Gebreksverschijnselen treden op als 10% van een element ontbreekt. Men maakt een onderscheid tussen:
Verschillende mineralen bevatten Mg. Het komt ook voor in het adsorptiecomplex.
Daarom dat het voorkomt in de fijnste bodemfractie.
De K/Mg verhouding is zo belangrijk omdat ze de relatieve opnamen van beide elementen door de plant beïnvloedt.
Enkele elementen beïnvloeden de Mg in een ongunstige zin:
De eerste verschijnselen komen voor in de oudere bladeren. Bij Monocotylen is er een vlekking, bij dicotylen worden de nerven lichtgroen tot geel. Uiteindelijk kunnen er ook necrotische pekjes ontstaan.
Een Mg tekort wordt vooral aangetrokffen in goed doorlaatbare zure zandgronden door een te sterke K bemesting en bekalking.
Deze K/Mg verhouding is enorm belangrijk, het is een belangrijke kwaliteitsfactor voor grasland en groenvoeders. Een tekort van Mg leidt bij vee tot kopziekten.
Het wordt opgenomen als Mg²-. Het is ook te vinden in het cytoplasma waar het een functie heeft in de energiehuishouding.
15% van het totale Mg gehalte is gebonden aan chlorofyl. Vele enzymen hebben ook Mg nodig voor hun acitiviteiten te voltooien.
50-70% van het adsorptiecomplex bestaat uit Ca in alle vormen. Hun oplosbaarheid is afhankelijk van de pH. Calcium kan ook uitspoelen, zo spoelt er jaarlijks 300-400 kg CaO per ha weg. Dit wordt dan vervangen door H+ wat een verzuring teweegbrengt. Men kan dan afzonderlijk bekalken.
Door het toedienen van kalk wordt het adsorptiecomplex verzadigd, stijgt de pH, kan er fosfaatvastleging optreden en wordt de humificatie bevorderd.
Het gevaar van overbekalking is dat Fe, Mn, Cu en Zn onoplosbaar kunnen worden.
Er ontstaan dan gebreksverschijnselen bij de sporenelementen
