Waarom hebben sommige vrouwen krijgen diabetes als ze zwanger zijn?

Is dit gevaarlijk voor hen of hun baby? Zwangerschap is een situatie waarin insulineresistentie (zie vraag 2) is een normaal verschijnsel. Dit is omdat het gunstig voor de voedingsstoffen geabsorbeerd uit maaltijden een zwangere vrouw eerst worden doorgesluisd naar de groeiende foetus. De ontwikkeling van maternale insulineresistentie in de tweede helft van de zwangerschap verzekert dat dit zal gebeuren. Ten minste een deel van de reden voor de ontwikkeling van maternale insulineresistentie dat de placenta stoffen die leiden tot insulineresistentie en de placenta groeit, de insulineresistentie toeneemt. Dit heet fysiologische (dwz normaal) insulineresistentie. Inderdaad kan een gezonde zwangere vrouw meer insulineresistentie dan de gemiddelde patiënt met type 2 diabetes! Echter, de overgrote meerderheid (> 95%) van overigens gezonde zwangere vrouwen niet diabetes krijgen in deze situatie, omdat de alvleesklier in staat is om voldoende insuline aan de insuline weerstand te overwinnen en houdt de glucosespiegels normaal. Een kleine minderheid van de vrouwen kan niet doen en hun glucosespiegels stijgen. Deze vrouwen hebben de neiging om dezelfde vrouwen die zijn voorbestemd om type 2 diabetes op latere leeftijd krijgen. Het risico op het ontwikkelen van type 2 diabetes is veel hoger bij een vrouw die diabetes ontdekt in de zwangerschap (zwangerschapsdiabetes mellitus of GDM) heeft gehad. GDM biedt een unieke gelegenheid om de natuurlijke geschiedenis van diabetes type 2 te volgen in de jaren voorafgaand aan het begin ervan bij vrouwen, aangezien de meeste GDM verdwijnt zeer snel, vaak binnen enkele uren, nadat de baby wordt geleverd en verschijnt weer op latere leeftijd diabetes type 2 . Indien onbehandeld, kan GDM schade toebrengen aan zowel moeder als kind, vooral bij of kort na de bevalling. Gelukkig uitkomsten van GDM zijn over het algemeen uitstekend in de meeste ontwikkelde landen.