzamelingen van pus en optreden net onder de huid of dieper in het bekken en vereisen drainage. Meer oppervlakkige abcessen kunnen worden behandeld door het openen van de incisie, het aftappen pus en verpakken van de wond met steriel gaas. De verpakking wordt voortgezet tot het gebied geneest. Wanneer het abces in het bekken, kan het vaak worden behandeld door een afvoer door de huid in het abces en aftappen van de pus. Dit wordt vaak gedaan onder x-ray begeleiding door een interventieradioloog. Urineweginfecties gevolg van de katheter, waarbij de blaas afvoert tijdens het genezingsproces. Het risico van een urineweginfectie toeneemt met het aantal dagen dat de catheter op zijn plaats. Omdat de meeste urologen laat de katheter in 1 tot 2 weken na de operatie, kan uw uroloog heeft u een urinemonster af te zetten bij het lab 2 tot 3 dagen voor de katheter wordt verwijderd, zodat ze kunnen detecteren of er bacteriën aanwezig en zo is zo behandelen de bacteriën een infectie voorkomen nadat de katheter is verwijderd. Tekenen van een infectie van de urinewegen omvatten vaak moeten plassen, urgentie en ongemak bij het plassen, en soms een lichte koorts.

Verdoving Complicaties

De meeste patiënten ondergaan algemene anesthesie voor hun radicale prostatectomie, maar kan de procedure onder spinale anesthesie worden uitgevoerd. Epidurale anesthesie kan vaak worden gebruikt om postoperatieve pijnbestrijding te verbeteren en de anesthesie-eisen te verlagen. De meest voorkomende bijwerkingen van narcose zijn kriebelende keel, misselijkheid en braken, maar significante verdoving complicaties zijn zeldzaam. Bij epidurale katheters, mogelijke bijwerkingen omvatten verlaging van de bloeddruk en spieren blokken, die beweging van een been kan beïnvloeden.

Impotentie

Impotentie of erectiele dysfunctie, is helaas een gemeenschappelijk bepaalde risico van radicale prostatectomie. De zenuwen die de penis en deze voeding zijn betrokken bij het erectiele proces liggen langs elke zijde van de prostaat en de urethra. Ze kunnen bewust worden genomen door de chirurg (niet-zenuwsparende radicale prostatectomie), of ze kunnen permanent of tijdelijk tot gewond. De beslissing om te proberen om een of beide zenuwbanen sparen varieert met de expertise van uw chirurg, uw Gleason score, uw PSA-niveau, en het volume van de tumor op de biopten. De incidentie van postoperatieve erectiele disfunctie kan zo laag als 25% bij mannen jonger dan 60 jaar die bilaterale zenuwsparende radicale prostatectomie ondergaan, of het kan bij mannen zo hoog als 62% ouder dan 70 jaar die ondergaan eenzijdige zenuwsparende radicale prostatectomie. Vele factoren kunnen uw erectiele functie beïnvloeden na de operatie, met inbegrip van uw erectiele functie voor de operatie, uw leeftijd, uw pathologisch tumorstadium, en de mate van bescherming van de zenuwen. Erectiele disfunctie na radicale prostatectomie kan besluiten over het eerste jaar of twee na de operatie. Gedurende die tijd en als het probleem zich blijft voordoen, kunt u de behandeling voor het zoeken (zie het derde deel hoofdstuk over erectiestoornissen). Na een radicale prostatectomie, je hebt geen ejaculaat, omdat de bronnen van de vloeistof ofwel worden verwijderd (prostaat en zaadblaasjes) of afgebonden (de zaadleider). Echter, moet u nog steeds climax (bereiken van een orgasme).

Urine-incontinentie

Urine-incontinentie is een ander risico van radicale prostatectomie. Incontinentie kan variëren van geen tot blijvende incontinentie, zodanig dat elke keer dat je beweegt je urine lekken. De meest voorkomende vorm van incontinentie is spanningsgerelateerd incontinentie, lekkage die optreedt wanneer u de druk in uw buik, zoals wanneer je naar beneden te dragen, pak iets zwaars, lachen of hoesten verhogen. De incidentie van incontinentie varieert van 1 tot 58%, en een van de redenen voor het brede scala van de gerapporteerde incidentie van incontinentie is dat de definitie van incontinentie varieert. Als men alle lekken aan incontinentie, dan is de incidentie hoger zou zijn dan wanneer incontinentie werden gedefinieerd als lekkage voldoende om een pad wijzigen van een dag. Zoals met erectiestoornissen, incontinentie kan verbeteren of op te lossen in de tijd. Risico's voor de incontinentie na de operatie zijn: eerdere bekkenbestraling en oudere leeftijd. Er zijn vele opties beschikbaar voor de behandeling van urine-incontinentie na radicale prostatectomie (zie vraag 24).

Cliff 's reactie:

Ik dit risico het meeste vreesde. Ik herinner me nog steeds de luiers en pads de dag had ik mijn katheter verwijderd. "Mijn God," dacht ik, "ik ben 60 jaar oud en ik ga dragen luiers." Onnodig te zeggen, mijn vrouw heeft geen sympathie toen ik klagen over de mogelijkheid van het hebben van een pad te dragen. Ik had geluk, maar, ik had twee kleine "rampen" s nachts en dat was het voor mijn incontinentie. Ik gooi alle van die luiers en pads binnen een week.

Blaashals Contractuur

Een blaashals contractuur is littekenweefsel dat zich ontwikkelt in het gebied waar de blaas en urethra elkaar genaaid. Dit probleem komt voor bij ongeveer 1 op de 20 tot 30 prostatectomies. De tekenen en symptomen van een blaashals contractuur omvatten verminderde kracht van de stroom en persen (duwen) om te plassen. De blaashals contractuur er gedurende een kantoor cystoscopie, waarbij een cystoscoop, een telescoop-achtig instrument, wordt door de urethra tot aan de blaashals en de vernauwing wordt gevisualiseerd. Als de opening erg klein is, kan een kleine draad doorheen te leiden en het verwijde gebied met bepaalde metalen of plastic dilatatoren. Voordat de procedure, wordt de plasbuis verdoofd met lidocaïne gelei om ongemak te verminderen. Gewoonlijk, wanneer de blaashals wordt verwijd, blijft geopend, maar in een beperkt aantal mensen, een herhaling dilatatie of een incisie in het litteken onder anesthesie nodig. Een complicatie van behandeling voor blaashals contractuur is incontinentie.

Diepe veneuze trombose

Een diepe veneuze trombose (DVT) is een bloedstolsel dat zich ontwikkelt in de aderen in de benen of het bekken. Mensen met kanker en degenen die sedentair zijn een verhoogd risico op dergelijke bloedstolsels. Trombo-embolische (TED) slang Venodynes (pneumatische opeenvolgende kousen die opblazen en leeglopen om bloed te laten stromen) worden vaak tijdens de operatie en de postoperatieve periode om het risico van het vormen van dergelijke bloed clots.DVTs verlagen kan leiden tot zwelling van de poot, die vaak opgelost wanneer het bloedstolsel oplost. Een ernstiger risico van een DVT is dat een stukje van het stolsel af kunnen breken en reizen naar het hart en de longen. Dit heet een longembolie. Een longembolie kan levensbedreigend zijn als het fragment groot genoeg om blokkeren bloedtoevoer naar de longen.

Rectale Injury

De incidentie van rectale verwonding tijdens een radicale prostatectomie minder dan 2%. Er is een iets hoger risico op rectale letsel met de perineale benadering (1,73%) dan bij de retropubic aanpak (0,68%). In de meeste gevallen, als de schade is klein en je de darm prep hebt uitgevoerd en geen ontlasting zichtbaar is, dan is het gebied kan worden gesloten en moeten genezen. Voor grote verwondingen die optreden bij darmen die niet goed voorbereid, wordt een tijdelijke stoma aan de kans op lekkage en ontlasting abcesvorming verlagen, de stoma kunnen als later genomen.

Diverse Complicaties aan de radicale prostatectomie Verwante

De retropubic prostatectomy heeft een hoger risico op cardiovasculaire, respiratoire, en andere medisch gerelateerde complicaties, vooral maag, zoals langzame terugkeer van darmfunctie, dan perineale benadering. De perineale benadering een hoger risico van diverse chirurgische complicaties, zoals de rectale schade en postoperatieve infecties. De perineale benadering kan ook worden geassocieerd met een verhoogd risico op incontinentie van ontlasting. De incidentie van complicaties en mortaliteit stijgt met leeftijd van de patiënt op het moment van de operatie.

Dood

De mortaliteit geassocieerd met radicale prostatectomie minder dan 0,1%.

Cliff 's commentaar: Het is alweer 10 jaar geleden dat mijn radicale prostatectomie, en ik voel me geweldig. Ik ben al de dingen die ik voor de operatie en meer had gedaan doen. Tot nu toe heeft mijn PSA detecteerbaar bleef, en het is heel geruststellend om dit op mijn urologie kliniekbezoeken horen.

Radicale prostatectomie is de chirurgische procedure waarbij de gehele prostaat verwijderd en de zaadblaasjes, het gedeelte van de urethra die door de prostaat geeft de uiteinden van de zaadleider, en een gedeelte van de blaashals. Na de prostaat en omliggende structuren worden verwijderd, wordt de blaas vervolgens opnieuw aan de resterende urethra. Een katheter, die een holle buis wordt geplaatst via de penis in de blaas vóór steken die de blaas hechten aan de urethra worden vastgebonden. De katheter kan urine afvoer terwijl de blaas en urethra genezen samen. In open radicale prostatectomie een kleine drain wordt vaak gelegd door de huid van de buik in het bekken. Deze afvoer zorgt voor de afvoer van lymfe en urine die zich kunnen voordoen tijdens de eerste paar dagen na de operatie. Deze afvoer wordt verwijderd wanneer de vloeistof uitvoer afneemt. Op het moment van radicale prostatectomie, afhankelijk van de aanpak, de bekken lymfeklieren, die een gemeenschappelijke locatie van prostaatkanker metastasen, kunnen ook verwijderd (se vraag 12). Een radicale prostatectomie kan worden uitgevoerd via drie verschillende benaderingen. Een algemene vorm is de open retropubische benadering, waarbij een insnijding wordt gemaakt die zich uitstrekt vanaf de navel (navel) aan de symphysis pubis (schaambeen) (Figuur 9). De radicale prostatectomie kan ook laparoscopisch worden uitgevoerd door verschillende kleine incisies in verschillende locaties in de buik (figuur 11), of via een perineale benadering, met de incisie wordt gemaakt in het gebied tussen het scrotum en anus (Figuur 10). Meer recent, kan de radicale prostatectomie worden uitgevoerd met behulp van een robot, robot-geassisteerde radicale prostatectomie, die snel is de meest populaire techniek voor radicale prostatectomie.

Radicale prostatectomie verschilt van een transurethrale resectie van de prostaat (TURP) en een open suprapubische prostatectomie, dat de gehele prostaat verwijderd een radicale prostatectomie. Daarom, in tegenstelling tot de TURP en open suprapubische prostatectomie dient de PSA te verlagen om een niet-detecteerbare niveau binnen een maand of zo na de procedure als er geen prostaatkanker cellen aanwezig zijn. De beslissing over welke aanpak zal worden gebruikt voor een radicale prostatectomie is afhankelijk van de voorkeur en vaardigheden van uw uroloog, je lichaam kenmerken, en of een bekken lymfeklierdissectie is gepland. Een voordeel van de retropubische benadering is dat het zorgt voor gemakkelijke toegang tot de bekkenlymfeknopen zodat een bekken lymfeklierdissectie gemakkelijk uitvoerbaar tegelijk. Bovendien worden de bloedvaten en zenuwen die de potentie controle gemakkelijk gevisualiseerd. Een nadeel van deze procedure is de abdominale incisie, die kan leiden tot een langere hersteltijd en toegenomen ongemak en hogere bloedverlies ten opzichte laparoscopische en robot-geassisteerde radicale prostatectomie.

De perineale prostatectomie niet een incisie in de buik te betrekken, wordt gemeld minder ongemakkelijk en de herstelperiode korter te zijn. De perineale benadering maakt een goede visualisatie van de uitlaat van de blaas en de urinebuis te naaien elkaar, maar de zenuwen die potentie controle niet zo gemakkelijk als het retropubische benadering gezien. Een ander nadeel van deze procedure is dat het niet mogelijk voor het verwijderen van bekkenlymfeknopen via perineale incisie en zou een extra insnijding voor het bekken lymfeklieren dissectie nodig. Deze procedure is het meest geschikt voor zware mensen, voor wie de retropubic aanpak is moeilijker.

Laparoscopische radicale prostatectomie is een procedure die de voordelen van de retropubische benadering maar omdat er meerdere kleine abdominale incisies in tegenstelling tot de lange middellijn incisie, het ongemak minder en sneller herstellen met deze benadering. Het nadeel van deze procedure is dat het relatief nieuwe en vereist een uroloog met geavanceerde vaardigheden laparoscopie. Het kan langer duren om uit te voeren dan een open radicale prostatectomie retropubic. De resultaten van laparoscopische prostatectomie, zoals urine-incontinentie, erectiele functie en positieve marges zijn vergelijkbaar met open chirurgie. Robot-geassisteerde radicale prostatectomie heeft laparoscopische radicale prostatectomie overtroffen in termen van het aantal procedures worden uitgevoerd.

Robot-geassisteerde prostatectomie is de nieuwste vorm van minimaal invasieve chirurgie voor prostaatkanker. De procedure wordt uitgevoerd met een drie-armige robot. De robot wordt gecontroleerd door de chirurg, die naar een gespecialiseerd bureau en controles beweging van de armen van de robot zit. Voordelen van robot-geassisteerde prostatectomy zijn het gebruiksgemak vergeleken met laparoscopie en de operatie meestal sneller in vergelijking met laparoscopie. Verder hebben de armen van de robot zijn beweging op een menselijke arm / hand / pols, maar de trillingen, dat bij menselijke bewegingen kunnen worden beheerst. Een nadeel van de robot is de kosten van de robot, waardoor niet alle ziekenhuizen kunnen veroorloven om er een te kopen. De resultaten met de robot zijn vergelijkbaar met die van laparoscopische en open radicale prostatectomie, maar worden lange termijn resultaten beperkt de robot en zijn beperkt laparoscopie (Figuur 12).

Wat is een zenuwsparende radicale prostatectomie?

De zenuwen verantwoordelijk voor erectiele functie langs elke zijde van de prostaat en langs elke zijde van de urethra alvorens uit het bekken in de penis. Deze zenuwen reizen samen met bloedvaten, en de groep is de neurovasculaire bundel, die buiten de prostaat capsule ligt genoemd. Deze zenuwen zijn niet verantwoordelijk voor de controle van urine, maar erectiele functie. Tijdens een nervesparing prostatectomie, de uroloog probeert de neurovasculaire bundel ontleden van de prostaat en de urethra. De chirurg kan een bilaterale nervesparing radicale prostatectomie, waarbij de neurovasculaire bundel aan weerszijden wordt gespaard of een eenzijdige nervesparing prostatectomie, waarbij een neurovasculaire bundel wordt verwijderd met de prostaat voeren. De beslissing om al dan niet een zenuwsparende radicale prostatectomie te voeren hangt af van vele zaken, waarvan er een is uw erectiele functie. Als u al een erectiestoornis, dan spaarde de zenuwen is geen probleem. Andere overwegingen omvatten de hoeveelheid tumor aanwezig in biopt, de plaats van de tumor (of het in beide zijden van de prostaat) en de Gleason score. Vergeet niet dat een radicale prostatectomie is een kanker werking en het doel van de procedure is om te proberen om alle van de kanker te verwijderen. Daarom, als je een hoog risico voor het hebben van kanker op de rand van de prostaat, is het beter om de neurovasculaire bundel (s) en het omringende weefsel aan die kant in de hoop van het verwijderen van alle van de kanker te verwijderen. Een bilaterale zenuwsparende radicale prostatectomie is geen garantie dat je een normale erectiele functie zal hebben na de operatie. Je zou kunnen overwegen dit feit en beslissen voor de operatie hoe groot de impact van postoperatieve erectiele dysfunctie zou hebben op je leven.

Wat is het slagingspercentage van radicale prostatectomie?

In het algemeen meer dan 70% van de goed geselecteerde patiënten (bijvoorbeeld mensen die worden verondersteld om prostaatkanker die klinisch is beperkt tot de prostaat) vrij van tumor blijven meer dan 7 tot 10 jaar. Als men een T2 tumor, kan de kans op het vrij blijven van PSA hoogte zo hoog als 90% zijn als er geen positieve marges. Het is echter moeilijk te voorspellen voor de operatie die de beste kandidaat voor een operatie omdat 30 tot 40% van patiënten gediagnosticeerd met een hoger niveau of graad van kanker wanneer het chirurgische monster wordt door de patholoog. Positieve snijvlakken gevonden in 14 tot 41% van de mannen die een radicale prostatectomie, en in die mensen met positieve marges er een bijna 50% kans dat de PSA toeneemt binnen 5 jaar na operatie. Dit is afhankelijk van de hoeveelheid tumor in de marge en de plaats van de positieve marge. Uw uroloog zou bespreken of aanvullende therapie is geïndiceerd indien de marge positief is. Mannen met negatieve marges hebben slechts een 18% kans op de PSA stijgt na 5 jaar na de operatie. Aanvankelijk na de operatie, moet u uw PSA-niveau gecontroleerd bij elke 3 maanden. Afhankelijk van het lab dat uw arts gebruikt, een PSA-waarde <0,1 ng / ml of een PSA-waarde <0,02 ng / ml kan worden gerapporteerd als niet op te sporen. De getallen variëren, omdat de gevoeligheid van de PSA-test varieert van laboratorium tot laboratorium. Als de PSA blijft ondetecteerbaar na 1 jaar, dan is uw uroloog kan bestellen PSA testen om de 6 maanden voor ongeveer 1 jaar, waarna u verder met jaarlijkse PSA-tests. Afhankelijk van uw pathologie verslag en voorkeur van uw uroloog, kunt u ook een digitale rectale onderzoek op het moment van uw PSA.

Cliff 's reactie:

De eerste PSA-test na de operatie is het meest spannende. Ook al is uw uroloog kan u vertellen dat uw pathologie specimen van een operatie ziet er goed uit en dat er geen kankercellen bij de de randen van het weefsel, je bent nog steeds heel benieuwd wat het PSA is. Je wilt dat het niet op te sporen-willen zijn om aan te geven dat de kanker is gevangen en verwijderd. U krijgt uw bloed getrokken en dan wacht je een ontmoeting met uw uroloog of voor het telefoongesprek over uw resultaten. Ik herinner me hoe gelukkig ik me voelde toen ik mijn eerste PSA verslag na de operatie. Nu, 21/2 jaar later, ben ik nog steeds een beetje angstig als ik mijn PSA getrokken, maar zoals elk jaar gaat door de angst is decreasing.With elk goed PSA resultaat, begin ik te geloven dat ze het allemaal hebben gekregen. Ik kan technisch gezien zeggen dat ik genezen ben, maar elk jaar dat voorbij dat ik gezond ben en de PSA blijft niet op te sporen is nog een jaar genoten en nog dichter bij dat doel.

Wie is een kandidaat voor radicale prostatectomie?

De ideale kandidaat voor een radicale prostatectomie is een man die wordt verondersteld om prostaatkanker die is beperkt tot de prostaat hebben, gezond genoeg om de algemene anesthesie en de chirurgische procedure te weerstaan, en wordt verwacht te leven tenminste een extra 7 10 jaar zodat hij zal profiteren van de operatie. Het is moeilijk om te bepalen wie heeft echt-orgaan-beperkte ziekte, die kanker die blijkbaar beperkt tot de prostaat. Tafels kunnen helpen inschatten van de risico's van het hebben van de tumor buiten de prostaat, maar dit zijn slechts een deel van het besluitvormingsproces. Ongeveer 20 tot 60% van de mannen die een radicale prostatectomie een hoger stadium van prostaatkanker bij de patholoog beoordelingen het chirurgische monster.

Alleen maar omdat je een kandidaat voor een radicale prostatectomie, betekent niet dat dit de beste vorm van behandeling voor u. Je moet goed kijken naar uw levensstijl, de risico's van de operatie, en wat is het meest belangrijk voor u over uw kwaliteit van leven alvorens een beslissing. Als, bijvoorbeeld, de mogelijkheid van urine-incontinentie zou worden verwoestende aan u, dan misschien een operatie is niet de beste therapie voor u. Aan de andere kant, als het idee van het verlaten van uw prostaat in de plaats zal constant je je zorgen maakt, dan is het misschien een operatie is het beste voor u

Momenteel is de last van de medische besluitvorming valt op u, de patiënt, en het is onze taak als arts om u te voorzien van de informatie die u zal toestaan om de beslissing te nemen. Wanneer gedwongen om een moeilijke beslissing te maken, we vaak een beroep op geliefden, goede vrienden, en deskundige personen om ons te helpen, maar deze mensen hoeven niet te leven met de gevolgen van die beslissing. Als je weegt de voors en tegens van elk van de verschillende behandelingsmogelijkheden, is het zeer belangrijk dat je nadenkt over hoe ze je zullen beïnvloeden. Nu is het tijd om heel eerlijk met jezelf over wat bijwerkingen die u wel en niet kan tolereren. Het is de verantwoordelijkheid van uw arts om u nauwkeurig op de hoogte van de kans op bijwerkingen van elk van de behandelingsmogelijkheden en de middelen die beschikbaar zijn om deze bijwerkingen te behandelen zijn. Wanneer we geconfronteerd worden met een diagnose van prostaatkanker, kan de eerste impuls zijn om zich te ontdoen van de kanker tegen elke prijs. Helaas, zodra de prostaatkanker is behandeld en dat de zorg wordt rustig, de bijwerkingen van de behandeling kan meer hinderlijk-zo word je serieus moet vooraf over na te denken.

Bij het adviseren van een patiënt, de eerste vraag die ik meestal vragen is "Kun je leven met je prostaat in je op de lange termijn?" Als het antwoord nee is, dat je constant zou zorgen te maken over de vraag of kanker bleef in de prostaat als het waren blijven zitten, dan is een radicale prostatectomie is waarschijnlijk het beste voor jou. Andere kwesties in gedachten te houden zijn de gevolgen van incontinentie en erectiestoornissen op uw levensstijl. Vrijwel alle vormen van therapie kan erectiele disfunctie veroorzaken. Als dit is bijzonder zorgwekkend voor u, dan kan het aangewezen zijn om een ontmoeting met een uroloog die behandelt erectiestoornissen om de behandelmogelijkheden te bespreken voordat u begint met de behandeling voor uw prostaat kanker. Evenzo kan het nuttig zijn om de verschillende behandelingen voor incontinentie of het onvermogen om (retentie) plassen met uw uroloog of radiotherapeut voor het ondergaan van de behandeling te bespreken. Uw arts kan een aantal aanbevelingen behandeling te maken op basis van uw leeftijd, medische toestand en klinische stadium van uw prostaatkanker. Als u vragen waarom bepaalde aanbevelingen worden gedaan hebben, nu is het tijd om hen te vragen. Vergeet niet, geen vraag is dom. Uw arts wil dat u comfortabel met uw beslissing voelen en helpt u de informatie die u nodig hebt. Er zijn ook organisaties die u kunnen voorzien van informatie over de behandeling en de bijwerkingen (zie Bijlage B).

In een poging om te helpen bepalen welke therapieën hebben de beste kans op genezing u van uw prostaatkanker, hebben de onderzoekers prostaatkanker gestratificeerd in een laag risico, intermediair-risico en hoog risico voor progressie van de ziekte. De behandeling aanbevelingen variëren met het risico. Laag-risico patiënten meestal goed te doen met een enkele therapie, zoals radicale prostatectomie, uitwendige bestraling, of interstitiële zaad therapie. Hoog-risico patiënten hebben meer kans op een falen van de behandeling en combinatietherapie, zoals uitwendige therapie en hormonale therapie te ervaren, wordt vaak aanbevolen.

Cliff 's reactie: Na eindelijk te beseffen dat, ondanks goed gevoel, ik had inderdaad prostaatkanker, moest ik uitzoeken wat de beste behandeling voor mij was. Wanneer we geconfronteerd worden met de mogelijkheid van het verlaten van mijn prostaat plaats of verwijdert, wist ik dat, ook al was ik versteend van de operatie, zou het het beste voor mij zijn op de lange termijn. Ik wist dat ik niet kon leven met mijn

Verschillende behandelingsmogelijkheden beschikbaar zijn voor prostaatkanker, elk met zijn eigen risico's en voordelen (tabel 7). De beschikbare opties kunnen variëren afhankelijk van de graad van de tumor, de omvang van de tumor verspreiding, uw algehele medische gezondheid en de levensverwachting en uw persoonlijke voorkeuren. De behandelingen voor prostaatkanker kan worden onderverdeeld in degenen die zijn bedoeld om "genezen" je kanker (definitieve therapieën) en degenen die palliatieve zijn, bedoeld om het afremmen van de groei van de prostaatkanker en de behandeling van de symptomen ervan. Definitieve therapie voor gelokaliseerde prostaatkanker: tussenliggende zaad therapie (brachytherapie), uitwendige bestraling (bestraling), en radicale prostatectomie (open, laparoscopische of robot). Andere therapieën, zoals cryotherapie, high intensity focused ultrasound (HIFU) en combinatietherapie (externe bestraling plus interstitiële zaad therapie) zijn niet algemeen gebruikt voor mannen met gelokaliseerde prostaatkanker. Palliatieve therapieën voor prostaatkanker omvatten het gebruik van hormonale therapie en radiotherapie voor symptomatische botmetastasen. In die personen van wie prostaatkanker is ongevoelig voor hormonale therapie, chemotherapie kan een optie zijn.

De optie van een afwachtend beleid en actieve bewaking kan ook chosen.Watchful wachttijd impliceert geen behandeling in eerste instantie. In plaats daarvan wordt uw prostaatkanker gecontroleerd met periodieke PSA's en DREs en eventueel X-stralen. Het uitgangspunt van een afwachtend beleid is dat sommige mensen niet zullen profiteren van de definitieve behandeling voor hun prostaatkanker. Met waakzaam wachten, palliatieve behandeling (behandeling is ontworpen om te vertragen van de groei van de hulp van een robot (figuur 12). De keuze van de techniek varieert met lichaamskenmerken van de patiënt en de voorkeur van de uroloog.

Interstitiële zaaien (brachytherapie) is een procedure die wordt steeds populairder omdat het minimaal invasief en vereist een enkele behandeling. Net als radicale prostatectomie, is een procedure met de bedoeling om te genezen. Deze procedure betreft de percutane plaatsing van radioactieve zaden in de prostaat (zie vraag 22, figuur 13). Afhankelijk van de prostaatkanker rang en trap en de PSA conforme externalbeam radiotherapie (bestraling), waarin balken van energierijke straling zijn gericht op de prostaat (of andere doelorganen), kunnen worden gebruikt naast de interstitiële zaden.

Conforme EBRT is een nieuwere manier van het leveren bestraling naar de prostaat (zie vraag 23). Door het gebruik van CT-scan en verbeterd vermogen om de maximale straling effecten op de prostaat en minder op het omliggende weefsel richten, kan conforme bestraling bijwerkingen verminderen en resultaten dan die van de traditionele bestraling verbeteren. Deze procedure wordt ook uitgevoerd met de bedoeling om te genezen.

Cryotherapie is een minimaal invasieve procedure waarbij sondes percutaan in de prostaat worden gebracht onder echografische begeleiding. Vloeibare stikstof wordt toegediend via de sondes te bevriezen en de kankercellen doden (zie vraag 25). Momenteel wordt deze procedure vaker gebruikt als een tweede-lijn procedure wanneer een individu niet heeft gereageerd op bestraling. Echter, het ook wordt gebruikt met de bedoeling om te genezen. High-intensity focused ultrasound (HIFU) is een procedure die wordt uitgevoerd in Europa en lijkt een optie voor lagere Gleason score prostaat kanker en voor lokaal recidief van prostaatkanker na uitwendige bestraling zijn. De procedure wordt uitgevoerd door het inbrengen van een sonde in het rectum. De sonde levert zeer gerichte ultrageluid om de prostaat. De high intensity focused ultrasound verwarmt de prostaat aan temperaturen van 80-100 graden Celsius, wat genoeg is om prostate kankercellen te doden. Het effect is beperkt tot de prostaat en niet irriteren de rectaal weefsel. HIFU is momenteel niet goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten. Hormonale therapie door het gebruik van pillen, schoten, zowel pillen en opnamen of bilaterale orchidectomie, een palliatieve benadering van de behandeling van prostaatkanker. Door het verwijderen of voorkomen van de werking van testosteron op de prostaatkanker, deze therapieën krimpen de prostaatkanker en vertragen de groei. Echter, ze niet genezen van prostaatkanker (zie vraag 26). Verschillende chemotherapie worden geëvalueerd om geneesmiddelen die effectief zijn tegen prostaatkanker kan worden gesteld. De ideale drug zou men dat de prostaatkanker doodt, in plaats van alleen vertragen de groei zijn. Onlangs heeft de Food and Drug Administration het gebruik van bepaalde chemokuren voor mannen met hormoon resistente prostaatkanker (zie vraag 28) goedgekeurd. Klinische proeven worden uitgevoerd om nieuwe geneesmiddelen en combinaties van geneesmiddelen in de hoop voor doelmatiger therapie met minder bijwerkingen te identificeren. U kunt contact opnemen met uw lokale medisch centrum te zien of ze nemen deel aan een klinische studies voor prostaatkanker.

Radiotherapie wordt meestal gebruikt als palliatieve behandeling van patiënten met pijn veroorzaakt door botmetastasen. Intraveneuze (IV) medicijnen, zoals pamidronaat, kunnen ook worden gebruikt om pijnlijke botmetastasen, en suramin kan ook nuttig zijn bij patiënten met uitgebreide botmetastasen (zie vraag 30).

Chemotherapie is het gebruik van krachtige geneesmiddelen hetzij kankercellen te doden of belemmeren hun groei. Chemotherapie drugs zijn goed in het bestrijden van kanker, omdat zij van invloed zijn meestal snel vermenigvuldigen kankercellen. Sommige gezonde cellen in het lichaam ook snel delen, zoals cellen die haar, bloed, nagels, en de binnenkant van de mond en het darmkanaal produceren. Cellen in deze delen van het lichaam kan worden geschaad door chemotherapie. Daarom zijn een aantal vaak voorkomende bijwerkingen van chemotherapie onder meer haaruitval, laag aantal witte bloedcellen, nagel veranderingen, mond en keel, misselijkheid en braken.

Chemotherapie kan ofwel worden geïnjecteerd in een ader of via de mond ingenomen. Het geneesmiddel gaat dan door het lichaam sommige kankercellen die buiten de prostaat kan zijn verspreid bereiken. Vaak patiënten die worden gegeven hormoontherapie vóór de chemotherapie blijven hun hormoonbehandeling in de loop van hun chemotherapie. In studies, deze behandeling bood geen overlevingsvoordeel en hielp alleen om pijn te verminderen (zie vraag 28).

Als het gaat buiten de prostaat, de eerste locatie waarnaar prostaatkanker eerder groter is bekkenlymfeknopen. Het is belangrijk om te weten of de kanker is uitgezaaid naar de lymfeklieren, omdat de slagingspercentages van behandelingen zoals interstitiële zaad therapie en radicale prostatectomie zijn lager als de kanker is uitgezaaid naar lymfklieren in het bekken. Daarom moet de uroloog of radiotherapeut een goed idee of er prostaatkanker betrokkenheid van lymfklieren in het bekken voor het aanbevelen van een therapie. Helaas hebben radiologisch onderzoek zoals CT scans niet behulpzaam zijn bij het identificeren van individuen met kleinere hoeveelheden van kanker in het bekken lymfeklieren. CT of MRI kan worden verleend voor het organiseren van mannen met risicovolle klinisch gelokaliseerde prostaatkanker en PSA waarden> 20,0 ng / ml of wanneer de Gleason score is groter dan of gelijk aan 8.

De meest nauwkeurige manier om de lymfklierstatus beoordelen is naar de lymfeklieren te verwijderen en hebben ze onderzocht door de patholoog. De lymfeknopen waar prostaatkanker typisch spreads in het laterale aspect van elke zijde van het bekken (zie vraag 12). Het verwijderen van de lymfeklieren vereist chirurgie, ofwel een openbare procedure of een laparoscopische procedure, en heeft risico's. Het gebruik van de PROSTASCINT scan om prostaatkanker op te sporen in lymfklieren in het bekken wordt geëvalueerd.

Niet iedereen heeft behoefte aan een bekken lymfeklierdissectie. Wanneer het risico van het hebben van positieve lymfeklieren is laag, zoals gebeurt bij mannen met een lage Gleason score en een PSA <10 ng / ml, een lymfeklierdissectie is onnodig, en men kan direct overgaan tot definitieve therapie, zoals interstitiële zaad therapie, uitwendige bestraling (bestraling), en radicale prostatectomie. In hoog-risico patiënten, die met hogere Gleason score (8-10), of die met een PSA> 10 ng / ml, een lymfeklierdissectie kan tegelijk worden uitgevoerd als een geplande radicale prostatectomie, voor de geplande bestraling, of voordat interstitiële zaad therapie. Als een open prostatectomie of laparoscopische robot prostatectomie is gepland, kan de lymfeklieren worden verwijderd met dezelfde aanpak als voor de prostatectomie en kan door de patholoog (vriescoupe) worden onderzocht net voor de prostatectomie. Bevroren exemplaren sectie worden uitgelegd door de patholoog kort nadat ze zijn verwijderd uit de patiënt, en de bevindingen worden gerapporteerd aan de chirurg in de operatiekamer. De chirurg beslist vervolgens doorgaan met het verwijderen van de prostaat basis van of kanker geïdentificeerd in de lymfeknopen. Sommige chirurgen verwijderen de prostaat bij aanwezigheid van kleine hoeveelheden van kanker in de lymfeklieren, andere niet. De dia's worden vervolgens gemaakt in permanente afdelingen en weer door de patholoog beoordeeld. In de meeste gevallen, de interpretatie van de bevroren sectie is dezelfde als die van het vaste deel; zelden zijn deze twee verschillen. In een perineale prostatectomie, ofwel de perineale incisie geen toegang tot de bekkenlymfeknopen toe, en een aparte incisie of laparoscopische aanpak nodig lymfklier dissectie. Met bestraling of interstitiële zaad behandeling kan het bekken lymfeklieren dissectie laparoscopisch of via een open incisie die zich onder de navel op een afzonderlijke dag worden uitgevoerd, vóór bestraling / interstitiële zaden.

Een lymfeklierdissectie moet in risicovolle patiënten worden uitgevoerd, omdat het de behandeling kunnen beïnvloeden. De kans op positieve klieren varieert met het stadium van de prostaatkanker, de PSA-waarde, en de Gleason score. Ongeveer 5-12% van de mannen die worden verondersteld om klinisch gelokaliseerde prostaatkanker (lage trap) hebben kanker die is uitgezaaid naar lymfklieren in het bekken. Voordat het bekken lymfeklierdissectie, moet u bespreken met uw arts hoe uw geplande behandeling van prostaatkanker zou worden beïnvloed als u kanker waarbij lymfklieren in het bekken had.

De belangrijkste risico's van een bekken lymfeklierdissectie bloeden, zenuwletsel, en lymphocele. De obturator zenuw levert spieren in het been en wordt omringd door enkele van de lymfklieren in het bekken. Als deze zenuw beschadigd ten tijde van de operatie en niet hersteld, kan dit leiden tot permanente onvermogen om uw been steken aan de zijde van het letsel. Een lymphocele is een verzameling van lymfevocht dat zich ophoopt in het bekken als gevolg van letsel de lymfevaten. Lymphoceles behandeling nodig hebben als ze groot zijn en waardoor de druk / pijn en / of besmet. Meestal kunnen worden afgevoerd door een kleine afvoerbuis door de huid in de lymphocele.

Door het organiseren van uw kanker, is uw arts probeert te beoordelen, op basis van uw prostaat biopsie resultaten, uw lichamelijk onderzoek, uw PSA, en andere tests en X-stralen (indien verkregen), of uw prostaatkanker is beperkt tot de prostaat, en als is het niet, in hoeverre het zich heeft verspreid. Studies van grote aantallen mensen die radicale prostatectomie en bekken lymfklierdissecties hebben ondergaan hebben verstrekt voor de ontwikkeling van nomogrammen het voorspellen van het pathologisch stadium van de bovengrens op basis van klinisch stadium (TNM), PSA en Gleason score (tabel 5). Aanvankelijk werd gedacht dat magnetische resonantie beeldvorming (MRI) zeer behulpzaam bij het bepalen of capsulaire penetratie en extracapsulaire ziekte waren aanwezig zou zijn, maar is alleen nuttig gebleken centra die grote aantallen MRI, te vervullen. Ook heeft het gebruik van berekende tomografie (CT) scan bij de beoordeling of de kanker is uitgezaaid naar lymfklieren in het bekken teleurstellend.

Het kennen van de fase (de grootte en de mate van verspreiding) van de prostaat kanker helpt de dokter raad u over mogelijke behandelingen. Uw arts kan u vertellen een klinisch stadium (figuur 8), op basis van uw rectaal onderzoek, prostaat biopten, en radiologische / nucleaire geneeskunde studies (CT-scan, botscan, MRI). Pathologische staging wordt uitgevoerd wanneer een patholoog de prostaat, zaadblaasjes en bekken lymfklieren (indien verwijderd) en het moment van radicale prostatectomie. De meest voorkomende enscenering systeem gebruikt heet de TNM-systeem. In dit systeem, T de grootte van de tumor in de prostaat, N verwijst naar de mate van kanker betrokkenheid van de lymfeklieren en M verwijst naar de aanwezigheid of afwezigheid van metastasen (afzettingen van prostaatkanker buiten de prostaat en lymfe knooppunten). Een andere enscenering systeem is de Whitmore Jewett System (tabel 6).

Bij personen bij wie er een bezorgdheid over metastasen aan het been, zoals die met hoge PSA en pijn heeft in een bot kan een botscan worden verkregen bepaald of er botmetastasen.

Een botscan is een studie uitgevoerd in de nucleaire geneeskunde afdeling die inhoudt dat het injecteren van een kleine hoeveelheid van een radioactieve chemische via een ader in je bloedbaan. De chemische circuleert door je lichaam en wordt opgepikt door gebieden van snelle botgroei die kunnen worden geassocieerd met kanker. De botscan is de meest gevoelige techniek die momenteel beschikbaar zijn voor het identificeren van prostaatkanker die is uitgezaaid naar de botten. Andere problemen van de botten, zoals een geschiedenis van een gebroken bot, artritis en de ziekte van Paget, kan een verhoging van de opname van de radioactieve chemische veroorzaken. Vaak de geschiedenis, de locatie van het bot, en eventuele bijkomende studies, zoals een gewone X-ray onderzoek of een MRI, zal helpen bepalen of het gebied van verhoogde opname de aanwezigheid van kanker.

De botscan is zeer gevoelig, maar niet klein aantal kankercellen in de botten te identificeren. In een klein aantal mannen (8%), kan de botscan normaal wanneer botmetastasen aanwezig zijn. Prostaatkanker is niet alleen kanker die zich naar het bot, maar prostaatkanker neigt te veroorzaken het bot anders dan die van betrokkenheid bij andere kankers, zoals borst, colon en blaas kijken. Prostaatkanker metastasen zijn meestal osteoblasten, terwijl die van andere vormen van kanker de neiging om osteolytic zijn. Osteoblastisch laesies lijken alsof er een toename in de hoeveelheid bot aanwezig zijn op een gewone X-ray, terwijl osteolytische laesies uitzien als er een verlies van bot. De botscan kan ook tonen obstructie van de urinewegen, wat leidt tot hydronefrose.

De botscan wordt vaak verkregen als onderdeel van de enscenering work-up bij mannen met prostaatkanker en is nuttig bij mannen met een stijgende PSA (ofwel na de primaire behandeling, zoals radicale prostatectomie, of tijdens waakzaam wachten) met of zonder been pijn nieuwe gebieden van de opname die nieuwe betrokkenheid bot kan duiden. De botscan wordt gewoonlijk verkregen als onderdeel van de evaluatie staging bij mannen met nieuw gediagnosticeerde klinisch gelokaliseerde prostaatkanker die een PSA> 20 ng / mL. Omdat het risico van botmetastasen bij mannen met nieuw gediagnosticeerde klinisch gelokaliseerde prostaatkanker die een PSA ≤ 20 ng / mL is zo laag is, is een botscan niet routinematig verkregen in deze mannen. Hoewel het voor de studie chemische stof is radioactief, de gebruikte hoeveelheid is klein, en het zal u of uw familie niet opgemaakt at-risk.

Zijn er verschillende kwaliteiten? Niet alle prostaatkankers zijn hetzelfde. Prostaatkanker kan variëren in de graad van de kanker en het stadium van de kanker.

Het cijfer van een kanker is een term die wordt gebruikt om te beschrijven hoe de kankercellen kijken. Dat wil zeggen of de cellen zien er agressief en niet vergelijkbaar met normale cellen (high grade) of dat ze erg lijken op normale cellen (laaggradige). De graad van de kanker een belangrijke factor in het voorspellen van de resultaten van de behandeling, reactie op behandeling en overleving op lange termijn. Met prostaatkanker, de meest gebruikte indeling van het systeem is de Gleason schaal. In dit beoordelingssysteem worden cellen door een patholoog onder de microscoop onderzocht en krijgen een getal gebaseerd op hoe de kankercellen kijken en hoe ze elkaar aangebracht (figuur 7). Omdat prostaatkanker kan uit kankercellen van verschillende soorten, de patholoog wijst nummers aan de twee overheersende soorten aanwezig. De nummers variëren van 1 (lage rang) tot 5 (hoge kwaliteit). Typisch, de Gleason score is de som van deze twee getallen, bijvoorbeeld, zou een man met een Gleason graad 2 en 3 in zijn prostaatkanker een Gleason score van 5 hebben. Een uitzondering hierop doet zich voor als de hoogste (meest agressieve) patroon aanwezig is in een biopsie is niet de meest overheersende noch de tweede meest overheersende patroon. In deze situatie wordt de Gleason-score wordt verkregen door het combineren van de meest overheersende patroon rang met de hoogste rang. Soms, wanneer een klein onderdeel van een tumor op prostatectomie is van een patroon die hoger is dan de twee meest overheersende patronen dan de ondergeschikte component wordt genoteerd als een tertiaire grade van de pathologieverslag.

Lage score kankers zijn die met een Gleason score van 2, 3 of 4. Tussenstand kankers zijn die met een Gleason score van 5, 6 of 7. En hoge score kankers zijn die met een Gleason score van 8, 9 of 10. De snelheid van de groei en de agressiviteit van de kanker verhogen met de Gleason-score. Gleason score 8 tot 10 zijn zeer agressieve tumoren en zijn vaak moeilijk te genezen. Soms zijn deze vormen van kanker zijn zo abnormaal dat ze niet eens produceren PSA. De graad van kanker die de biopsieën kunnen afwijken van de klasse die in de gehele prostaat is omdat het mogelijk is dat de biopsie geen gebieden highergrade kanker kunnen identificeren.

Andere afwijkingen die kunnen worden vermeld op de biopsie resultaat zijn PIN en atypische klieren. PIN, of prostaat intra-epitheliale neoplasie, wordt geïdentificeerd door de patholoog onderzoekt de prostaat biopten. PIN is gedacht aan een precancereuze laesie. Meer recent is PIN verdeeld in twee types, low-grade PIN en hoogwaardige PIN, gebaseerd op hoe de cellen zien. Laagwaardige PIN lijkt niet op een verhoogd risico op prostaatkanker hebben. Hoogwaardige PIN wordt echter vaak gevonden in associatie met prostaatkanker. In 35-45% van de mannen die een herhaling biopsie voor hoogwaardige PIN ondergaan, prostate kankercellen aanwezig zijn in de herhalingsbiopsie. Als uw arts meerdere biopten (dwz, 10-12) heeft uitgevoerd dan de aanbeveling is om een vertraagde herhaling biopsie overwegen. Als uw arts alleen hebben zes biopten, dan een onmiddellijke herhalingsbiopsie wordt aangegeven. "Atypische klier; verdacht voor kanker" wordt vermeld op de pathologie verslag wanneer de patholoog ziet een atypische gebied dat de meeste functies van kanker heeft, maar een definitieve diagnose van kanker kan niet worden gemaakt vanwege de kleine omvang van het gebied en de kleine aantal abnormale cellen aanwezig. Herhalingsbiopsie bij patiënten met deze diagnose hebben tot een 60% kans op prostaatkanker aanwezig is in een herhaling biopsie. Zo is de bevinding van atypische klier; verdacht voor kanker garandeert een onmiddellijke rebiopsy (binnen 3 maanden) met een toename van het aantal biopten van het afwijkende gebied en de gebieden in de buurt. Als er geen kanker is gevonden op de herhalingsbiopsie sluit follow-up met PSA, rectaal toucher, en periodieke biopsie kan nodig zijn. Zie www.pccnc.org / vroeg.

De transrectale echografie kan worden uitgevoerd in het kantoor van uw uroloog of op de afdeling radiologie, afhankelijk van uw instelling. Ter voorbereiding van het onderzoek, kan u worden gevraagd om een klysma om de ontlasting schoon te maken van het rectum en sommige antibiotica rond de tijd van de studie nemen nemen. U wordt gevraagd om te stoppen met het nemen van een aspirine of niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen, zoals ibuprofen (Motrin of Advil) voor ongeveer 1 week voorafgaand aan de biopsie te bloeden minimaliseren. De arts zal u vragen op uw zij liggen met je benen gebogen en opgevoed om je buik. De ultrasone sonde, die een beetje groter is dan de duim wordt dan voorzichtig geplaatst in het rectum. Dit kan enige voorbijgaande ongemak die meestal stopt als de sonde op zijn plaats is en volledig verdwijnt als de sonde wordt verwijderd veroorzaken. Mannen die voorafgaand rectale operatie hebben ondergaan, die actief aambeien, of die zeer angstig en kan niet ontspannen de externe sluitspier kan meer ongemak. Zodra de sonde zich in een goede positie, wordt de prostaat worden geëvalueerd om ervoor te zorgen dat er geen verdachte gebieden op de echo. Echografie kijkt naar weefsels door geluidsgolven. De sonde zendt de geluidsgolven, en de golven slaan de prostaat en worden weerkaatst de prostaat en het omliggende weefsel. De golven dan terug naar de ultrasone sonde, en een foto wordt ontwikkeld op het scherm. De geluidsgolven geen ongemak veroorzaken. Prostaatkanker neiging minder reflectie van de geluidsgolven, een genoemd hypoechoic eigenschap veroorzaken, zodat het ziet er vaak in een ultrasoon beeld dan normaal prostaatweefsel. Nadat de prostaat is geëvalueerd worden biopsieën verkregen. De transrectale ultrageluid kan de uroloog om de locatie van de biopsieën visualiseren. Een minimum van zes tot acht biopsieën verkregen vaker twaalf. Deze biopten verdeeld tussen de bovenkant, de onderkant, en de middelste aspect van de prostaat aan elke kant. Als je een grote prostaat, hebben verdachte gebieden op echografie, of hebben gehad voorafgaand negatief prostaatbiopsieën, kan meer biopten worden verkregen.

Bijwerkingen van TRUS begeleide prostaatbiopsie omvatten voorbijgaande ongemak in verband met de ultrasone sonde, de naald gids, en de biopsie zelf. Na de TRUS biopsie kan een ervaren bloed in de urine, sperma (ejaculaat) en / of in de ontlasting. Een urineweginfectie en / of acute prostatitis voordoen die met frequentere mictie presenteren branden en perineale pijn en in sommige gevallen, koorts.