Gebruik van ruimte

Eduard T. Hall heeft zich vooral bezig gehouden met de functie van het lichaam bij e opbouw van sociale interacties en onderscheidt vier zones van persoonlijke ruimte:

Belangrijke opmerking:

Mensen van verschillende culturen hebben andere gewoonten op het gebied van persoonlijke ruimte, maar wat wel hetzelfde blijft is dat men de ruimte opdeelt in 4 concentrische cirkel

INTIEME RUIMTE
 30 cm
 De zone waar enkel die personen worden toegelaten
waarmee men zeer intieme relaties onderhoudt.
Bv. relaties tussen geliefden, ouders, kindere

PERSOONLIJKE RUIMTE

 1 m

 Normale afstand waarbinnen men interacteert met vrienden en goede bekenden.
Er is een zekere intimiteit, maar lichaamscontacten zijn strikt gelimiteerd.

SOCIALE RUIMTE

 4 m

 Deze afstand wordt meestal gerespecteerd bij uiteenzettingen voor een groter publiek

Wanneer in gewone interacties de persoonlijke ruimte van individuen wordt ‘binnen gedrongen’, zullen zij trachten die terrein terug te winnen met allerlei middeltjes, gaande van een afkeurende blik tot een elleboogstoot.

Besluit: Ruimte-indeling verduidelijkt de orde

Even een mooi overzichtje:
We zagen dat individuen beschikken over een heleboel hulpmiddelen om interacties aan te knopen, in stand te houden of ordelijk laten verlopen:

1) Ze interpreteren voortdurend het gedrag en de uitingen van de ander, om er zo goed en zo kwaad als het kan op te kunnen reageren (maar dat is een erg inspannende bezigheid)

2) Ze vermijden genante voorvallen door zich zo gunstig mogelijk voor te doen (impression management), en laten talloze dagelijkse contacten door ‘beleefde inattentie’ vlot verlopen.

3) Ze maken voor zichzelf het leven dragelijk door naast de ‘front region’ een ‘back region’ in te stellen, waar de interacties wat losser verlopen

4) Ze respecteren een persoonlijke ruimte

5) Ze bakenen interacties duidelijk af (bracketing)

6) Ze gebruiken clichés

7) Het belangrijkste hulpmiddel zijn de sociale rollen