De coördinatie van conversatiebijdragen (Grice)

Het coöperatieve principe stelt dat mensen, wanneer ze effectief willen communiceren met elkaar, moeten samenwerken met elkaar door te spreken op een sociaal aanvaarde manier. Daarbij is het belangrijk dat ze vier regels volgen:

• Kwantiatieve maxime: ze moeten er voor zorgen dat hun bijdragen voldoende, maar ook niet te veel informatie bevatten.
• Kwaliteitsmaxime: sprekers moeten de waarheid spreken. Als ze iets absurd zeggen, dan schenden ze dit principe
• Relevantie maxime: sprekers moeten er voor zorgen dat hun bijdragen direct en pertinent zijn. Het toont aan dat gesprekken sequentieel zijn, m.a.w. wat de ene persoon zegt, moet inspelen om wat de andere persoon zegt, en moet passen binnen de algemene conversatie.
• Manner Maxim: sprekers moeten duidelijk zijn

Vb. A: wat heb je gedaan vandaag?; B: opgestaan, ontbeten, naar school gegaan (en niet ontbeten, opgestaan en naar school gegaan).

Als iemand deze vier regels niet kent, kan je er niet mee communiceren. Maar soms schenden we deze regels expres. Zo kan men het relevantiecriterium schenden omdat men een bepaalde vraag te intiem vindt (vb. iemand stelt een persoonlijke vraag en je antwoord: slecht weer vandaag.. ).

In sommige gevallen blijken communicatoren ook te kiezen voor ambigue boodschappen. Dat is met name het geval wanneer zij zich gevangen voelen tussen twee onaangename alternatieven. (vb. als iemand vraagt hoe zijn (slechte) boekbespreking was en je antwoordt: ‘je was dapperder dan ik zou zijn omdat je niet wilt zeggen dat het slecht was maar ook niet zeggen dat het goed was omdat je dan zou liegen).