Taalvaardigheden.

in de middenkindertijd neemt het vocabulaire toe. Kinderen leren dat één woord meerdere betekenissen kan hebben en beginnen metaforen te begrijpen. De grootste ontwikkeling vindt plaats op het gebied van het praktisch gebruik van taal om te communiceren. Wanneer kinderen beginnen met leren lezen hebben zij twee methoden om dit te doen. De eerste methode heet decoderen, hierbij zegt het kind het woord hardop, waarbij het van geschreven naar geluid wordt vertaald (het kind moet hiervoor kennis hebben van de fonetische regels. De tweede methode wordt visueel gebaseerde herneming genoemd.

Hierbij kijkt het kind naar het woord en kan het op die manier ophalen uit het geheugen. Deze twee methoden vormen de basis van het leesbegrip. De traditionele benadering, waarbij de nadruk op het decoderen wordt gelegd, heet de fonologische benadering, de andere methode maakt deel uit van de hele-taal benadering en benadrukt visuele herneming en het gebruik van contextuele aanwijzingen.

Tegelijkertijd met de leesvaardigheid ontwikkelt zich de schrijfvaardigheid. Deze vaardigheid vergt veel inspanning voor jonge kinderen. Kinderen moet zelf beoordelen of ze een woord goed hebben geschreven, de spelling is vaak inventief.