Wat zijn de alfa-blokkers?

Alfa-blokkers zijn een klasse van geneesmiddelen voor de behandeling van BPH. Alfa-receptoren bevinden zich in de blaas en de prostaat en ze moduleren toon. Alpha receptoren worden gevonden in het sympathische zenuwstelsel en het gehele lichaam. Zij controleren een verscheidenheid aan fysiologische functies, niet alleen plassen.

Alpha receptoren reageren noradrenaline en wanneer norepinefrine bindt (hecht) aan de alfa receptoren veroorzaakt een verandering van de toon van gladde spiervezels, waardoor de toon. Alpha receptoren worden gevonden in de gladde spier van de prostaat en de blaas en zijn rol bij de regeling van de prostaat toon en de gladde spier van de blaas.

Bij alfa receptoren in de prostaat gladde spieren gestimuleerd door norepinefrine, wordt de steeg toon van de prostaat gladde spier. Een manier om dit te zien is dat de prostaat knijpt rond de urethra en verstevigt zijn greep, resulterend in verhoogde urethrale weerstand urinestroom uit de blaas. Deze verhoogde tonus prostaat kan dus leiden tot symptomen van obstructie van de blaas.

Omdat Noradrenaline is het signaal dat inwerkt op de alpha-receptoren gladde spieren veroorzaken contract, als je een deel van dat signaal te blokkeren, moet je de spiercontractie te verlagen. Alfablokkers de binding van noradrenaline aan de alfa-adrenergische receptor en dus samentrekking van de prostaat gladde spierweefsel voorkomen en zijn dus bruikbaar bij de behandeling van BPH symptomen. In de afgelopen tien jaar hebben steeds meer alfa-blokkers beschikbaar zijn op de Amerikaanse markt (tabel 12). Ze worden meestal verdeeld in selectieve en niet-selectieve alfa-blokkers, afhankelijk van welke receptoren ze blokkeren. Selectieve alfa-blokkers werken voornamelijk op de prostaat met minder systemische effecten. Selectieve alfa-blokkers terzelfdertijd systemisch en de prostaat. Selectieve en niet-selectieve alfa-blokkers zijn effectief bij de behandeling van symptomen van BPH. Een overzicht van de beschikbare alfa-blokkers en kenmerken weergegeven in Tabel 12. De keuze van de alfa-blokker gebruikt kan afhangen van uw andere medische aandoeningen en medicijnen die u gebruikt, de voorkeur van uw arts, evenals uw verzekering plan dekking.

Wat zijn de bijwerkingen van alfa-blokkers?

De bijwerkingen van alfa-blokker geneesmiddelen worden vooral veroorzaakt door blokkade van alfa receptoren buiten de urinewegen. Vaak gemelde bijwerkingen van alfa-blokker geneesmiddelen omvatten duizeligheid, hoofdpijn, asthenie (zwakte), orthostatische hypotensie (verlaagde bloeddruk bij verandering van lichaamshouding), rhinitis (ontsteking van het neusslijmvlies), en ejaculatoriestoornis. Deze bijwerkingen komen voor bij ongeveer 5 tot 9% van de patiënten die de medicijnen en kan door het stoppen van de drugs.

Gecombineerd gebruik van alfa-blokkers en PDE-5 remmers [sildenafil (Viagra), vardenafil (Levitra) en tadalafil (Cialis)] kan leiden tot een aanzienlijke verlaging van de bloeddruk bij sommige personen. Onlangs is er een bezorgdheid over een verhoogd risico Intraoperative Floppy Iris Syndrome die tijdens cataractchirurgie bij personen die alfablokkers. Daarom moeten mensen overwegen cataractoperatie die op of hebben alfablokkers genomen hun huidige / verleden gebruik van alfa-blokkers bespreken met de oogarts.

Hoe zijn ze vergelijkbaar en hoe zijn ze anders?

Alle zes alfablokkers gebruikt vandaag in de Verenigde Staten zijn aangetoond bij de behandeling van BPH symptomen. Fenoxybenzamine (Dibenzyline) en Prazosine (Minipress) niet vaak meer gebruikt omdat effectieve ze meer dan een keer per dag ingenomen worden. De medicijnen variëren in dat sommigen enkele dosis therapieën en anderen zijn dosis-titreerbare. Op dezelfde dosering aanbevelingen met betrekking tot de timing in relatie tot de maaltijd varieert met de verschillende medicijnen (zie tabel 12). Hoewel alle alfa-blokkers hebben het potentieel om duizeligheid en posturale hypotensie, de incidentie van deze bijwerkingen zijn minder voor selectieve alfa-blokkers zoals tamsulosine en silodosin. Alle alfablokkers bewezen effectiever dan placebo in de behandeling van de symptomen van BPH zijn. Meer selectieve middelen zoals tamsulosine en silodosin worden verondersteld minder systemische bijwerkingen, zoals duizeligheid, hypotensie en flauwvallen.