RLS is door een deficiënt of overmatige hoeveelheid dopamine?

Het antwoord op deze vraag op dit moment nog enigszins controversieel. Dopamine deficiëntie is bekend dat de oorzaak van de ziekte van Parkinson. De algemene opvatting is dat RLS, is er een tekort aan dopamine in de basale ganglia of relatieve verlaging van het dopamine niveau in de avond. Deze hypothese is voornamelijk gebaseerd op de therapeutische respons opgemerkt (althans aanvankelijk) in bijna elke patiënt met RLS die dopaminerge medicijnen neemt. Sommige neuroimaging bevindingen suggereren een tekort aan dopamine kan een oorzakelijke rol spelen bij RLS, hoewel andere studies tegenstrijdige resultaten hebben opgeleverd. Dus indirect maar niet direct bewijs suggereert dat er een tekort aan dopamine in RLS.

Het eerste verslag over dit onderwerp, die werd gepubliceerd in 1982, toonde een verbetering van RLS-symptomen na levodopa (L-dopa) inslikken. Latere rapporten aangegeven dat zelfs een lage dosis dopamine verlicht bijna altijd symptomen van RLS. Dit is de basis van een diagnostische test, die het toedienen van L-dopa en voor een reactie het verminderen van de symptomen van RLS. De werkzaamheid van dopaminerge behandeling in RLS heeft duidelijk bepaald door verschillende open-niveau en dubbel-blinde klinische studies. Inname van een dopamine-antagonist zal verergeren de symptomen van RLS.

De dopamine-activiteit in het lichaam heeft een circadiane ritme, met de laagste niveaus van dopamine plaatsvindt in de avond. Natuurlijk, dat is het moment waarop de symptomen van RLS prominent worden genoteerd. Verder ijzertekort, die de productie van dopamine verminderen, brengt ook RLS symptomen. Bovendien kan de grotere frequentie van RLS symptomen met de leeftijd verband houden leeftijdsgebonden uitputting van dopaminerge neuronen. Al deze factoren kunnen worden aangehaald als indirect bewijs ter ondersteuning van het tekort aan dopamine theorie met betrekking tot de pathofysiologie van RLS. Ten slotte hebben beperkte postmortem studies van RLS hersenen niet getoond uitputting van dopaminerge neuronen. Deze bevindingen zijn totaal verschillend van de dopaminerge degeneratie (depletie) waargenomen bij de ziekte van Parkinson. In feite, sommige onderzoekers suggereren dat RLS kan een biochemische abnormaliteit veroorzaakt door overmatige afgifte van dopamine in de basale ganglia. Vergroting (zie vraag 74), een bijwerking in verband met gebruik van dopaminerge medicatie lange termijn veroorzaakt ernstige verslechtering van RLS symptomen en is waarschijnlijk te wijten aan een hyperdopaminerge toestand. Er is dus geen overtuigend bewijs van hetzij een dopaminergische deficiëntie of een overmatige dopamine release in RLS patiënten.