Probleemoplossingsproces

Men heeft op verschillende manieren geprobeerd om een probleemoplossings-proces formeel vast te leggen. Een van deze theoretische constructies zijn de zgn. production systems, die uit productions bestaan, regels voor het oplossen van problemen. Schematisch ziet een production system er als volgt uit (lijkt veel op programmeren):

IF DOEL = [een omschrijving van het doel, bv appel schillen]

AND [voorwaarde 1: appelschilmesje in rechterhand]

AND [voorwaarde 2: appel in linkerhand]

AND [voorwaarde n: bla bla bla]

THEN [actie uitvoeren, dus appel schillen in dit voorbeeld]

Deze productieregels hebben 4 algemene eigenschappen:

1. Voorwaardelijkheid,

2. Modulariteit (opdelen van het probleem per operator/actie)

3. “Goal factoring” (elke regel is relevant voor het bereiken van doel)

4. Abstractheid (elke regel slaat op een klasse (verzameling) van situaties)

Zulke productie-regels worden ook wel “crystalized problem-solving operators” genoemd omdat zij de aard (nature) van de vaardigheid waarmee het probleem wordt opgelost kunnen reflecteren. Dus als je vaak een appel hebt geschild, dan reflecteert de manier waarop je de appel schilt (en dus de bovenstaande productieregels uitvoert) je vaardigheid in het schillen.