Item gefilterd op datum: december 2012

Doel =

• gewenste toekomstige toestand
• iets waarnaar de organisatie streeft

Verschillende soorten van doelen, gesorteerd op basis van…

• …het voorwerp
  • doelen m.b.t. de aankoop van grondstoffen
  • doelen m.b.t. de omvang van de productie
  • doelen m.b.t. de aanwerving van medewerkers
  • doelen m.b.t. de financiering van investeringen
  • …
• …het organisatieniveau
  • doelen die betrekking hebben op de totale organisatie
  • doelen die betrekking hebben op 1 bepaalde afdeling
  • doelen die betrekking hebben op 1 bepaalde groep van organisatieleden
  • …
• …de tijdshorizon
  • lange termijn doelen
  • middellange termijn doelen
  • korte termijn doelen
• …het structureel karakter
  • informele doelen
  • informele doelen
• …

Al deze doelen samen vormen een vrij complex en omvangrijk geheel.
Doelen kunnen…

• …onderling met elkaar verbonden zijn en elkaar ondersteunen (doelencascade/doelenhiërarchie)
• ...los van elkaar staan
• …elkaar tegenwerken

Doelen vervullen verschillende functies.

• Ze zijn een richtlijn voor de activiteiten of het gedrag van de organisatieleden.
• Ze zijn een richtlijn voor nieuwe, toekomstige beslissingen en doelen.
• Ze vormen de basis voor de evaluatie en controle op de geleverde prestaties van de organisatie.

Gemeenschappelijk doel =

• het meest centrale, overkoepelde doel van de organisatie
• een reële of in de toekomst te verwachten maatschappelijke nood
• de bevrediging van dat maatschappelijk nood via een bepaald product of dienstverlening

Het gemeenschappelijk hoeft niet altijd een maatschappelijke nood op te vullen; het kan ook voortvloeien uit dominante, persoonsgebonden wensen.

Het gemeenschappelijk doel bevat ook een aantal basiskeuzes (de te gebruiken technologie, de specifieke kenmerken van de producten/dienstverlening). De strategie van de organisatie omvat deze basiskeuzes.

Doelen en het gemeenschappelijk doel zijn zeer belangrijk voor wat betreft het plannen en controleren binnen het management van een organisatie.

Waarden en normen

• organisatieleden brengen hun groeps-en persoonsgebonden waarden en normen binnen in de organisatie (bepaalt het denken en handelen van de organisatie)
• er bestaan ook gemeenschappelijk gedragen waarden en normen= organisatiecultuur
  • normatieve waardeoordelen over gedrag
  • symbolen (kleding, logo’s,…)
  • rituelen (manier van elkaar aanspreken, manier om met klanten om te gaan,…)
  • mythes (heroïsche voorbeeldverhalen van de doortastende bedrijfsleider in vroegere crisissituaties,…)
  • praktijken (werkvoorschriften, afspraken,…)

Organisatie =

• Groep van mensen
• Opgebouwd rond 1 of meerdere gemeenschappelijke doelen
• Bewust gecoördineerde eenheid en bevat op deze wijze een doelgerichte structuur

Deze kenmerken kunnen variëren in de loop van de tijd. Deze variatie is het resultaat van externe en interne invloeden.

Methode van Altman:

Z = 1,2.X₁ + 1,4.X₂ + 3,3.X₃ + 0,6.X₄ + 1,0.X₅

X₁= Werkkapitaal / Totaal actief

X₂= Reserves / Totaal actief

X₃= Winst voor interest en belasting / Totaal actief

X₄= Eigen vermogen / Totale schulden

X₅= Verkopen / Totaal actief

Grenswaarde = 3 ð > 3 : gezond

ð < 3 : ongezond

Lineaire modellen Ooghe-Verbaere 1982

Discriminantanalyse is de verzamelnaam voor een aantal empirische / statistische methoden die toelaten te bepalen welke financiële ratio’s verschillen bij failliete en lopende ondernemingen en dus beide groepen zo goed mogelijk van elkaar onderscheiden.

Univariate analyse: de ratio’s worden één voor één afzonderlijk beschouwd.

Multivariate analyse: de ratio’s worden simultaan en in samenhang gebruikt.

Multipele lineaire discriminantanalyse:

D = d₀ + d₁R₁ + d₂R₂ + … + d_mR_m

waarbij D = discriminantscore tussen -¥ en +¥

R₁…R_m = onafhankelijke variabelen of ratio’s van het discriminantmodel

d₀ = constante term

d₁…d_m = lineaire discriminantcoëfficiënten

Uitgangspunten:

- Gebruiksvriendelijk

- Enkel publiek beschikbare informatie (Jaarrekening)

- Alle veriabelen berekenbaar op basis van 1 jaarrekening (dus geen 2 opeenvolgende)

Populatie:

- volledige jaarrekeningen

- 1977 en 1978

De falende steekproef bestaat uit 395 volledige jaarrekeningen van ondernemingen die in 77, 78 of 79 failliet verklaard zijn.

De lopende steekproef bestaat uit 753 volledige jaarrekeningen van ondernemingen die in 77, 78 en 79 niet falend waren.

Modellen:

- algemeen lineair model 1-3 jaar voor faling

- lineair model 1 jaar voor faling

- lineair model 2 jaar voor faling

- lineair model 3 jaar voor faling

* Beperkt tot 5 ratio’s

* Een hogere discriminantscore wijst in de modellen OV82 op een gunstiger financiële situatie.

Logitmodellen Ooghe-Joos-De Vos 1991

Multipele logistieke regressie:

Met L = logitscore tussen 0 en 1

V₁ … V_m = onafhankelijke financiële variabelen van het logitmodel

b₀ = constante term

b₁ … b_m = regressiecoëfficiënten

Variabelen:

- Ruim gamma aan ratio’s

- Robuuste maatstaven

- Accounting cosmetics zijn niet gebruikt

- Groepsbindingen

- Informatie i.v.m. de waarborgen die de onderneming ontvangt of geeft

Populatie:

- Volledige en verkorte jaarrekening

- Afgesloten tussen 1985-1990

- niet-financiële ondernemingen en met uitsluiting van openbare instellingen en ondernemingen onderworpen aan een buitenlandse wetgeving.

Schattingssteekproef: om model op te bouwen

Valideringssteekproef: om opgebouwde modellen te testen

Modellen:

1 jaar voor faling

1) Richting van de financiële hefboom = nettorendabiliteit van het totaal der activa voor belastingen – gemiddelde interestvoet van de schulden (indien >0, dan 1, anders 0)

2) Vervallen belastingschulden + vervallen schulden t.a.v. RSZ |9072|+|9076|

Indien >0, dan 1, anders 0

3 jaar voor faling

1) Aantal dagen tussen afsluiting en publicatie van de jaarrekening
2) Vervallen belastingschulden + vervallen schulden t.a.v. RSZ |9072|+|9076|

Indien >0, dan 1, anders 0

GRAYDON modellen

* Een hogere score wijst op een grotere kans op succes of een kleine kans op faling en dus een lager financieel risico.

Percentielen

Simpele-intuïtieve modellen 2005

Problemen bij andere (statistische) modellen (discriminantanalyse en logistieke regressie):

* Schatting coëfficiënten :

- Overfitting : het model wordt geoptimaliseerd in functie van een bepaalde steekproef

- Statistisch verband – geen inzicht in oorzaak/gevolg

- coëfficiënten hebben niet altijd het teken dat intuïtief verwacht wordt

* Keuze variabelen : gebeurt zelden op basis van een algemeen kader

• Nieuw soort falingspredictiemodellen: de simpele-intuïtieve modellen

- Niet-statistische en uitgebalanceerde selectie van variabelen, gebaseerd op financiële expertise van falende en lopende ondernemingen.

- Coëfficiënten van de variabelen worden weggelaten.

- Verwachte tekens van de variabelen worden gebruikt om modelscore te verkrijgen.

- Ongewogen totaalscore zonder coëfficiënten.

• herschalen door middel van een logittransformatie:

logit R

met logit R = logitwaarde van R

R = ratiowaarde in decimalen

• totaalscore: het gewoon of ongewogen rekenkundig gemiddelde berekenen van de logits van de ratiowaarden

Met S = SIM-score tussen 0 en 1

Logit R = logitwaarde van R tussen 0 en 1

R = ratiowaarde in decimalen

n = aantal opgenomen ratio’s

Variabelen:

- 4 basisdimensies van de financiële gezondheid van een onderneming (liq.,solv.,rend.,TW)

- Model moest stabiel zijn in tijd en ruimte: er worden 8 ratio’s gebruikt

- Model moest makkelijk toepasbaar zijn in de praktijk

20 modellen samengesteld en getest è laagste gemiddelde fout

Populatie:

- Volledig en verkorte jaarrekening

- 1990-1999

- in alle sectoren

- Zuiver/onzuiver lopend/falend

- Schattingsproef: onzuiver falende en onzuiver lopende ondernemingen worden eruit verwijderd.

- Valideringssteekproef: zowel zuivere als onzuivere elementen

Falende ondernemingen : 1 en 3 jaar voor faling in 2 afzonderlijke steekproeven

Resultaat: 1 enkel model ð maar 1 score moet berekend worden

Integreert zowel kortetermijnmodel als middellangetermijnmodel

• Nettorendabiliteit bedrijfsactiva voor belastingen
• Nettorendabiliteit eigen vermogen na belastingen

1. Graad van zelffinanciering
2. Graad van financiële onafhankelijkheid
3. KT financiële schuldgraad
4. Dekking van het vreemd vermogen door de cashflo
5. Nettokasratio

De totaalscore (S) wordt FiTo®-score genoemd.

Hoe hoger de score, hoe sterker de financiële toestand van de onderneming.

Deze score geeft een algemeen beeld van de financiële toestand van de onderneming.

Gebruik van de modelle

 Classificatie-instrument:

bepalen van een relevante afkapgrens

• berekende score afkapgrens: onderneming als lopend geclassificeerd
• berekende score < afkapgrens: onderneming als falend geclassificeerd

Er kunnen fouten gemaakt worden:

type I - fout (kredietrisico): een falende onderneming wordt als lopend geclassificeerd

type II - fout (commercieel risico): een lopende onderneming wordt als falend geclassificeerd

Foutenpercentage: verhouding tussen het aantal foutief geclassificeerde ondernemingen en het totaal aantal binnen een bepaalde groep

Het type I – kredietrisico: het risico van wanbetaling bij een toegestaan krediet en de kost ervan is gelijk aan de variabele kost, verbonden met de kredietverlening.

Het type II – commercieel risco: het risico dat een commerciële transactie niet doorgaat en de oppurtiniteitskost ervan gelijk is aan de verloren contributie van deze niet-gerealiseerde transactie.

ð Naarmate de gekozen afkapgrens stijgt, daalt de type I – fout van het kredietrisico en stijgt de type II – fout van het commercieel risico.

Er kan per model een ‘optimale’ afkapgrens gedefinieerd worden, waarbij het ongewogen gemiddelde van beide types van fouten minimaal is.

Indien de gebruiker een verschillend gewicht toekent aan beide soorten fouten, kan een optimaal afkappunt bepaald worden op basis van een gewogen gemiddelde fout.

Er kan ook gebruik gemaakt worden van twee afkapgrenzen: een bovengrens in functie van het type I – kredietrisico en een ondergrens in functie van het type II – commercieel risico.

‚ Het ongewogen gemiddelde van de foutenpercentages kan worden gebruikt als een maatstaf voor de betrouwbaarheid van een model. Hoe lager het foutenpercentage, hoe hoger de performantie van een model.

ƒ Positioneringsinstrument:

Onderneming positioneren ten opzichte van andere lopende of falende ondernemingen.

ð De gebruiker moet beschikken over referentiewaarden in de lopende en in de falende groep, dit is een percentielschaal van de discriminantscores.

Positionering in de percentieltabellen geeft aan hoeveel procent van de falende of lopende ondernemingen een lagere en dus slechtere score heeft.

Besluit

- Probleem van stabiliteit in de tijd, bij toepassingen van de modellen op latere jaren. Mogelijke oplossingen: herrekening percentielen, herziening modellen.

- Falingsvoorspelling vertoont enigszins het karakter van een ‘self-fulfilling prophecy’: ondernemingen die slecht scoren, worden als financieel zwak bestempeld en zouden bij een veralgemeend gebruik van dergelijke modellen (sneller) kunnen falen omwille van hun slechte score, waardoor de type II – fout daalt.

- Predictie van succes of faling – niet absoluut

- Bij toepassing van de multipele methode wordt de informatie, vervat in diverse ratio’s, samengevat in één enkel cijfer, die een globale indicator is voor de totale financiële situatie van het onderzochte bedrijf

- Complementair aan een meer gedetailleerde klassieke financiële analyse. De modellen worden gebruikt voor een eerste ‘screening’ van de jaarrekeningen.

Scoringsmodel Argenti

Slecht change management: onderneming is niet of zeer slecht in staat zich aan te passen aan veranderende omstandigheden.

Credit Scoring

Een onderneming evalueren om te kijken of deze kredietwaardig is.

Wanneer? Zo vroeg mogelijk – nieuwe (en ook bestaande?) klanten

Hoe? Op basis van kwantitatieve en kwalitatieve informatie

Vb Rate A tot D

A : geen beperkingen : blue chips (ondernemingen waarvan aandelen risicoloos zijn), volledig verzekerd, strategisch risico

B : normaal : volledige leveringen binnen bepaalde kredietlimiet

C : risico : leveringen worden gestopt indien kredietlimiet bereikt of indien betalingstermijn overschreden

D : geen krediet

Kredietwaardigheid : 5 C’s

Character : terugbetalingsgedrag (bewust laattijdig betalen?), integriteit

Collateral : waarborgen (in welke mate zijn vaste activa al als onderpand gebruikt?)

Capital : financiële sterkte

Capacity : algemene kwaliteiten van de klant : management, producten, technologie, ....

Conditions : algemeen economisch klimaat

Scoring

- Score kopen

- Scoringssysteem kopen

- Zelf doen

Scoren doe je altijd!

Informatie

Publiek beschikbaar : jaarrekening (België) : ratio’s, falingspredictie, …..

Uit eigen organisatie : eigen rapport kredietmanagement, verkoop,…

Aangekochte informatie van gespecialiseerde organisaties (Graydon, Dun & Bradstreet, …)

Kredietrisico kwantificeren

vb : risicoklant

Extra omzet : 1000

contributiemarge 20 % (marginaal !)

p (niet-betaling) = 10 %

==> marge = 100 (1000x10%)

betaalt na 180 dagen - vereist rend. 12 %

==> kost = 60

==> Marginaal resultaat : 40

Kredietlimiet gebaseerd op:

commerciële beschrijving + motivering

Financiële evaluatie

Hoogte risico bepaalt beslissingsniveau

formaliseren in document

Financiele analyse:

EV - immat.VA

Provisies = SLT

SLT binnen groep = EV ?

Berekening limiet:

Ons aandeel in hun totale aankopen * uitstaande leveranciers * sectorfactor (2 - 3.5) = basis

Correctie 1 : financ. Autonomie :

van + 100 % (>70%) tot - 50 % (<20%)

Correctie 2 : ROCE (Bedrijfsresultaat / Mat+immat.VA + NBK)

van + 100 % (> 20 %) tot - 50 % (< 5 %)

of tot 0 (ROCE <0)

Factoring

‘verkopen’ van facturen : meestal veilig, maar vrij duur en eventueel onaangenaam voor klanten

Kredietverzekering

Kan goede oplossing zijn

Dekt gedeelte van klanten – niet de echt exotische

Legt beperkingen op : kredietlimiet (is ineens ook een voordeel : de kredietverzekeraar doet dat voor u)

Falende onderneming: een onderneming die er niet in slaagt haar doelstellingen op continue wijze te realiseren.

Essentiële financiële voorwaarden voor het voortbestaan en dus de realisatie van de doelstellingen zijn een minimale rendabiliteit en een voldoende liquiditeit.

Een gerechtelijk akkoord: wordt aan een schuldenaar toegestaan indien hij tijdelijk zijn schulden niet kan voldoen of indien de continuïteit van zijn onderneming bedreigd wordt door moeilijkheden die kunnen leiden tot het ophouden van betalen.

Geen sprake van kwade trouw & rechtbank oordeelt continuïteit van onderneming kan worden gehandhaafd => voorlopige opschorting van betaling voor observatieperiode, wijst commissaris inzalke opschorting aan => schuldenaar stelt herstel- of betalingsplan op => instemming schuldeisers & goedkeuring rechtbank => schuldenaar voert plan met definitieve opschorting van betaling uit.

Een koopman die op duurzame wijze heeft opgehouden te betalen en wiesn krediet geschokt is, bevindt zich in staat van faillissement.

Goed/slecht-classificatie

Goede elementen: activa, eigen vermogen, opbrengsten

Slechte elementen: schulden, kosten

• eenzijdige benadering omdat goede elementen en ratio’s niet maximaal en slechte elementen en ratio’s niet minimaal doch optimaal moeten zijn.
• kan niet worden toegepast op ratio’s die goede elementen omvatten in teller én noemer.

Absolute maatstaven

Minimum- of maximumwaarden voor sommige ratio’s vooropstellen (bvb verhouding vreemd tot eigen vermogen max. 1 en current ratio max. 2)

• geen theoretische verklaring of empirisch bewijs om het gebruik van dergelijke absolute maatstaven te rechtvaardigen.
• Belgische ondernemingen houden zich niet aan bovenstaande ‘normen’.

Vergelijking in de tijd

Analyse van de tijdreeks van een ratio heeft tot doel de evolutie van deze ratio in het verleden vast te stellen en eventueel op basis van de historisch evolutie voorspellingen te maken voor de toekomst.

Descriptieve vergelijking: nagaan in welke richting de ratio evolueert

aa

Vergelijking tussen ondernemingen

De waarde voor een bepaalde ratio van een onderneming kan worden vergeleken met een gemiddelde waarde van een groep van vergelijkbare ondernemingen.

Criteria voor vergelijkbaarheid: grootte, geografisch gebied en sector.

• deze criteria slechts beperkte invloed op financiële kengetallen.

Oorsprong van de toegevoegde waarde

Toegevoegde waarde = waarde van de productie – intermediair verbruik

Waarde van de productie = verkochte productie + <productie in voorraad>

+ geproduceerde vaste activa

Intermediair verbruik:

- de kosten van handelsgoederen en van de verbruikte grond- en hulpstoffen

- de kosten van de diensten en diverse goederen

Bruto toegevoegde waarde: niet-kaskosten worden niet opgenomen onder het intermediair verbruik, en makan dus deel uit van de toegevoegde waarde

|70/74|-|740|-|60|-|61|

Netto toegevoegde waarde: niet-kaskosten worden beschouwd als intermediair verbruik, en worden dus op de toegevoegde waarde in mindering gebracht

|70/74|-|740|-|60|-|61|-|630|-<631/4>-<635/7>+<635>

Netto toegevoegde waarde = bruto toegevoegde waarde – niet-kaskosten

Verdeling van de toegevoegde waarde

Bruto toegevoegde waarde

= niet-kaskosten

+ personeelskosten

+ financiële kosten van het vreemd vermogen

+ belastingen

+ toegevoegde winst

De analyse van de toegevoegde waarde heeft tot doel de globale functie van de onderneming in haar economische omgeving te bestuderen.

Bruto toegevoegde waarde per werknemer

Bruto toegevoegde waarde per werknemer

= bruto toegevoegde waardemarge (%) (|70/74|-|740|-|60|-|61|) / (|70/74|-|740|)

x rotatie van de vaste bedrijfsactiva in de waarde van de productie (x)
(|70/74|-|740|) / (|20|+|21|+|22/27|)

x vaste bedrijfsactiva per werknemer (|20|+|21|+|22/27|) / |9087|

personeelskosten per werknemer

• meer bruto toegevoegde waarde creëren dan personeelskosten
• wanneer bruto toegevoegde waarde gemiddelde personeelskosten: bruto toegevoegde waarde gaat enkel naar het personeel
• aandeelhouders lijden een toegevoegd verlies

personeelskosten per werknemer

= personeelskosten per gepresteerd uur x aantal gepresteerde uren per werknemer

• een daling van de gemiddelde arbeidstijd drijft de personeelskosten per gepresteerd uur naar boven
• het aantal werknemers omvat ook niet-selected werknemers, zonder daadwerkelijke gepresteerde uren met of zonder personeelskosten

investeringsgraad (%)

overheidssubsidiëringsgraad (%)

Lange termijn: bruto toegevoegde waardemarge als risicofactor

hoge marge => stevige concurrentiepositie

MAAR enkel indien deze niet met te hoge proportie personeelskosten gepaard gaat.

=>hoger operationeel hefboomeffect

=> onderneming gevoeliger voor daling omzet

Korte termijn: proportionele financiële kosten als risicofactor

De toegevoegde waarde illustreert de maatschappelijke bijdrage van de onderneming bij de creatie van de welvaart en is een belangrijk element bij de beoordeling van de (internationale) concurrentiekracht van de onderneming.

Brutoverkoopmarge vóór belastingen (%)

Nettoverkoopmarge vóór belastingen (%)

Evenwichtsverkoophoeveelheid

Evenwichtsverkoopbedrag

Veiligheidsmarge (%)

• Een aanduiding voor het bedrijfsrisico van de onderneming
• Geeft aan met welk percentage de verkopen mogen dalen vooraleer het nettobedrijfsresultaat 0 wordt

Graad van operationele hefboom

• Hoe meer het nettobedrijsresultaat 0 nadert, hoe groter de graad van operationele hefboom
• Indicator van da variabiliteit van het nettobedrijfsresultaat in functie van de verkopen of van het bedrijfsrisico

Hypothesen van evenwichtspuntanalyse en operationele hefboom:

1) Prijs en variabele kost per eenheid blijven constant, ongeacht het volume.

2) In de break-even-analyse worden de (totale) vaste kosten constant verondersteld voor alle mogelijke volumes.

3) Indien men evenwichtspuntanalyse toepast op een onderneming met verschillende producten, veronderstelt men dat de productmix van de diverse producten constant blijft, zodanig dat de contributiemarge voor de onderneming in haar geheel gelijk blijft.

Brutorendabiliteit van het totaal van de activa vóór belastingen (%)

Nettorendabiliteit van het totaal van de activa vóór belastingen (%)

Brutorendabiliteit van de bedrijfsactiva vóór belastingen (%)

Nettorendabiliteit van de bedrijfsactiva vóór belastingen (%)

• De rendabiliteit van de bedrijfsactiva legt de nadruk op de prestaties van het management op gebied van verkoop en/of productie van goederen en diensten en laat toe de invloed van de financiële investeringen uit te schakelen bij de beoordeling van de handels- en industriële prestaties van de onderneming

Rotatie van de bedrijfsactiva (x)

Brutorendabiliteit van de bedrijfsactiva vóór belastingen (%)

= brutoverkoopmarge vóór belastingen x rotatie van de bedrijfsactiva

Nettorendabiliteit van de bedrijfsactiva vóór belastingen (%)

= nettoverkoopmarge vóór belastingen x rotatie van de bedrijfsactiva

Rotatie van de vaste bedrijfsactiva (x)

Rotatie van de vlottende bedrijfsactiva (x)

Nettorendabiliteit van het eigen vermogen vóór belastingen (%)

Nettorendabiliteit van het eigen vermogen na belastingen (%)

Brutorendabiliteit van het eigen vermogen na belastingen (%)

• relatieve maatstaf voor het zelffinancieringspotentieel van de onderneming.

Financiële hefboom: verband tussen de rendabiliteit van het eigen vermogen en de rendabiliteit van het totaal van de activa.

Financiële hefboommultiplicator (x)

Graad van financiële hefboom (x)

• De graad van de financiële hefboom is dus een aanduiding betreffende de variabiliteit (‘volatiliteit’) van de winst na financiële kosten, dus betreffende het financiële risico van de onderneming.
• Hoe groter de graad van de financiële hefboom, hoe kleiner de multiplicator.

Financiële hefboom als som:

Nettorendabiliteit van het eigen vermogen vóór belastingen (%)

= nettorendabiliteit van het totaal van de activa vóór belastingen

+ [(nettorendabiliteit van het totaal van de activa vóór belastingen

- gemiddelde interestvoet van het vreemd vermogen)

X (vreemd vermogen/eigen vermogen)]

Waarbij: gemiddelde interestvoet van het vreemd vermogen (%)

• Hoe groter de algemene schuldgraad, hoe sterker de financiële hefboom werkt.

Graad van operationele, financiële en totale hefboom

Graad van totale hefboom (x)

x

= graad van financiële hefboom x graad van operationele hefboom

Winst per aandeel (EUR)

• Indicator van de economische prestaties van een onderneming.
• Houdt geen rekening met reservering.
• Zo stijgt de winst per aandeel ondanks het feit dat de rendabiliteit van het geïnvesteerde vermogen niet gestegen en eventueel zelfs gedaald is.

Prijs/winst-verhouding: geeft weer hoeveel maal de belegger bereid is de winst per aandeel te betalen voor één aandeel.

Prijs/winst-verhouding (x)

De waarde van een aandeel is afhankelijk van de verwachte winststroom per aandeel en zal veranderen indien de winstverwachtingen wijzigen.

Een succesvolle onderneming met goede vooruitzichten heeft een hogere prijs/winst-verhouding.

Houdt geen rekening met het dividend per aandeel.

Cashflow per aandeel (EUR)

Prijs/cashflow-verhouding (x)

Dividend per aandeel (EUR)

Algemeen dividendmodel:

P₀ = marktprijs bij het begin van de periode

P₁ = marktprijs bij het begin van de periode

D₁ = dividend per aandeel

K = marktrendabiliteit van het aandeel

1jaar:

k of P₀

n jaar:

P₀

Dividendmodel met constant groeivoet:

g =constante groeivoet

Gordon-Shapiro model

D_t = D₀ (1 + g)^t

P₀

P₀ (indien k > g)

Of k

Indien d = dividendquote

Met D = dividend per aandeel

W = winst per aandeel

r = rendabiliteit van de geherinvesteerde winst

g = (1 – d) r

P₀

k

Algemene schuldgraad:

- vreemd vermogen / eigen vermogen (x)

- vreemd vermogen / totaal vermogen (%)

Financiële onafhankelijkheid:

- eigen vermogen / vreemd vermogen (x)

- eigen vermogen / totaal vermogen (%)

Hoe groter de schuldgraad of hoe lager de graad van financiële onafhankelijkheid, hoe kleiner de bescherming van de schuldeisers.

Hoe hoger de schuldgraad, hoe groter het financiele risico van de onderneming.

Langetermijnschuldgraad:

- vreemd vermogen op lange termijn / eigen vermogen (x)

- vreemd vermogen op lange termijn / permanent vermogen (%)

Langetermijngraad van financiële onafhankelijkheid:

- eigen vermogen / vreemd vermogen op lange termijn (x)

- eigen vermogen / permanent vermogen (%)

Zelffinancieringsgraad (%) =

Deze ratio kan worden opgevat als een indicator van:

- de gecumuleerde rendabiliteit uit de voorgaande jaren en het boekjaar zelf

- de dividend- en reserveringspolitiek

- de leeftijd van de onderneming

Dekking van de financiële kosten door het nettoresultaat (x)

Berekening belastingvoordeel:

1) Nettoresultaat vóór financiële kosten positief en groter dan de financiële kosten van het vreemd vermogen

De gemiddelde belastingvoet t bedraagt:

t =

Belastingvoordeel = t x financiële kosten van het vreemd vermogen

2) Nettoresultaat vóór financiële kosten positief maar kleiner dan de financiële kosten van het vreemd vermogen

t = 0,34

Belastingvoordeel = 0,34 x financiële kosten van het vreemd vermogen

3) Nettoresultaat vóór financiële kosten 0 of negatief

Belastingvoordeel = 0

Hoe meer de dekking boven 1 uitstijgt, hoe groter de dekking van de financiële kosten van het vreemd vermogen. De onderneming heeft een grote veiligheidsmarge.

Dekking van het vreemd vermogen door de cashflow (%)

Hoe groter de dekkingsratio, hoe groter het deel van het vreemd vermogen dat uit de cashflow van het lopende jaar kan worden afgelost of hoe groter de schuldaflossingscapaciteit.

Dekking van het vreemd vermogen op lange termijn door de cashflow (%)

(aflossingscapaciteit van de onderneming op lange termijn)

Dekking van de schulden op meer dan één jaar, die binnen het jaar vervallen, door de cashflow (x)

Deze dekkingsratio moet minstens gelijk zijn aan 1, anders moet andere bronnen aangesproken worden om de schuldaflossingen na te komen.

Liquiditeitsratio in ruime zin of current ratio (x):

Hoe groter de current ratio, hoe groter de veiligheidsmarge van vlottende activa boven kortetermijnverplichtingen en hoe sterker de potentiële liquiditeitstoestand.

Liquiditeitsratio in enge zin of acid test (x):

In de liquiditeitsratio in ruime zin worden teller en noemer beperkt tot de meest liquide elementen om de liquiditeitsratio in enge zin te bekomen.

• Beide ratio’s onderhevig aan vertekende effecten:

1) verdisconteren van wissels

2) eindejaarsverschijnsel

Voorraadrotatie: geeft aan hoeveel maal de voorraad gedurende de periode gemiddeld verkocht is.

Rotatie van de voorraden en de bestellingen in uitvoering (x):

Hoe hoger de voorraadrotatie, hoe sneller de voorraden gerealiseerd worden en hoe beter de liquiditeit ervan.

Een snelle voorraadrotatie is het gevolg van een dynamische commerciële politiek en een efficiënt voorraadbeheer.

LET OP: Een hoge voorraadrotatie kan ook het gevolg zijn van een te laag voorraadniveau.

Rotatie van de aangekochte voorraden (x):

Rotatie van de geproduceerde voorraden en de bestellingen in uitvoering (x):

Dagen klantenkrediet:

Het aantal dagen klantenkrediet geeft een indicatie over de liquiditeit van de handelsvorderingen. Hoe kleiner het aantal dagen, hoe sterker de liquiditeit.

Dagen leverancierskrediet:

Een groot aantal dagen leverancierskrediet kan zowel betekenen dat de leveranciers vertrouwen stellen in de onderneming, als dat de onderneming niet in staat is vanwege liquiditeitsgebrek de vooropgestelde betalingstermijnen te respecteren.

Nettokasratio (%)