Hoe kun je zorgen dat de snelheid van een enzym veranderd?

- covalent en irreversible.

Hoe zorg je dat enzymen alleen het voedsel verteren en geen andere weefsels? Zymogeen is een voorvorm van een enzym wat zelf nog niet actief is. Je ziet een voorvorm Trypsinogeen, je ziet heel veel disulfidebruggen, die houden alles bij elkaar. Je ziet ook een lusine (eenzijketen, een aminozuur). Trypsin (het actieve enzym) knipt altijd in de buurt van het lusine.

In je darm zijn alvast actieve trypsin moleculen aanwezig die gaan dan knippen en dan ontstaat trysine. Dit noem je auto-katalyse. Dit mag niet gebeuren in de pancreas zelf, maar in de darmen. Het kan wel dan krijg je pancreatitis, dan verteer je je eigen pancreas. Als die rode peptide (dia 23) in je bloed gevonden wordt dan heb je de ziekte.

Enteropeptidase wordt door iets anders geselectederd. Zymogeen komt in tentamen!! Een andere manier van covalente modificatie deze is niet irreversible!!!! Hier heb je iets dat reversible is, als een fosfaat bindt krijg je een actief enzym, hier heb je een schakelaar.

Fosfaatgroep eraf is weer inactief. Twee enzymen (kinase en fosfaatase) die de schakelaar beïnvloeden. Het is reguleerbaar omdat je altijd kunt schakelen. Je kunt een fosfaat plaatsen in het actieve centrum, is alleen niet altijd bereikbaar. Je hebt ook nog iets anders een indirecte selectedring, dan bindt de fosfaatgroep ver weg van het actieve centrum. Als het fosfaat bindt dan vindt er een conformatie verandering plaats, er gaat een soort tunnel open, dan kan het substraat het enzym binnen en kan het enzym werken. Dit zijn dus twee belangrijke regulatiepaden.

Onze cellen zitten vol met regulatienetwerken. De driehoekjes geven aan dat daar een fosfaat kan binden (dia 28).

Formule berekent de snelheid van een enzym gekatalyseerde reactie. Je moet even wachten totdat de reactie op gang komt, daarom geen lineaire grafiek.

Om het te meten neem je gewoon een tijdstip en dan kijk je hoeveel product er is gevormd, dan verander je de concentratie substraat. Als je dit steeds herhaalt bij hetzelfde tijdstip krijg je een hyperbool. Als je iets wilt meten wil je iets hebben wat het systeem beschrijft. Voor alle stapjes zijn differentiële vergelijkingen. Michaelis en Menten vroegen zich af hoe je zo’n systeem makkelijker kan beschrijven. Ze hebben bedacht dat het bereiken van de overgangstoestand vrij snel gebeurd, eigenlijk zeg je dus hetzelfde. Je gaat ervan uit dat es en ep niet te scheiden zijn, dat het heel snel van het een in het andere overgaat. Als je kijkt naar het begin v.d. reactie, en je hebt veel substraat en weinig enzymen, je hebt dus eigenlijk nooit e + s, maar eigenlijk meteen es. Daarom laat je ook dat weg. Nu heb je alleen nog es en e + p. Je hoeft eigenlijk geen rekening te houden met de terug reactie, omdat er nog maar heel weinig product gemaakt is. De reactie verloopt eigenlijk alleen maar naar rechts, nu is het simpel geworden. En dan kom je dus op die formule.