Item gefilterd op datum: december 2012

Er is geen enkele laboratoriumtest beschikbaar die de aanwezigheid van RLS ( zie vraag 4 ) kan bevestigen , in plaats daarvan , wordt de diagnose volledig gebaseerd op een analyse van de symptomen van de patiënt . Er zijn echter een aantal laboratoriumproeven waarvan de resultaten kunnen ondersteunen de klinische essentiële criteria , met name in die gevallen atypische kenmerken of wanneer de patiënt niet alle vier essentiële diagnostische criteria vragen adequaat en accuraat te beantwoorden . Een dergelijke test is een overnachting polysomnographic ( PSG ) onderzoek ( zie vraag 31) , die periodieke bewegingen van de ledematen in slaap ( PLMS ) kan vertonen in ten minste 80 % van de patiënten met RLS ( zie vraag 34 ) . In ongeveer 20% van RLS patiënten kan geen PLMS worden aangetekend op de eerste avond van PSG studie ( zie vraag 30 ) . Het resultaat van andere tests , zoals immobilisatie test-en actigraphy ( zie vraag 28 ) , kan de klinische verdenking van RLS te versterken en kunnen helpen bij het bepalen van de ernst van de aandoening . Deze tests zijn ook van belang om de behandeling en voor het bepalen van de effectiviteit van de geneesmiddelen in de klinische geneesmiddelenonderzoek .

Vanwege de bijzondere waardevermindering van cognitie, oordeel, en het geheugen, kunnen sommige patiënten niet in staat zijn om adequaat geschiedenis nodig om de diagnose van RLS te maken geven aan de standaard vier essentiële criteria (zie vraag 4). In de erkenning van dit feit, de NIH workshop in 2002 raadde een aantal richtlijnen voor de diagnose RLS in cognitief onderwerpen; deze richtlijnen worden vermeld in Tabel 5. In deze populatie van patiënten, kan RLS worden verergerd door maatregelen zoals het gebruik van dwangmiddelen in de nacht om patiënten te voorkomen dwalen en het gebruik van medicatie zoals antipsychotica (dopamine-blokkers) en antidepressiva.

Zijn deze symptomen door de nacht roeren vaak gezien in de ziekte van Alzheimer of ontwikkelt hij een bewegingsstoornis? Nighttime agitatie is zeer vaak voor bij patiënten met de ziekte van Alzheimer (AD), met name in de gevorderde stadia van de ziekte. Als de avond nadert, zullen deze patiënten vaak erg onrustig en angstig worden en beginnen heen en weer. Deze activiteiten kunnen blijven gedurende de nacht. Deze kenmerken, die deel uitmaken van wat wordt genoemd "sundowning" syndroom of nachtelijke agitatie syndroom, ernstige slaapstoornissen 's nachts, zodat er dikwijls patiënten slaperig gedurende de dag. Zo, dit patroon is een omkering van de normale slaap-waakritme. Ook in de gevorderde stadia van Alzheimer, sommige patiënten hebben hallucinaties (dat wil zeggen, zien, horen of voelen van dingen die niet bestaan) en ervaring levendig, onrustig en angstig dromen. De Sundowning of nachtelijke agitatie syndroom is een van de belangrijkste redenen voor de plaatsing van patiënten met AD in verpleeghuizen of door gespecialiseerde instellingen.

Symptomen zoals lopen, opstaan uit bed, en bewegen zou suggereren dat de patiënt iets meer dan sundowning of hallucinaties kan hebben. Wrijven de benen, in een poging om op te staan en lopen, en dan weer terug naar bed herhaaldelijk weer, wanneer deze symptomen zich voordoen in cognitief patiënten kan een extra slaapstoornis, zoals RLS suggereren (zie vraag 21)

Kinderen kunnen niet in staat zijn om de symptomen van RLS nauwkeurig te beschrijven. Als gevolg daarvan worden ze vaak verkeerd gediagnosticeerd als het hebben van groeipijnen of ADHD. Kinderen zullen de symptomen beschrijven in hun eigen taal (bijv. kinderachtig taal zoals Äúouch,, Au, Äúowies,, AU of, Äúboo-boos, AU), hun onvermogen om een nauwkeurige beschrijving te geven leidde aanvankelijk onderzoekers geloven dat RLS deed niet bij kinderen. Na verhoor echter veel volwassen RLS patiënten beschrijven hun symptomen als begin in de kindertijd en verloopt zeer langzaam over de jaren.

Om dit probleem aan te pakken, een National Institutes of Health (NIH) Workshop in 2002 vastgestelde diagnostische criteria die specifiek voor kinderen tussen een arbitraire leeftijdsgrens van 2 tot 12 jaar (zie tabel 4), deze criteria zijn gepubliceerd in Sleep Medicine, een internationaal tijdschrift maken met klinische slaapstoornissen, in 2003. De criteria voor kinderen omvatten alle essentiële diagnostische criteria plus beschrijving van de symptomen bij kinderen, aos eigen woorden of de aanwezigheid van twee van de drie ondersteunende criteria volwassenen volwassene (zie tabel 2). Aangezien deze criteria zijn vastgesteld voor de kinderen, hebben meer kinderen gediagnosticeerd met RLS, en er is een groeiend besef dat RLS is niet bijzonder zeldzaam bij kinderen. In feite, een recente populatie-gebaseerde epidemiologische studie genaamd de Peds REST studie noteerde een RLS prevalentie van 2% bij kinderen in de leeftijd tussen 8 en 17 jaar. Rapporten hebben ook vastgesteld een associatie tussen ijzerdeficiëntie, anemie en jeugd RLS, evenals in volwassen populatie RLS

ADHD (ADHD) wordt gekenmerkt door fidgetiness en overmatige motorische rusteloosheid, naast aandachtstekort en bij sommige patiënten, impulsiviteit. Elke rusteloosheid bij een kind is niet per se ADHD, in feite, wordt deze aandoening vaak gediagnosticeerd in de fout. Soms is het verward met RLS, of de echte symptomen van RLS worden aangezien voor ADHD.

De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, herziene vierde editie (DSM-IV-TR), gepubliceerd in 2000 door de American Psychiatric Association, vermeld diagnostische criteria voor ADHD. Deze criteria omvatten zes of meer symptomen van onoplettendheid of hyperactiviteit en / of impulsiviteit gedurende ten minste zes maanden, waarbij de symptomen niet stroken met het ontwikkelingsniveau van het kind. De symptomen aanwezig zijn voor de leeftijd van zeven jaar, en de getroffen kinderen vertonen beperkingen in twee of meer instellingen (bijvoorbeeld thuis of op school). Er is duidelijk bewijs van interferentie met de ontwikkeling van passende sociale, academische, of beroepsmatig functioneren, en de verstoring wordt niet verklaard door een andere psychische stoornis.

Rusteloosheid, onoplettendheid en hyperactiviteit bij sommige patiënten met RLS kan ADHD lijken, en deze symptomen kunnen zijn veroorzaakt door chronisch slaapgebrek in RLS. Derhalve of deze symptomen wijzen op een associatie tussen RLS en ADHD of eenvoudigweg het resultaat van chronische slaapstoornissen nog worden bepaald.

De diagnose van groeipijnen bij een kind kan problematisch zijn, omdat sommige patiënten met de diagnose van groeipijnen kan eigenlijk worden ervaren symptomen van RLS. Een subgroep van patiënten gediagnosticeerd als beide voorwaarden tegelijk. Er is ook een algemene misvatting dat RLS een volwassene ziekte en niet bij kinderen. Dus, zelfs als het kind heeft wel kenmerkende symptomen van RLS aan alle vier van de essentiële criteria (zie vraag 4), de aandoening kan ten onrechte worden gediagnosticeerd als "groeipijnen." Sommige van deze patiënten kunnen ook ten onrechte worden gediagnosticeerd met attention-deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD) vanwege fidgetiness (zie vraag 18).

Groeipijnen zich meestal in de vroege en late kindertijd en worden gekenmerkt door pijn die vaak wordt stekende, deze pijn treedt meestal voordat het kind slaapt of wanneer hij of zij wordt wakker uit zijn slaap valt. Het treft vooral de dijen en de kuitspieren. Zoals in RLS, kunnen deze patiënten pijn te krijgen van massage of koude of warme baden. Groeiende pijnklachten worden niet afgelost door bewegingen. Ouders moeten een kinderneuroloog of een slaapspecialist te raadplegen om te verduidelijken of hun kind werkelijk heeft groeipijnen of ontwikkelt symptomen van RLS.

Deze zeer belangrijke vraag richt zich op het verloop en de natuurlijke historie van RLS . RLS wordt algemeen beschouwd als een chronische aandoening met een progressief verloop . Hoewel sommige patiënten intermitterende remissies van symptomen gedurende weken zullen ervaren tot maanden , over het algemeen de ziekte vordert in de tijd. Het verloop van de ziekte is meestal langzamer ontwikkelt bij mensen die symptomen op jongere leeftijd ( jonger dan 45 jaar ) te ontwikkelen dan in de personen bij wie de symptomen voor het eerst verschijnen op latere leeftijd . De patiënten die aan de artsen op latere leeftijd ervaren in het algemeen een snellere cursus , en de RLS wordt vaak geassocieerd met comorbide aandoeningen die verantwoordelijk zijn voor of verergerd de RLS kan zijn geweest .

In de familiegeschiedenis studie uitgevoerd aan de Johns Hopkins University Hospital , meer dan 95 % van de geïnterviewde patiënten had de ziekte voor een gemiddelde van bijna 20 jaar . Het is belangrijk dat de artsen de zorg voor RLS de chroniciteit van de aandoening herinneren en waarderen dat RLS is vergelijkbaar met andere chronische aandoeningen , zoals hypertensie en diabetes mellitus , te monitoren en behandeling gedurende de gehele levensduur van de patiënt ....

Ik gebruik een neuroleptica voor een 'zenuwinzinking. "Mijn vriend keek op mijn klachten op het internet en vertelde me dat ik RLS. Is dat waar? RLS moet zeker worden overwogen dit scenario, hoewel RLS symptomen althans in het begin-niet aanwezig gedurende de dag. RLS-symptomen zich eerst voor in de avond of aanwezig uitsluitend in de avond zijn, als de ziekte vordert in een vergevorderd stadium, maar patiënten kunnen symptomen overdag.

In dit geval, de symptomen wijzen op een andere aandoening die vaak verward met RLS en die vaak optreedt als een lange-termijn bijwerkingen van neuroleptica medicijnen, namelijk acathisie (afgeleid van het Griekse woord voor "niet kunnen stilzitten"). Er zijn twee essentiële kenmerken van acathisie: een subjectief gevoel van innerlijke onrust en een objectieve eigenschap van motorische onrust, die meestal wordt veroorzaakt door neuroleptica (zenuw-kalmerende) medicijnen. Een Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) Task Force gedefinieerd acathisie als een "subjectieve verlangen om voortdurend in beweging" in verband met "een onvermogen om te zitten of stil te staan" en een "drive om heen en weer lopen." Het innerlijk gevoel van rusteloosheid of fidgetiness veroorzaakt geforceerde lopen. Als gevolg hiervan kan een persoon met acathisie moeilijk stilzitten en kunnen blijven bewegen, oversteken en uncrossing de benen, zwaaien en schommelen heen en weer, en steeds wisselende lichaamshouding tijdens zitten hebben.

In acathisie, het gehele lichaam in rusteloze beweging, in RLS, de drang om te bewegen terwijl rusteloos beperkt tot de benen. Een ander kenmerk dat acathisie onderscheidt van RLS is dat de bewegingen van de onrust in acathisie de hele dag aanwezig zijn, maar kan nog erger worden in de avond. Er is geen patroon van verslechtering of exclusieve presentatie van de symptomen in de avond, maar-in tegenstelling tot die in RLS genoteerd. Tot slot, de mutaties in acathisie optreden als gevolg van een drang om te bewegen vooraf ongemak, anders dan vermeld in RLS. Het fundamentele kenmerk van RLS is aanwezigheid of verergering van de symptomen tijdens inactiviteit of rust. In tegenstelling, in acathisie, de bewegingen niet alleen aanwezig zijn tijdens inactiviteit, maar ook tijdens het staan en lopen, alsof het hele lichaam is constant in beweging. Patiënten met acathisie ook niet klagen over ongemakkelijk of onaangenaam gevoel in de benen (behalve in zeldzame gevallen).

De belangrijkste eigenschap van dit scenario is dat de patiënt is die een neuroleptica, die hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt de symptomen van rusteloosheid plaats RLS. Daarom is het onwaarschijnlijk dat deze patiënt RLS. Merk echter op dat in gevorderde stadia van RLS, sommige patiënten klagen generaliseren rusteloosheid waarbij het gehele lichaam zonder het verkrijgen van aanzienlijke verlichting van de bewegingen, waardoor het moeilijk om dit soort RLS van acathisie onderscheiden. Dergelijke patiënten hebben een voorgeschiedenis van kenmerkende symptomen die aan alle vier essentiële criteria voor RLS (zie vraag 4).

Hoe vaak komt RLS bij patiënten met reumatoïde artritis? Twee vroege rapporten in de jaren 1990 richt onze aandacht op de mogelijkheid van toenemende prevalentie van RLS patiënten met reumatoïde artritis. Er is een heropleving van deze hypothese in de recente literatuur, hoewel tegenstrijdige berichten over deze mogelijkheid ook bestaan. Algemeen wordt aangenomen dat er een toenemende prevalentie van RLS in reumatologische aandoeningen waaronder reumatoïde artritis. Desalniettemin is het belangrijk om RLS symptomen onderscheiden van de pijn en ongemak bij artritis, als sommige van de symptomen van deze twee voorwaarden kunnen vergelijkbaar zijn. Bij patiënten met artritis, pijn en ongemak ar beperkt tot de gewrichten, pijn kan intenser in de avond worden, nabootsen RLS. De pijn en ongemak in RLS verbeteren lopen. Daarentegen, bij artritis, de pijn erger bij het lopen. Bovendien worden de ongemakkelijke gevoel in RLS niet alleen beperkt tot de verbindingen maar komen meestal in de benen tussen de knieën en enkels, hoewel andere lichaamsdelen worden betrokken. Artsen de zorg voor patiënten die lijden aan reumatische aandoeningen moeten zich bewust zijn van de vier essentiële diagnostische criteria voor RLS (zie vraag 4), zodat ze effectief kunnen maken tussen RLS en gewrichtsaandoeningen.

Op dit moment is er geen bewijs dat een patiënt met RLS PD later in het leven zal ontwikkelen. Houd er echter rekening mee, dat PD en RLS zijn allebei vrij veel voorkomende aandoeningen in het latere leven, en soms de twee voorwaarden kunnen samen bestaan door het toeval. Om deze vraag te beantwoorden definitief, is er behoefte aan een goede epidemiologische studie waarin een groot aantal leeftijd en sexmatched controlepersonen en RLS en PD patiënten de prevalentie van PD RLS te tonen en te bepalen hoeveel RLS patiënten later PD ontwikkelen.