Wat is het verschil tussen een psychiater en een psycholoog, tussen een maatschappelijk werker en een verpleegkundige? Wie moet ik zien?
- Gepubliceerd in Gezondheid
- Lees 2011 keer
Geestelijke gezondheidszorg hebben een verschillende mate van training, maar met zo veel mogelijkheden open voor een therapeut te worden en met zo veel mensen die beweren therapeuten zijn, is het zinvol om deze verschillen te begrijpen en de behandeling die voor u geschikt is te krijgen. Een psychiater is een arts, wat betekent dat hij of zij een arts (MD), ging naar medische school, en kan zowel medicijnen voorschrijven en inzicht in de interactie van uw geneesmiddel met andere gezondheidsproblemen en / of medicijnen die u mogelijk gebruikt. Een psychiater kan ook de praktijk psychotherapie, maar veel verzekeringen plannen vandaag slechts in een psychiater als de patiënt dient te worden op medicatie. Voel je vrij om uw psychiater te vragen wat voor soort therapie die hij of zij beoefent. Als u nodig hebt om op een medicijn, het werken met een psychiater die zich ook bedreven psychotherapie maakt het leven een stuk eenvoudiger, omdat je de medicatie en de therapie kan krijgen onder een dak. Een psychiater kan ook een arts van de osteopathie (DO), die enigszins afwijken medische opleiding omvat.
Een psycholoog heeft graduate opleiding in de klinische psychologie (als ze ziet patiënten)-ofwel een master of PhD-graad. Psychologen hebben een uitgebreide opleiding in de hersenwetenschappen, modellen van de geest, psychiatrische diagnose, psychologische diagnose, leertheorie en aandoeningen, psychische en / of neuropsychiatrische testen, en vaak uitstekende klinische opleiding. Hun praktijk is meestal beperkt tot diagnose, therapie en psychologische testen, voel je vrij om te vragen wat voor soort therapie ze de praktijk.
Een maatschappelijk werker praktijken therapie met een master of een doctoraat in het sociaal werk. Zijn klinische opleiding een relatief snellere toegang tot klinische praktijk, maar velen zijn verder subspecialisatie gedaan bepaalde therapie en kunnen deze therapieën toedienen evenals iedereen. Met zoveel soorten opleidingen, wordt het minder over iemands graad als over de intelligentie en ervaring van de beoefenaar.
Een psychiatrisch verpleegkundige kan in verschillende categorieën vallen: verpleegkundige (RN), licentie praktische verpleegkundige (LPN) of nurse practitioner (MNS).
De exacte opleidingen van uw therapeut is belangrijk, en je moet vrij om te vragen over zijn of haar geloofsbrieven voelen. Misschien nog belangrijker dan de referenties per se zijn of haar ervaring in het behandelen van uw type van angst. Een van de belangrijkste factoren is uw gevoel in de kamer met deze persoon. Uw comfort van de patiënt en uw gevoel van het vermogen van deze persoon om u te helpen zijn cruciale factoren bij het kiezen van een therapeut. Als er een vraag of je het gevoel serieus genomen of als de geschiktheid van fit met je therapeut, aarzel dan niet om te vragen om een second opinion. Als er een vraag over uw diagnose, het vinden van een gerenommeerde psychiater die kan achterhalen van de subtiele fijne kneepjes van uw conditie en maak een juiste diagnose. Vergeet niet dat je geest is een deel van je lichaam, en therapeuten in de problemen diagnosticeren van angst, maar vergeten dat een medische aandoening zou kunnen bemoeilijken of leg geestelijke nood van een patiënt. Een psychiater kan eveneens het gebruik van medicatie met u om de risico's tegen de voordelen van een proefperiode evalueren bespreken. Beoefenaars die zijn opgeleid als psychoanalytici gespecialiseerd in de langere termijn psychodynamische behandelingen, dus voel je vrij om te vragen over deze subspecialisatie als u van plan deel te nemen aan een langdurige behandeling. Psychiaters, psychologen en maatschappelijk werkers kunnen ook gespecialiseerd in cognitieve of gedragstherapie en bereid om deze behandelingen met u bespreken zou moeten zijn.
Reacties Selma:
Deze opties kan nuttig zijn op verschillende manieren, maar uw beslissing zou makkelijker zijn als je serieus overwogen uw doelen. Onze familie praktijk arts verwees me naar een psychoanalyticus voor de behandeling van mijn depressie en angst. Ik was jong en een senior op de middelbare school, deze aanbieder niet de praktijk in de stad waar ik woonde, dus er waren veel logistieke problemen. Door de rest van de middelbare school, ging ik naar hem twee keer per week, en soms vier keer per week als de dingen waren moeilijk. Na mijn afstuderen ben ik verhuisd naar zijn stad en ging twee of drie keer per week voor de komende jaren. Deze behandeling was psychotherapie door een psychiater / psychoanalyticus, dat is enorm verschillend van psychotherapie met een conciërge die geen psychoanalytische training. Vaak voelde ik zijn commentaar en standpunten niet relevant waren en maakte geen praktische zin. Ik hem beschuldigde van het denken alleen als een analist, toen het leek mij dat een nonanalytic oogpunt zinvoller zou zijn. Zijn antwoord was: "Hoe zou je anders verwachten dat ik denk? '
Ik zou geïrriteerd en boos vertrekken, maar op hetzelfde moment, kon ik niet zijn commentaar uit mijn gedachten. Hoe meer ik dacht aan zijn idiote reacties, hoe meer een nieuwe manier van kijken naar iets, eerder zelfs niet in mijn rijk van al introspectieve-denken opengesteld. Ik zou dan nooit meer terug naar een verleden visie, die meer oppervlakkig of irrelevant geworden. Ik was verbaasd, op niet alleen hoe zijn gedachten bij mijn dilemma's, maar ook hoe ze me opgenomen. Ik voelde me diep begrepen op een manier die ik niet eens articuleren. Er was niet alleen een zeer gewaardeerde bescherming van mezelf, maar ook een erkenning van wie ik was. Ik zag dat ik me van mijn eigen wereld en van mijzelf verborgen had.
In die twee jaar heb ik getrouwd, had een kind, en verwijderde zich van die stad. Maar toen wist ik dat wat ik wilde in mijn leven was om een volledige analyse te hebben, hoe lang het duurde en koste wat kost. Het werd mijn hoogste prioriteit. Ik was minder bezorgd dat mijn treater zijn een psychiater, psycholoog, maatschappelijk werker of counselor, maar intelligent en begrip, dan dat hij of zij een psychoanalyticus zijn. Ik wist dat de anderen me niet kon voorzien van de zoektocht die ik nodig had om te doen en zou alleen maar leiden tot tijd-en geldverspilling omwegen. Mijn depressies had veel verlicht en ik woonde een constructieve, goed leven. Maar ik wist dat mijn neiging tot zelfdestructief gedrag. Ik wist ook dat veel van mijn problemen waren generaties in de natuur, en ik was vastbesloten dat mijn kinderen verschillende reacties en ervaringen zou hebben dan had ik als een kind. Ik was vastberaden dat bepaalde rampzalige relatie patronen uit mijn gezin van herkomst zou eindigen met mijn nieuwe familie. Ik wilde niet alleen tot een beter leven dan hadden mijn ouders wonen, maar om die wens ook door te geven aan mijn eigen kinderen voor hun volwassen ervaringen. Dat was mijn rationalisatie voor de tijd inzet en de kosten.
Toen ik begon analyse weer, ik had vier kinderen. Ik kan de betekenis van mijn analyse niet beschrijven aan mijn man en mijn kinderen ook niet hoe het veranderde de structuur van hun ervaringen. Natuurlijk kan mijn kinderen nooit weten; hun opgroeien jaar op geen enkele manier parallel mijn eigen vanwege mijn behandeling. Wat bleef trouw aan beide analisten was hun commentaar en opmerkingen resterende zo origineel voor mij en zo anders dan alles wat ik had gedacht van mezelf. Zodra ik over mijn boosheid of verbazing kon krijgen, deze reacties bracht een inzicht en bewustzijn, die, eenmaal gegrepen, kon ik nooit vergeten. Ontwikkelde ik in mezelf een gevoel van niet alleen betere keuzes, maar ook een gevoel van het hebben van keuzes als ik eerder dacht dat ik had geen. Ik werd meer constructieve, creatieve en gelukkiger toen mijn angst opgeheven. Voor mij, de enige keuze was de behandeling met een psychoanalyticus.
Een psycholoog heeft graduate opleiding in de klinische psychologie (als ze ziet patiënten)-ofwel een master of PhD-graad. Psychologen hebben een uitgebreide opleiding in de hersenwetenschappen, modellen van de geest, psychiatrische diagnose, psychologische diagnose, leertheorie en aandoeningen, psychische en / of neuropsychiatrische testen, en vaak uitstekende klinische opleiding. Hun praktijk is meestal beperkt tot diagnose, therapie en psychologische testen, voel je vrij om te vragen wat voor soort therapie ze de praktijk.
Een maatschappelijk werker praktijken therapie met een master of een doctoraat in het sociaal werk. Zijn klinische opleiding een relatief snellere toegang tot klinische praktijk, maar velen zijn verder subspecialisatie gedaan bepaalde therapie en kunnen deze therapieën toedienen evenals iedereen. Met zoveel soorten opleidingen, wordt het minder over iemands graad als over de intelligentie en ervaring van de beoefenaar.
Een psychiatrisch verpleegkundige kan in verschillende categorieën vallen: verpleegkundige (RN), licentie praktische verpleegkundige (LPN) of nurse practitioner (MNS).
De exacte opleidingen van uw therapeut is belangrijk, en je moet vrij om te vragen over zijn of haar geloofsbrieven voelen. Misschien nog belangrijker dan de referenties per se zijn of haar ervaring in het behandelen van uw type van angst. Een van de belangrijkste factoren is uw gevoel in de kamer met deze persoon. Uw comfort van de patiënt en uw gevoel van het vermogen van deze persoon om u te helpen zijn cruciale factoren bij het kiezen van een therapeut. Als er een vraag of je het gevoel serieus genomen of als de geschiktheid van fit met je therapeut, aarzel dan niet om te vragen om een second opinion. Als er een vraag over uw diagnose, het vinden van een gerenommeerde psychiater die kan achterhalen van de subtiele fijne kneepjes van uw conditie en maak een juiste diagnose. Vergeet niet dat je geest is een deel van je lichaam, en therapeuten in de problemen diagnosticeren van angst, maar vergeten dat een medische aandoening zou kunnen bemoeilijken of leg geestelijke nood van een patiënt. Een psychiater kan eveneens het gebruik van medicatie met u om de risico's tegen de voordelen van een proefperiode evalueren bespreken. Beoefenaars die zijn opgeleid als psychoanalytici gespecialiseerd in de langere termijn psychodynamische behandelingen, dus voel je vrij om te vragen over deze subspecialisatie als u van plan deel te nemen aan een langdurige behandeling. Psychiaters, psychologen en maatschappelijk werkers kunnen ook gespecialiseerd in cognitieve of gedragstherapie en bereid om deze behandelingen met u bespreken zou moeten zijn.
Reacties Selma:
Deze opties kan nuttig zijn op verschillende manieren, maar uw beslissing zou makkelijker zijn als je serieus overwogen uw doelen. Onze familie praktijk arts verwees me naar een psychoanalyticus voor de behandeling van mijn depressie en angst. Ik was jong en een senior op de middelbare school, deze aanbieder niet de praktijk in de stad waar ik woonde, dus er waren veel logistieke problemen. Door de rest van de middelbare school, ging ik naar hem twee keer per week, en soms vier keer per week als de dingen waren moeilijk. Na mijn afstuderen ben ik verhuisd naar zijn stad en ging twee of drie keer per week voor de komende jaren. Deze behandeling was psychotherapie door een psychiater / psychoanalyticus, dat is enorm verschillend van psychotherapie met een conciërge die geen psychoanalytische training. Vaak voelde ik zijn commentaar en standpunten niet relevant waren en maakte geen praktische zin. Ik hem beschuldigde van het denken alleen als een analist, toen het leek mij dat een nonanalytic oogpunt zinvoller zou zijn. Zijn antwoord was: "Hoe zou je anders verwachten dat ik denk? '
Ik zou geïrriteerd en boos vertrekken, maar op hetzelfde moment, kon ik niet zijn commentaar uit mijn gedachten. Hoe meer ik dacht aan zijn idiote reacties, hoe meer een nieuwe manier van kijken naar iets, eerder zelfs niet in mijn rijk van al introspectieve-denken opengesteld. Ik zou dan nooit meer terug naar een verleden visie, die meer oppervlakkig of irrelevant geworden. Ik was verbaasd, op niet alleen hoe zijn gedachten bij mijn dilemma's, maar ook hoe ze me opgenomen. Ik voelde me diep begrepen op een manier die ik niet eens articuleren. Er was niet alleen een zeer gewaardeerde bescherming van mezelf, maar ook een erkenning van wie ik was. Ik zag dat ik me van mijn eigen wereld en van mijzelf verborgen had.
In die twee jaar heb ik getrouwd, had een kind, en verwijderde zich van die stad. Maar toen wist ik dat wat ik wilde in mijn leven was om een volledige analyse te hebben, hoe lang het duurde en koste wat kost. Het werd mijn hoogste prioriteit. Ik was minder bezorgd dat mijn treater zijn een psychiater, psycholoog, maatschappelijk werker of counselor, maar intelligent en begrip, dan dat hij of zij een psychoanalyticus zijn. Ik wist dat de anderen me niet kon voorzien van de zoektocht die ik nodig had om te doen en zou alleen maar leiden tot tijd-en geldverspilling omwegen. Mijn depressies had veel verlicht en ik woonde een constructieve, goed leven. Maar ik wist dat mijn neiging tot zelfdestructief gedrag. Ik wist ook dat veel van mijn problemen waren generaties in de natuur, en ik was vastbesloten dat mijn kinderen verschillende reacties en ervaringen zou hebben dan had ik als een kind. Ik was vastberaden dat bepaalde rampzalige relatie patronen uit mijn gezin van herkomst zou eindigen met mijn nieuwe familie. Ik wilde niet alleen tot een beter leven dan hadden mijn ouders wonen, maar om die wens ook door te geven aan mijn eigen kinderen voor hun volwassen ervaringen. Dat was mijn rationalisatie voor de tijd inzet en de kosten.
Toen ik begon analyse weer, ik had vier kinderen. Ik kan de betekenis van mijn analyse niet beschrijven aan mijn man en mijn kinderen ook niet hoe het veranderde de structuur van hun ervaringen. Natuurlijk kan mijn kinderen nooit weten; hun opgroeien jaar op geen enkele manier parallel mijn eigen vanwege mijn behandeling. Wat bleef trouw aan beide analisten was hun commentaar en opmerkingen resterende zo origineel voor mij en zo anders dan alles wat ik had gedacht van mezelf. Zodra ik over mijn boosheid of verbazing kon krijgen, deze reacties bracht een inzicht en bewustzijn, die, eenmaal gegrepen, kon ik nooit vergeten. Ontwikkelde ik in mezelf een gevoel van niet alleen betere keuzes, maar ook een gevoel van het hebben van keuzes als ik eerder dacht dat ik had geen. Ik werd meer constructieve, creatieve en gelukkiger toen mijn angst opgeheven. Voor mij, de enige keuze was de behandeling met een psychoanalyticus.
