Item gefilterd op datum: december 2012

Het marxisme verder uitgewerkt door Westerse filosofen als Sartre, Althusser en Mandel beïnvloedde de tweede Annales school rond Braudel.

• stelde dat de bevolking volgens een meetkundige reeks, en de voedselproductie volgens een rekenkundige reeks verloopt, wat uiteindelijk tot massale voedseltekorten zou leiden

• poneerde op het einde van XVIII dat late huwelijken toen de belangrijkste

Zijn boek In Europa. Reizen door de twintigste eeuw is het relaas van een reeks reizen door het continent Europa in 1999 in opdracht van de Nederlandse krant NRC Handelsblad om een stand van zaken aan de vooravond van de 21^e E op te maken. Mak verhaalt daarbij, het narratieve element is zeer belangrijk, wat zich in de loop van de voorbije eeuw in Europa heeft voorgedaan, in een soort chronologisch geordende reïmpressie. Duidelijke vraagstelling ontbreekt echter, en een echte synthese is het ook niet.

Joodse geleerd, leven in islamitisch Andalusië en Caïro, introduceerde Aristoteles in de Islam wetenschap, en had zelf grote invloed op Thomas van Aquino

Zie casus Dewe & Myatt: na zijn korte gevangenisstraf produceert Myatt opnieuw doeken in de stijl van de oude meesters, met een knipoog naar Margritte getooid met opschriften in de stijl van “Ceci n’est pas un Chagall…”

De stedelijke burgerij in de Nederlanden kreeg pas rond 1300 dankzij de rondom Brugge en Damme en aan het Hollandse hof actieve Jacob Maerlant een wereldgeschiedenis Spiegel Historiael in het Nederlands aangeboden

• leende zich tot hand- en spandiensten aan het heersend gezag door het ophemelen van de Italiaanse stadstaat

• hernam en verfijnde Polybius’ synthese dat elke beschaving een evolutie onderkent van groei, rijpheid en decadentie

Romanticus, leende zich tot hand- en spandiensten aan het heersend staatsgezag in het 19^de eeuwse Engeland

• Benedictijner, realiseerde een essentiële doorbraak in de kritische uitgavetechniek met zijn ‘De re diplomatica’ (1681) door aandacht te eisen voor de diplomatische en paleografische kenmerken van de bron en door de superioriteit van de originele versie voorop te stellen, bepaalde hierin ook de kritische regels van de historische hulpwetenschappen vast (Congres van de Mauristen)

• Ligt (o.a.) aan de basis van de filologisch – kritische methode in de 20^ste eeuw

Filosoof van de postmoderne strekking die samen met Derrida en Barthes geponeerd heeft dat elke voorstelling van de werkelijkheid maar een tijdelijke constructie kan zijn, gekoppeld aan elke individuele lezer. Hij verwoordt in zijn La condition postmoderne. Rapport sur le savoir (1979) fundamenteel wantrouwen tegenover de grote verhalen van de méta-récits (metaverhalen) omdat deze de geschiedenis telkenmale vanuit een enkel interpretatiekader benaderen, wat onvermijdelijk tot vervormingen en beperkingen voert