Van elementen naar karakteristiek

Om mensen te begrijpen en te voorspellen moeten we de mensen hun karakter beter kennen.

Attributie: Het toeschrijven van oorzaken aan gebeurtenissen, gedrag/ prestatie/ uitspraak van jezelf en anderen.

Twee manieren waarop mensen attribueren (d.w.z. oorzaken toekennen):

Van externe attributie is sprake als oorzaken worden gezien als liggend buiten de betrokkene. Wanneer iemand zakt voor een examen dan is de uitspraak “dat komt doordat de verwarming zo hoog stond dat ik me niet kon concentreren” een voorbeeld van externe attributie; Persoonlijke attributie

Van interne attributie is sprake als oorzaken worden gezien als liggen binnen de betrokkene. Wanneer iemand zakt voor een examen dan is de uitspraak “dat komt doordat ik te dom ben voor dit examen” een voorbeeld van interne attributie. Situationele atributie

Mensen hebben de neiging om te attribueren op een wijze die prettig is voor het eigen zelfbeeld. Bij prettige gebeurtenissen wordt er meestal intern geattribueerd, terwijl bij vervelende gebeurtenissen meestal extern geattribueerd wordt. (zie H3; 4 manieren om zelfwaardering te beschermen)

Psychologische onderzoeken wezen uit dat mensen vrijwel automatisch attribueren wanneer zij gedrag van anderen waarnemen, en daaraan conclusies verbinden over de persoonlijkheid van die ander.