The Early Empiricists
- Gepubliceerd in Psychologie
- Lees 550 keer
Een empiricist bestudeert de invloed van ervaringen op een passieve ‘mind’
Tijdens de jaren na de Renaissance werden er verscheidene verbeteringen gemaakt in de
filosofie die uiteindelijk leidden tot de conceptuele ondergrond voor psychologie. De
vroege empiricisten – Thomas Hobbes, John Locke en George Berkeley – benadrukten de
effecten van ervaring op een passieve geest. De latere associationists – David Hume,
David Hartley en James en John Stuart Mill – keken naar de rol die de actieve geest
speelde in het vormen van associaties, waarbij zij de ondergrond vormden voor de
psychologische studie naar leren en het geheugen. Filosofen uit Duitsland – Gottfried
Wilhelm von Leibniz en Immanuel Kant – bestendigden het nativisme, het standpunt dat
de inhoud van de geest niet alleen het product is van ervaring, maar beïnvloed wordt
door zijn aangeboren structuur.